Διαβάζοντας… μετά μανίας τον Χιώτικο (γραπτό) Τύπο, έμαθα ότι ο γνωστός στους περισσότερους από εμάς Μπομπ Ντίλαν, βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας! Στην ομιλία του λοιπόν, που ήταν υποχρεωμένος να εκφωνήσει παραλαμβάνοντας το βραβείο, η οποία ήταν διαρκείας 27 λεπτών, 4.000 λέξεων, παρομοιάζει τον σύγχρονο άνθρωπο (και τον εαυτό του βέβαια) ως Οδυσσέα: «Σε όλους μας έριξαν ναρκωτικό στο ποτό(;), όλοι μας κοιμηθήκαμε με τη λάθος γυναίκα(!), όλοι μας έχομε δύσκολα διλήμματα, όλοι μας παρασυρθήκαμε από μελωδικές φωνές…» κλπ.
Εγώ διαβάζοντας το κείμενο… θαύμασα, όχι βέβαια το πώς σκέπτεται ο Μπομπ Ντύλαν (και ο οποιοσδήποτε Μπομπ Ντύλαν) όσο το πόσο επίκαιρος είναι πάντα ο «γείτονάς» μου ο Όμηρος! (το σπίτι μου από τη Δασκαλόπετρα απέχει λιγότερο από 80 μέτρα). Σκεπτόμενος λοιπόν να (ξανα)γράψω το πόσο έχομε παραμελήσει (αν προτιμάτε: το πόσο δεν έχομε εκμεταλλευτεί) το χρυσάφι που λέγεται Όμηρος, διαβάζω στον «π» της επομένης (9/6/2017) στη σελίδα 2, άρθρο του καλού μου φίλου Νίκου Γεωργούλη, που σε μια του φράση και μόνη μας υπενθυμίζει ότι «είμαστε αδέξιοι κληρονόμοι της πιο σημαντικής κληρονομιάς του κόσμου».
Πράγματι, δώσαμε το όνομά του σε ένα αεροδρόμιο και ένα Πνευματικό Κέντρο και… τελειώσαμε! Ούτε έναν ανδριάντα σοβαρό όπως αξίζει στον Όμηρο, δεν είμαστε ικανοί να κάνομε! Προσπάθησε ο Ισίδωρος ο Κιολέογλου παλιότερα να προβάλει τον Όμηρο, προσπάθησε και προσπαθεί μέχρι και σήμερα η κ. Μ. Γιατράκου επίσης να τον προβάλει και… τέλος. Στα περισσότερα διαφημιστικά έντυπα που κυκλοφορούν σήμερα, μετά δυσκολίας θα βρεις τρεις λέξεις για τον Όμηρο (γράφουν βέβαια για τα… Καστροχώρια, για τα μοναστήρια, για τη μαστίχα και πολύ καλώς, αλλά ξεχνάνε τον Όμηρο).
Από τις αναμνήσεις μου στη Αμερική θυμάμαι στον Αγ. Δημήτριο στο Seattle, τον παπά τον λέγανε Όμηρο. Ένα μεγάλο ψαροχώρι στη γειτονική… Αλάσκα, το λέγανε… Ομηρούπολη. Ακόμα, θυμάμαι γιορτές και εκδηλώσεις (διαλέξεις κλπ.) στη Δασκαλόπετρα που τελευταία έχουν αραιώσει κλπ. κλπ.
Αγαπητοί Συμπατριώτες και Φίλοι,
Δεν είμαι ο καταλληλότερος να επαναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια και να προσπαθώ να σας υπενθυμίζω τις υποχρεώσεις μας, για παράδειγμα, στους προγόνους μας. Χάνομε σιγά-σιγά την ιστορία μας. Μήπως δεν προσπαθούν και οι… άσπονδοι γείτονές μας να τον βγάλουν… Τούρκο; Μήπως θα έπρεπε «εξ απαλών ονύχων» με κινούμενα σχέδια και με ταινιούλες να διδάσκομε τα νήπια και τα παιδιά μας την ιστορία μας; Μήπως θα έπρεπε στον διεθνή Τύπο να κάνομε καταχωρήσεις; Μήπως θα έπρεπε το πρώτο charter που θα έλθει με Σλοβένους να δοθούν έντυπα με την ιστορία του Ομήρου (και της Χίου γενικότερα) στη γλώσσα τους; Σκεφθείτε την (ευχάριστη) έκπληξή τους!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
