Πάνε κοντά στα 2 χρόνια που για πρώτη φορά ακούστηκε μέσα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου η πρόταση, ο Δήμος, ως ο κατ’ εξοχήν φορέας που εκφράζει το κοινό αίσθημα της Χίου να διεκδικήσει από κοινού με τους υπόλοιπους Δήμους την ελεύθερη διακίνηση προσφύγων και μεταναστών.
Η λογική μίας τέτοιας πρότασης ήταν ότι αφενός τα νησιά δεν μπορούν να αντέξουν το δυσανάλογο φορτίο του προσφυγικού, αφετέρου ότι ο επί μακρόν εγκλωβισμός ατόμων πέρα από το γεγονός ότι δημιουργεί σημαντικά προβλήματα είναι αντίθετος προς τη συνθήκη της Γενεύης.
Πέρασαν δύο χρόνια με συνεχή επιχειρηματολογία από τον πρώην Υπουργό Γιάννη Μουζάλα και τους τοπικούς εκφραστές του στη Δημοτική Αρχή Βουρνού, ότι μία τέτοια σκέψη είναι τελείως ανεδαφική διότι θα κατέρρεε η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης- Τουρκίας. Πέρασαν 2 χρόνια με τα στελέχη της δημοτικής αρχής να υπερασπίζονται με σθένος αυτή την επιχειρηματολογία κλείνοντας κάθε ρεύμα επικοινωνίας με όσους υποστήριζαν ότι αξίζει η Χίος να πρωτοστατήσει στον αγώνα κατά της απόφασης της Διευθύντριας Ασύλου περί περιορισμού προσφύγων και μεταναστών στα νησιά.
Έφθασαν σε τέτοιο σημείο που με ανοιχτά και κλειστά μικρόφωνα μοίραζαν ταμπέλες απλόχερα δεξιά και αριστερά. Φασίστας ο ένας, ρατσιστής ο άλλος, λασπολόγος ο ένας, γραφικός ο άλλος, φασιστοφυλλάδα ο «πολίτης», φασιστάκια οι δημοσιογράφοι του.
Φώναζε ο Δικηγορικός Σύλλογος, δεκάδες δικηγόροι εργάστηκαν για να βγει ένα πόρισμα που παραγγέλθηκε από τη Δημοτική Αρχή Βουρνού και στη συνέχεια πετάχτηκε στα σκουπίδια. Φώναζαν οι Δικηγόροι και έπραξαν αυτό που τελικά έπρεπε να είχε πράξει ο Δήμος Χίου. Και αγωνίστηκαν μέχρι τέλους και το πήγαν μέχρι τέλους και ο μικρός Δικηγορικός Σύλλογος Χίου έδειξε τον δρόμο και νίκησε με μόνα όπλα στη φαρέτρα του τα νομικά του επιχειρήματα.
Και απέδειξε ότι κανείς από όσους φώναξε μέσα στο πλαίσιο που ορίζει το ανώτερο δημοκρατικό όργανο του νησιού, το Δημοτικό Συμβούλιο, δεν ήταν ούτε ανεδαφικός, ούτε τρελός, ούτε φασίστας. Πήρε δύο χρόνια αλλά αποδείχθηκε ότι το να παλεύει κανείς για το συμφέρον του τόπου του είναι υποχρέωση, πόσο μάλλον όταν είναι αιρετός.
Το σημαντικότερο όμως που αποδείχθηκε είναι ότι αυτά που σκέφτονταν δύο χρόνια όλη η τοπική κοινωνία, αυτά που έγραφε ο «π» δύο ολόκληρα χρόνια δεχόμενος τις ταμπέλες και τις ύβρεις μικρής μερίδας των στελεχών της Δημοτικής Αρχής, αποτέλεσαν το βασικό σκεπτικό της απόφασης των Δικαστών του Σ.τ.Ε..
Δυστυχώς, μετά από δύο χρόνια αποδείχθηκε ότι όλοι το ίδιο σκέφτονταν εκτός από τη δημοτική αρχή.
Υ.Γ.: Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα Δήμαρχε. Στην Αμερική όλα καλά; Με το καλό να επιστρέψεις στο νησί.
Υ.Γ.2: Η μόνη τελικά ταμπέλα που έμεινε είναι αυτή στη δημοτική αρχή. Και με αυτή θα πορευθεί…
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
