Σε πρόσφατο – σχετικά – κείμενό μου (19/3/2015) περιέγραψα το Κόστα Ναυαρίνο (Costa Navarino) και κάπου στον πρόλογό μου έγραφα ότι «ο αείμνηστος Καπετάν-Βασίλης Κωνσταντόπουλος είχε κατορθώσει μετά από χίλια-μύρια βάσανα να ενοποιήσει 1.200 ιδιοκτησίες
(15.000 στρέμματα) και να κάνει ένα κολοσσιαίο έργο, τέτοιο που ποτέ δεν το είχα ξανασυναντήσει, παρά το γεγονός ότι έχω γυρίσει όλο τον κόσμο».
Σήμερα (7/5/2015, δηλ. 23 ημέρες αργότερα), «ακυρώνω» τα πιο πάνω και «δηλώνω» ότι υπάρχουν και πιο μεγάλα ξενοδοχειακά έργα από το Costa Navarino!...
Porto Carras λοιπόν: Μια έκταση 26.135 στρεμμάτων όπου φιλοξενούνται 4 ξενοδοχειακά συγκροτήματα, το «Μελίτον», το «Σιθωνία», το “Village Inn” και το “Village Galini”, χωρητικότητας 1.062 δωματίων ή 3.000 κρεβατιών, 5.200 συνεδριακών καθισμάτων, 4.750 στρεμμάτων αμπελώνων, 3.255 στρεμμάτων ελαιώνων, 500 στρεμμάτων με ήμερους θάμνους και 17.630 στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης[1]. Υπάρχουν 3.000 δέντρα, 13.135 άγριοι θάμνοι, 37.000 εποχιακά φυτά, 9 χιλιόμετρα(!!!) ιδιωτικές παραλίες[2], και 25 ιδιωτικοί κολπίσκοι. Δεν μέτρησα τις λίμνες και τις πισίνες, μικρές και μεγάλες, τους πίδακες, τους καταρράκτες κλπ. κλπ., ούτε τα γήπεδα, τους χώρους αθλοπαιδιών, τα spa και τις λουτροθεραπείες!... Η ιδιωτική marina μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 315 σκάφη (με το αζημίωτο βέβαια) και προσφέρει μεγάλη «γκάμα» διευκολύνσεων, όπως νερό, ηλεκτρισμό, τηλεφωνική σύνδεση, καύσιμα, ανταλλακτικά, αναλώσιμα, πλυντήριο, ιστία κλπ. κλπ.[3]
Έχοντας υπ’όψιν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα (ξενοδοχεία κλπ.) με τις ιδιωτικές παραλίες, ρώτησα πώς τα κατάφεραν οι Καρράδες. Ο άνθρωπος που μου έδωσε τις πληροφορίες και τον ευχαριστώ (που μου χάρισε το χρόνο του) μου απάντησε ότι όταν το δημιούργησαν οι πρώτοι ιδιοκτήτες (οι Καρράδες), διότι τώρα έχει πωληθεί σε άλλους, το αγόρασαν από την… εκκλησιαστική περιουσία(!) προφανώς κάποιας Μονής (βλ. σήμερα σκάνδαλο… Βατοπεδίου). Δεν ρώτησα τίποτε περισσότερο για να μη φέρω σε δύσκολη θέση αυτόν που με βοήθησε!...
Ίσως το γεγονός ότι οι παραλίες ΔΕΝ είναι κλειστές (πλην μικρών εκτάσεων) βοήθησε ούτως ώστε οι ενδιαφερόμενοι (οι γείτονες) δεν αντέδρασαν δυναμικά! Έπειτα η επιχείρηση έδωσε ψωμί σε όλους τους κατοίκους της περιοχής, άμεσα ή έμμεσα[4]. Οι επιχειρηματίες έχουν διασυνδέσεις (πέστε τις δημόσιες σχέσεις) με διάφορα Club, γυμναστικούς συλλόγους κ.α., ούτως ώστε οι «φιλοξενούμενοι» (οι πελάτες) να ανανεώνονται συνεχώς. Τις ημέρες που ήμασταν εκεί (γύρω στην Πρωτομαγιά) ήταν ο Αθλητικός Σύλλογος Golf των Αθηνών (127 άτομα + συνοδοί) καθώς και περί τους 300 Ιταλούς[5]. Η 1η του Μάη ήταν ίσως η πρώτη ημέρα λειτουργίας αρκετών τμημάτων.
Μέσα στις «εξορμήσεις» μας ήταν και η επίσκεψή μας στο Οινοποιείο[6]. Όπως ήδη έχω γράψει πιο πάνω, ο αμπελώνας του Porto Carras είναι ο μεγαλύτερος πανελληνίως (4.750 στρέμματα), η ποιότητα δε του κρασιού τους είναι διεθνώς ανεγνωρισμένη!
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο σεβασμός προς το περιβάλλον και προς τον άνθρωπο. Οι εσωτερικές συγκοινωνίες εγένοντο με ηλεκτρικά αυτοκίνητα και ένα μικρό τραίνο, οι δε άνθρωποι εργάζονταν με το χαμόγελο στα χείλη.
Προ ημερών άκουσα για το θάνατο του Καπετάν-Γιάννη Καρρά (κοντά-κοντά με το θάνατο του αειμνήστου Ηλία Τσάκου). Δεν γνωρίζω αν υπήρχε συγγένεια με τους Καρράδες που ίδρυσαν το Porto Carras. Γνωρίζω όμως ότι υπάρχουν έργα που έχουν το όνομα των Καρράδων στη Χίο (Καρράδειο Σχολείο κ.α.). Ας είναι αιωνία η μνήμη τους και ας υγιαίνουν όσοι είναι εν ζωή!
Ευχαριστίες: Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως το διευθυντικό στέλεχος της επιχείρησης κ. Χάρη Καζάζη για τη βοήθειά του στα «στατιστικά» του κειμένου μου. Η βοήθειά του ήτο με ευγένεια, με χαμόγελο και ανιδιοτελής!
Κλείνω, επισυνάπτοντας μια φωτογραφία από τον πρόσφατο ημερήσιο τύπο της Ελλάδας μας (μια φωτογραφία = χίλιες λέξεις) προσθέτοντας στην προτροπή(;) του δημοσιογράφου και τη δική μου προτροπή προς την Κυβέρνηση: «Μην διώχνετε τα παιδιά μας εκτός Ελλάδος»! Υπάρχουν λύσεις για τις παραλίες όπως αυτή του Porto Carras!...
[1] Όλες οι καλλιέργειες είναι οικολογικές!
[2] Για τις ιδιωτικές παραλίες… θα επανέλθω…
[3] Ελπίζω τα εγγόνια μου να προλάβουν να δουν τη Μαρίνα Χίου (στο Καστέλο)… τελειωμένη.
[4] Βέβαια το προσωπικό είναι «πολυεθνικό». Μου έκανε εντύπωση ότι εργάζονται και Ιταλοί, πράγμα που δεν το συνάντησα σε άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις.
[5] Υπήρχαν και πολλοί Σκοπιανοί (οι μισοί μου δήλωσαν… «Μακεδόνες»).
[6] Εγώ, έχοντας ήδη επισκεφθεί τις εγκαταστάσεις του «Αριουσίου» στην πατρίδα μου τη Χίο, δεν εντυπωσιάστηκα και πολύ.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
