Με αφορμή άρθρο του εκλεκτού Συναδέλφου και πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚογενούς πολιτικού (και δεν το γράφω ειρωνικά, αλλά έτσι ήταν και δεν ήταν… αμαρτία το να ανήκεις σε κάποιο κόμμα), κ. Δημ. Θ. Παπαληού με τίτλο «Ελπίς ημών η βασκανία» περί συνεργασίας του πρ. Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κων/νου Δημοπούλου με τον αείμνηστο Γ. Γεννηματά, επιτρέψτε μου να προσθέσω και εγώ ένα «αδαμάντινο» λιθαράκι στη μνήμη του Γεννηματά[1] από προσωπικές εμπειρίες και όχι μόνο!
Επί παντοδυναμίας ΠΑΣΟΚ λοιπόν, έτυχε στο τιμόνι του «Δρομοκαϊτείου»[2], διαδεχθείς τον Κωνσταντίνο (Τάκη) Δ. Φαφαλιό[3], να ευρίσκεται η «αφεντιά» μου (η διαδοχή εγένετο ανάλογα της αρχαιότητος, διότι ως Κληροδότημα, δεν είχαμε – απηγορεύετο – πολιτική στήριξη) από κανένα κομματικό σχηματισμό.
Ήταν η εποχή της «Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης», της «ενδόξου» ΕΟΚ και των «στεγανών» μεταξύ των κομμάτων. Έτσι όταν ευρισκόμουν στο (ΠΑΣΟΚρατούμενο) Υπουργείο, πρόσεχαν τι έλεγαν ή και διέκοπταν τις συζητήσεις τους. Συν τω χρόνω όμως βλέποντας οι Κυβερνώντες ότι από τη μια έκανα αρκετά καλά τη δουλειά μου, από την άλλη ότι δεν υπήρξα ποτέ φανατικός «συντηρητικός» (έχω και κάποια… αριστερά γονίδια) άρχισαν να μου αναθέτουν σοβαρές αποστολές της ΕΟΚ και να με στέλνουν και στο εξωτερικό… Έτσι διέσχισα την Ευρώπη (επισκεπτόμενος αντίστοιχες προς το «Δρομοκαΐτειο» δομές) καθέτως, οριζοντίως και… λοξώς (από Αγγλία μέχρι Ιβηρική Χερσόνησο και από Γαλλία μέχρι Ιταλία).
Αποτέλεσμα: ανανέωση των κτιριακών εγκαταστάσεων του «Δρομοκαϊτείου» και δημιουργία νέων εξωνοσοκομειακών δομών, οι οποίες έφθασαν μέχρι την πατρίδα του Δρομοκαΐτη και ημών, τη ΧΙΟ μας! Από μια ατυχία δεν προλάβαμε επί θητείας της (γερή να είναι) Ελπίδας Τσουρή[4], να επισκευάσουμε την «Οικία Δρομοκαΐτη» (βενζινάδικο Σιδεράτου σήμερα), η οποία… ωσονούπω θα καταρρεύσει!...
Τις πιο πάνω αναμνήσεις της έφερε στο μυαλό μου από τη μια το άρθρο του Δημήτρη του Παπαηλιού, από την άλλη ένα πρόβλημα υγείας που με έκλεισε για λίγες μέρες στο πανέμορφο «Νοσοκομείο Γεώργιος Γεννηματάς» (πρώην Γενικό Κρατικό Αθηνών).
Εκεί λοιπόν διεπίστωσα πόσο αχάριστο είναι το «Δρομοκαΐτειο» απέναντι στον Γεννηματά: ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ δεν έχουμε στους τοίχους μας (ενώ έχουμε αρκετές ολιγότερο αξιολόγων ανθρώπων). Ενώ λοιπόν έκανα πρόταση στο παρόν Δ.Σ. του Ιδρύματος για κάποια τιμητική εκδήλωση στη μνήμη του και περίμενα κάποια ανταπόκριση, δεν έγινε ούτε καν συζήτηση. Γράφω λοιπόν το παρόν κείμενο, μήπως «εκβιάσω» κάτι θετικό, αναμένοντας από το «ταρακούνημα των λιμναζόντων υδάτων» κάποια ανταπόκριση στις δυσκολίες που περνάμε και στην εγκατάλειψη του Κληροδοτήματος ΚΑΙ από τους Χιώτες (περιμέναμε από κάποιους ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΧΙΩΤΕΣ περισσότερη ζεστασιά)!!! Αν το «Δρομοκαΐτειο» δεν ήταν ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ προστατευόμενο από το Σύνταγμα, θα είχε ισοπεδωθεί προ πολλού…
Φωνάζω, γράφω (έχω γίνει κουραστικός), απειλώ, παρακαλώ, ΔΑΚΡΥΖΩ για το «Δρομοκαΐτειο», αλλά ανταπόκριση ΜΗΔΕΝ. Προ ημερών στο πανηγύρι των Αγ. Αναργύρων εγράφησαν και εστάλησαν αρκετές προσκλήσεις σε επωνύμους (και όχι μόνο) Χιώτες… Ανταπόκριση ΜΗΔΕΝ! Ούτε ένας από τους αποδέκτες των προσκλήσεων δεν είχε την καλοσύνη να τιμήσει και εμάς και τη μνήμη του Δρομοκαΐτη!...
Βέβαια, όταν σβήνει η Ιστορία μας, βουλιάζει και το Έθνος μας (εμείς – ευτυχώς – εν τω μεταξύ θα έχουμε γίνει χώμα)!!!
Αείμνηστε και ΤΙΜΙΕ Γεώργιε Γεννηματά! Ας είναι αιωνία η μνήμη σας! (Άραγε θα σας θυμάται η επομένη γενεά;;;)
Υ.Γ.: «Καλά γιατρέ μου», θα σκέπτεται ο αναγνώστης, η βασκανία τι ρόλο παίζει; Λοιπόν, το άρθρο του κ. Συναδέλφου καταλήγει: «Εύγε κ. Σαμαρά, εύγε κ. Βενιζέλο, εύγε κ. Άδωνη Γεωργιάδη. Ελπίς ημών η… βασκανία».
Σ.σ.: Για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα και όλους, νομίζω ότι οι τελευταίοι ασχολούμενοι με την Υγεία Υπουργοί και Συνεργάτες τους, κάτι κάνουν (η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!...).
[1] Ο αείμνηστος Γ. Γεννηματάς είναι ίσως ο ΜΟΝΟΣ πολιτικός που πέθανε σφίγγοντας το ζωνάρι του και όχι ανοίγοντας κι άλλες τρύπες: Ο νοών νοείτω!...
[2] Χιώτικο (κι αυτό) Κληροδότημα (ως γνωστόν) 127 ετών σήμερα!!!
[3] Ο κ. Φαφαλιός παρητήθη διότι ήτο και Πρόεδρος της «Ριζαρείου» και ο φόρτος εργασίας ήτο υπερβολικός!...
[4] Η κ. Τσουρή για μας – τότε – ήταν η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον του «Δρομοκαϊτείου»! Δυστυχώς δεν πρόλαβε.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
