Οι παλιοί λέγανε ότι πριν ενεργήσεις "δέκα μέτρα και μια κόψε". Στην πολιτική αυτό μπορεί να ερμηνευτεί "μελέτησε καλά τα δικά σου δεδομένα και του περιβάλλοντός σου" και ενήργησε με αποφασιστικότητα που πείθει την κατάλληλη ώρα. Με αυτή την λογική είναι φανερό ότι ενεργεί και κινείται η Χώρα μας ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια αναφορικά με το διαρκές εθνικό μας πρόβλημα την εκτός διεθνών ορίων και καλής γειτονίας τουρκική συμπεριφορά προς την Ελλάδα.
Ποια είναι τα δεδομένα; Ότι ως προς το ευρωπαϊκό γεωπολιτικό ισοζύγιο (πολιτική και στρατιωτική ισχύς) η Ρωσία τοποθετείται (δεν ενδιαφέρει στην συγκεκριμένη προσέγγιση η αιτία) ξανά απέναντι στα συμφέροντα των δυτικών δυνάμεων και εξ αυτού του γεγονότος έχουν τεθεί σε κίνηση τα γρανάζια τοποθέτησης κρατών για κάθε πλευρά.
Όσοι μελετούν την ευρωπαϊκή ιστορία εντοπίζουν εύκολα σημαντικές ομοιότητες και διαφορές στους συσχετισμούς δυνάμεων με το απώτερο και κοντινό παρελθόν οι οποίες επηρέασαν αποφασιστικά την διαμόρφωση του ευρωπαϊκού χάρτη.
Μεγάλος "παίκτης" τότε στην Ευρώπη ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο μεγάλος ασθενής όπως ονομάστηκε ένεκα της προοδευτικά μειούμενης ισχύος της και της απώλειας εδαφών, προοπτική η οποία απαιτούσε "χειρουργικούς" χειρισμούς για την διατήρηση των ισορροπιών ισχύος των άλλων μεγάλων δυνάμεων στο πλαίσιο που συναποφασίστηκε στο συνέδριο της Βιέννης (1814-1815).
Γιατί απειλούνταν οι ισορροπίες; Γιατί η τότε αυτοκρατορική Ρωσία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν διαρκώς σε πολεμική σύγκρουση με την δεύτερη να χάνει συνεχώς εδάφη στα βόρεια Βαλκάνια και στις παραδουνάβιες περιοχές τα οποία άμεσα ή έμμεσα εντάσσονταν στην ρωσική επικράτεια ή επιρροή το μέγεθος και η ισχύς της οποίας προκαλούσε μεγάλη ανησυχία στους άλλους.
Η Τουρκία (Οθωμανική Αυτοκρατορία) ήταν διαχρονικά απέναντι στη Ρωσία. Ως εκ τούτου οι αντίρροπες της Ρωσίας μεγάλες δυνάμεις πάσχιζαν να την κρατήσουν στη ζωή γι' αυτό και στα πρώτα χρόνια της ελληνικής επανάστασης δεν ήθελαν καν να ακούσουν για ίδρυση ελληνικού κράτους. Η Τουρκία ήταν ανάχωμα της Ρωσικής επέκτασης.
Ο μεγαλοϊδεατισμός και η καχυποψία της προς τις άλλες δυνάμεις απέτρεψαν τη διάσωσή της. Δεν μπόρεσε να σταθμίσει σωστά τα τότε δεδομένα και τα δικά της "κουράγια" με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί και μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα να περιοριστεί στα σημερινά της σύνορα.
Παρόλα αυτά λόγω μεγέθους και θέσεως και πάλι με τον φόβο της Ρωσικής (Σοβιετικής) απειλής η Δύση με αρχηγό πια τις ΗΠΑ (ΝΑΤΟ) συνέχισε να την ενισχύει και να παραβλέπει τις υπερβολές και τις υπερβάσεις της.
Η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, πολλά κράτη μέλη της άλλαξαν στρατόπεδο και εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ αλλά δυστυχώς η Ρωσία αντί (και πάλι δεν υπεισέρχομαι στους λόγους που δεν το επέτρεψαν) να προσεγγίσει ή να επιδιωχθεί η προσέλκυσή της στην Δύση συνεχίζει την μοναχική της κόντρα πορεία.
Η ουσιαστική διαφορά και παράδοξο από μια πλευρά του παρελθόντος με το σήμερα ως προς το "Πολιτικό Ισοζύγιο" της Δύσης (πραγματική ή φαινομενική ισχύς των χωρών) είναι το γεγονός ότι το "ισχυρό" δυτικό ανάχωμα για την Ρωσία η Τουρκία μετακινείται προς αυτήν.
Δύο και πλέον αιώνες συνεχούς γεωγραφικής συρρίκνωσης φαίνεται ότι δεν είναι επαρκής χρόνος για την Τουρκία να συναισθανθεί τα όρια της στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Υπερεκτιμά τις δυνάμεις της και σχοινοβατεί σε μια περίοδο κίνησης τεράστιων τεκτονικών πλακών διαμόρφωσης του νέου παγκόσμιου πια πολιτικού ισοζυγίου.
Σημαντικοί παίκτες γεωπολιτικής ισχύος εκδηλώνουν ήδη ανησυχία ότι η σημερινή ηγεσία της Τουρκίας δεν αντιλαμβάνεται ότι ο λαϊκισμός μεγαλοϊδεατικής ισχύος σε συνδυασμό με την μακροχρόνια εγωιστική ασυνέπεια που απροκάλυπτα εκδηλώνει προς την συμμαχία που συμμετέχει ως (δήθεν) "ακρογωνιαίος λίθος" την καθιστά προοδευτικά επικίνδυνο και ασταθή παράγοντα για τα συμφέροντα των δυτικών κρατών. Διεκδικεί ξανά με "αξιώσεις" τον τίτλο του "μεγάλου ασθενή".
Όμως ο σημερινός πολιτικός χρόνος δεν έχει καμιά σχέση με αυτόν του 19ου ή του 20ου αιώνα. Τα πάντα μεταβάλλονται ταχύτατα. Η Τουρκία δεν έχει πια μεγάλα περιθώρια ανοχής. Η δυτική συμμαχία φαίνεται πεπεισμένη και το δείχνει ότι η συμβολή της Τουρκίας στο δυτικό πολιτικό ισοζύγιο τείνει να μηδενιστεί.
Σε αυτό το στρατηγικό πλαίσιο ολοφάνερα ενισχύεται η θέση της Ελλάδας. Χώρα συνέπειας και σταθερότητας, χώρα ειρηνική αλλά παράλληλα σημαντικής περιφερειακής στρατιωτικής και οικονομικής ισχύος η οποία αταλάντευτα από την ίδρυσή της παρατάσσεται στο πλευρό των χωρών που υπερασπίζονται την διεθνή νομιμότητα.
Οι πρωτοβουλίες στον αμυντικό σχεδιασμό και η εντονότατη διπλωματική δραστηριότητα της Ελλάδας των τελευταίων χρόνων (ενεργοποίηση και της ομογένειας) δημιουργεί σταθερά ισχυρές συμμαχίες και ανατρέπει την εικόνα της αναντικατάστατης Τουρκίας ως προς τα συμφέροντα της Δύσης.
Ο χρόνος τρέχει γρήγορα υπέρ της Ελλάδας.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
