Η σύμπραξη του Γ. Παπανδρέου με το Πασοκ ή τη λεγόμενη Δημοκρατική Συμπαράταξη και η επανασυσπείρωση πολλών παλαιών στελεχών, όπως αποτυπώθηκε στην πρόσφατη συγκέντρωση στο Κάραβελ, προκάλεσε προβληματισμό και ερωτηματικά για την ταυτότητα, τις επιδιώξεις και το πολιτικό μέλλον αυτής της συμπαράταξης.
Παλαιοκομματικά και φθαρμένα στελέχη παλαιότερων κυβερνήσεων, πολλά από τα οποία ανήκουν στην κατηγορία της (πολιτικής) «δημογεροντίας», επανέκαμψαν και έκαναν την εμφάνισή τους μετά από καιρό, προκαλώντας ποικίλους συνειρμούς, όταν μάλιστα κάποιοι από αυτούς υποστήριζαν μέχρι πρόσφατα τον Συριζα.
Με εξαίρεση τη συμμετοχή της αποδυναμωμένης Δημαρ και κάποιων μεμονωμένων αξιόλογων στελεχών που εκπροσωπούν «κινήσεις πολιτών», η Συμπαράταξη εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο ως αναβίωση του παλαιού ενιαίου Πασοκ, στο οποίο όμως συνυπάρχουν ή καλούνται πλέον να συνυπάρξουν αντιτιθέμενες απόψεις και τάσεις, με προεξέχουσες αυτές που εκπροσωπούνται από τον Ε. Βενιζέλο και τον Γ. Παπανδρέου. Και αν μεν η συμπόρευσή τους προχωρήσει αρμονικά είτε πραγματικά είτε ως αμοιβαία τήρηση των προσχημάτων, η επιχειρούμενη μετάλλαξη του Πασοκ μπορεί να αποδειχθεί ότι θα καταφέρει να συσπειρώσει κάποιο μεγαλύτερο ποσοστό από το σύνηθες 4-6% των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων, εάν όμως συνεχισθούν οι έριδες και οι εκατέρωθεν αιχμηροί υπαινιγμοί, μάλλον θα αφαιρέσει πόντους η συνύπαρξη παρά θα προσθέσει.
Σε κάθε περίπτωση, η εικόνα για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ότι αποτελεί μια ευκαιριακή σύμπραξη και μια συγκαλυμμένη μετάλλαξη του ίδιου ακριβώς Πασοκ, μάλλον ενισχύθηκε με τις τελευταίες προσχωρήσεις και αν προσθέσουμε σε αυτές και τις χωρίς κανένα πολιτικό τακτ μεταγραφές βουλευτών με στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων αλλά και την αύξηση του αριθμού της κοινοβουλευτικής της ομάδας προκειμένου να καταστεί τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη, τότε μπορούμε να πούμε ότι το στοιχείο του παλαιοκομματισμού και αναχρονισμού ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο.
Με αυτά τα δεδομένα, καλούνται οι υπόλοιποι φορείς του αποκαλούμενου μεταρρυθμιστικού κέντρου ή της λεγόμενης κεντροαριστεράς που προετοιμάζουν τη δημιουργία νέας κίνησης, να αποφασίσουν αν θα προσχωρήσουν στην υπό το Πασοκ Συμπαράταξη όπως τους καλεί η πρόεδρος του Πασοκ (με την αλαζονική μάλιστα επισήμανση ότι η πρόσκληση ισχύει μόνο για τώρα και όχι για αργότερα!) ή αν θα αναλάβουν πράγματι, όπως διαφαίνεται, την ευθύνη και το πολιτικό ρίσκο για τη δημιουργία ενός νέου φορέα, στον οποίο εκείνοι πλέον θα προσκαλέσουν τους υπόλοιπους να ενταχθούν, προσδοκώντας και στην απόσχιση μεμονωμένων στελεχών ή και δυνάμεων που συμμετέχουν τώρα στη Δημοκρατική Συμπαράταξη και βλέπουν με σκεπτικισμό την αναβίωση του παλαιοκομματικού Πασοκ, προερχόμενων κυρίως από τη Δημαρ ή από τις λεγόμενες κινήσεις πολιτών.
Εχει καταγραφεί στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις του 2015, ότι υπάρχει χώρος για ένα φορέα του μεταρρυθμιστικού κέντρου, τον οποίο είχε καλύψει τότε κυρίως το Ποτάμι, το οποίο βέβαια αποδυναμώθηκε στη συνέχεια για πολλούς λόγους. Ο νέος φορέας που καλείται να εκπροσωπήσει αυτό τον πολιτικό χώρο, προφανώς δεν μπορεί να εκφρασθεί μέσα από το Πασοκ, το οποίο δεν έχει ξεκαθαρίσει καν τη θέση του απέναντι στη σημερινή αποτυχημένη και για πολλούς καταστροφική συγκυβέρνηση αλλά ούτε και τη στάση του σε σχέση με τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις, πέρα από μεσοβέζικες και άτολμες τοποθετήσεις, μισόλογα και αντιφάσεις. Χαρακτηριστικά, ενώ ζητάει τον σχηματισμό «οικουμενικής» κυβέρνησης από την παρούσα βουλή για να αποφύγει τη διενέργεια εκλογών και το δίλημμα που θα προκύψει από αυτές για κυβερνητική σύμπλευση με την κατά πάσα πιθανότητα νικήτρια Ν.Δ. ή για την πρόκληση νέων εκλογών (με απλή αναλογική) εντούτοις, δεν ψήφισε από τώρα την απλή αναλογική, η οποία θα καθιστούσε τη σημερινή αγωνιώδη επιδίωξή του για ευρύτερη συγκυβέρνηση, βεβαιότητα και αναπόφευκτη εξέλιξη, ενώ εντύπωση προκαλούν οι συνεχείς αναχρονιστικές και πολιτικά κακόγουστες αναφορές του για «δεξιά παλινόρθωση».
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι πολιτικές δυνάμεις και τα στελέχη του σύγχρονου μεταρρυθμιστικού κέντρου που αντιστάθηκαν μέχρι τώρα στην ένταξή τους στο μεταλλαγμένο Πασοκ, θα αυτοακυρώνονταν πλήρως αν άλλαζαν στάση και προσχωρούσαν τελικά στην υπό το Πασοκ συμπαράταξη.
Είναι βέβαιο όμως ότι οι απόψεις των στελεχών που έχουν αναλάβει τις σχετικές πρωτοβουλίες πολύ δύσκολα θα χωρούσαν στο σημερινό Πασοκ. Ηδη, το Ποτάμι αποφάσισε την μη ένταξή του στη Συμπαράταξη και θα αποτελέσει, όπως όλα δείχνουν, βασική πολιτική δύναμη του νέου φορέα, ενώ οι διεργασίες και οι δημόσιες εμφανίσεις των πολιτικών προσώπων που πρωτοστατούν στη δημιουργία της νέας πολιτικής κίνησης συνεχίζονται με ανοικτές εκδηλώσεις.
Αν παρά ταύτα αλλάξει κάτι στην πορεία και ενδώσουν στην φαινομενικά πιο ασφαλή επιλογή μιας ευκαιριακής σύμπραξης υπό το Πασοκ, είναι βέβαιο για όσους παρακολουθούν τις πολιτικές διεργασίες στην κοινωνία, ότι η πλειονότητα του κόσμου που σήμερα προσβλέπει στη δημιουργία του νέου φορέα του μεταρρυθμιστικού κέντρου, θα προτιμήσει τη στήριξη προς τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη από το αναχρονιστικό και παλαιοκομματικό μόρφωμα της λεγόμενης Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Άρθρο του Γ. Θεοτοκά στο iefimerida.gr
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
