Εκείνη η θεατρική παράσταση που απολαύσαμε την Κυριακή 2 Απριλίου στο Ομήρειο από τη θεατρική ομάδα του Φιλοπρόοδου Ομίλου Καρδαμύλων “Οι Γεραγίδες” “Συμπέθεροι απ’ τα Τίρανα”, δεν ήταν μια απλή κωμωδία.
Για την ακρίβεια δεν ήταν καν κωμωδία.
Γιατί η κωμωδία σαν βασικό και μοναδικό της στόχο έχει το γέλιο και τη διασκέδαση .
Αυτή η θεατρική παράσταση δεν έκανε αυτό. Αυτό που έκανε ήταν να βάλει την κοινωνία μας, πάνω στο χειρουργικό τραπέζι και , χωρίς αναισθητικό, να προχωρεί σταθερά και αποφασιστικά σε βαθιές τομές των κακοφορμισμένων όγκων που έχουν παραμορφώσει την εγκεφαλική ουσία του Νεοέλληνα, αφήνοντας κυρίαρχη την σχιζοφρένεια και την μεγαλειώδη αισθητική κιτσαρία...
Διάβασα κάπου: “ Μην κοιτάζεται ψηλά, η τηλεόραση σας ψεκάζει”.
Ίσως αυτή η ρήση να είναι μια από τις πολλές απαντήσεις που επιδέχεται το ερώτημα (που τόσο συχνά διατυπώνεται τα τελευταία χρόνια) : “Πως καταντήσαμε έτσι;;;;’’
Αναμφίβολα το μεγάλο σχολείο από το οποίο διδάσκονται οι σύγχρονοι Έλληναράδες είναι η τηλεόραση και τα “επιτυχημένα πρότυπα “ που επιβάλει , κουβαλώντας κάθε είδους ρυπαρό σκουπίδι μέσα στα σπίτια μας..
Γιατί πως θα μπορούσε να ερμηνεύσει κανείς το τόσο αηδιαστικό φαινόμενο των σύγχρονων Ελληναράδων που από τη μιάς δεν υποψιάζονται καν , πως η καθημερινή πρακτική της ζωής τους είναι ακριβώς Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ τον πυρήνα , την ουσία και τον άξονα των αξιών του Ελληνισμού διαχρονικά , αλλά από την άλλη υπερηφανεύονται και διατυμπανίζουν πως είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων!!!! και ανατριχιάζουν από υπερηφάνεια όταν “συλλογίζονται” τον Καραΐσκάκη τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους ήρωες της Ελληνικής επανάστασης, την ίδια στιγμή που πλουτίζουν καλλιεργώντας “φούντες” σερβίροντας αλκοόλ “μπόμπες” και αυτοπροσδιορίζονται επιχειρηματίες ασχολούμενοι με το εμπόριο της σάρκας κάθε χρώματος και προέλευσης, και φορώντας το προσωπείο του “Υπερήφανου Έλληνα “, σηκώνουν ψηλά την σημαία της διαφθοράς.
Οι Ελληναράδες ήρωες της παράστασης (αλλά και της πραγματικής ζωής) , που φτύνουν μετά βδελυγμίας και παθαίνουν υστερικές κρίσεις και μόνο με τη σκέψη πως θα κάνουν συμπέθερους Αλβανούς , όταν οι ίδιοι ξεπερνούν κατά πολύ τις “ικανότητες” αυτών που απεχθάνονται μετά βδελυγμίας.
Είναι πράγματι σχιζοφρενικό και αδύνατον ερμηνείας το φαινόμενο της ομαδικής παραφροσύνης και ίσως μετά από χρόνια ικανοί κοινωνικοί αναλυτές μπορέσουν να ερμηνεύσουν τέτοια φαινόμενα σε έκταση και βάθος..
Αλλά ας αφήσουμε μέχρι τότε τους κοινωνικά ευαίσθητους συγγραφείς όπως οι Ρέπας - Παπαθανασίου , να αποτυπώνουν τις ιστορίες τους σε θεατρικά έργα σαν αυτό των “συμπέθεροι από τα Τίρανα” , επειδή ο λογοτέχνης με το σατιρικό του έργο έχει την δυνατότητα να στραφεί ενάντια στην ανθρώπινη συμπεριφορά, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Μπορεί να επικρίνει και στηλιτεύει τόσο τα ανθρώπινα ελαττώματα όσο και τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, ενώ συχνά καυτηριάζει ξεπερασμένες καταστάσεις, ιδέες ή αντιλήψεις, που έχουν σαν αποτέλεσμα να κρατούν δέσμιο τον άνθρωπο και την κοινωνία του ’.
Ας μιλήσουμε για τους πιο κοντινούς μας καλλιτέχνες, για τους τους συνειδητοποιημένους σκηνοθέτες και ηθοποιούς που επεξεργάζονται , αναλύουν και να ερμηνεύουν όλα όσα οι κοινωνικοί αναλυτές θα ερμηνεύσουν στο μέλλον , καταναλώνοντας τόνους χαρτί και μελάνι..
Εδώ σε μια παράσταση 2 ωρών , παρακολουθήσαμε με κομμένη ( τόσο από τα γέλια όσο και από τη φρίκη ) ανάσα την χειρουργική επέμβαση της ομαδικής μας σχιζοφρένειας..
Ήταν μια εξαιρετικά καλοστημένη σε όλες της τις λεπτομέρειες εκρηκτική σάτιρα.
Ξεκινώντας από το κιτς σαλόνι του νεόπλουτου κομπιναδόρου, του χωρίς καμιά αναστολή περιπλεκόμενου με τα λαμόγια της πολιτικής (τα “καθ’ύλην “ αρμόδια), την μουσική επένδυση που έπαιζε το ρόλο υπογραμμιστή κάθε σκηνής που έπρεπε να υπογραμμιστεί,
την ένταση και το τέμπο της κωμωδίας που δεν άφηνε ούτε δευτερόλεπτο να “πέσει”,
την χρήση του ιδιαίτερου γλωσσικού ιδιώματος των ηπειρωτικών επαρχιών που καθώς ανακατεύεται με αγγλικούρες δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα βλαχοαγγλικοαργκοκίτς......
Από ό,τι έγινε φανερό, η πανάξια σκηνοθέτιδα Ελένη Αμπανούδη δούλεψε με εξαιρετική επιτυχία στην ερμηνεία και διδασκαλία των ρόλων, και η δουλειά αυτή “έπεσε” σε έφορο έδαφος.
Είδαμε του ερασιτέχνες(;;;;;;) ηθοποιούς Κούλα Κουντουρούδα, Νίκο Ιωαννίδη, Ντίνα Καραβασίλη, Παντελή Πιτσικούλη Αντώνη Ζησιόπουλο, Λεωνίδα Μαλλά, Ελένη Σιώνα, Μιχάλη Στουπάκη, Ειρήνη Καραβασίλη να αποδίδουν με εκπληκτική πιστότητα τους ρόλους του έργου, χωρίς την ελάχιστη υστέρηση από επαγγελματίες.
Συγχαρητήρια αξίζουν και στην πρόεδρο του Φ.Ο.Κ Ειρήνη Κοντού, που τις υποκριτικές της ικανότητες έχουμε απολαύσει πολλάκις στο παρελθόν , και σε όλους τους εμφανείς και αφανείς συντελεστές της υπέροχης παράστασης. (Θα ήθελα να αναφέρω εδώ ότι το ίδιο θεατρικό έργο, το είχαμε ξαναδεί στο παρελθόν από επαγγελματικό θίασο , που όμως εκτός από την ιστορία, δεν είχε κανένα από τα στοιχεία που συνετέλεσαν στην εκπληκτική απόδοση της σπαρταριστής παράσταση που απολαύσαμε από τον ΦΟΚ )
Παίρνοντας υπόψιν την άποψη που υποστηρίζει πως η Αθηναϊκή δημοκρατία αναπτύχθηκε σε υγιέστερη μορφή λόγω της κοινωνικής σάτιρας της θεατρικής κωμωδίας του Αριστοφάνη, οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εκείνους που κάνουν πράξη το ενδιαφέρον τους για την καλυτέρευση της κοινωνίας μας..
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
