Προ 15νθημέρου(;) περίπου έλαβα μια επιστολή από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο τον Β΄[1] (Αρ. Πρωτ./Ν/ΕΞ973/2016), η οποία λέει (επί λέξει) τα εξής:
«Αξιότιμο
κ. Αναστάσιον Τριπολίτσην (σ.σ. το σωστό είναι: Τριπολίτην)
Ιατρόν
Φραγκοκκλησιάς και Βαλτετσίου 2
15125 Πολύδροσο Αμαρουσίου
Αξιότιμε κε Τριπολίτση
Έλαβα την επιστολή σας και σας ευχαριστώ για την ενημέρωση και για την επικοινωνία. Συγχαρητήρια για την δράσιν σας.
Εύχομαι ο Κύριος να σας ευλογεί και να σας χαριτώνει εν παντί.
Μετ’ευχών διαπύρων
(υπογραφή)
Ο Αθηνών Ιερώνυμος ο Β΄»
[1] Θα παρακαλούσα τους αναγνώστες να μη θεωρήσουν το κείμενό μου… ειρωνικό, διότι το θέμα είναι σοβαρό (το πώς εργάζονται οι Δημόσιες Υπηρεσίες) και ο Σεβαστός Ιερώνυμος είναι το… θύμα.
Επειδή λοιπόν δεν έχω καλή μνήμη (από παιδάκι, όχι λόγω… γήρατος), έψαξα το αρχείο μου όμως δεν βρήκα τίποτα (τουλάχιστον δια την τελευταία πενταετία). Πήρα λοιπόν τα γραφεία της Αρχιεπισκοπής, αλλά κι εκεί… τίποτα! Ο Πανοσιολογιώτατος πατήρ Γ.Τ. με βοήθησε όσο μπορούσε κι επειδή έχει υπηρετήσει στη Χίο, μου απαντούσε σε «άπταιστη Βρονταδούσικη ντοπιολαλιά». Όμως, αποτέλεσμα… μηδέν. Πήρα λοιπόν των… οματιών μου, κατέβηκα στα γραφεία (Αγ. Φιλοθέης 19-21) και… «ώ του θαύματος» ανακάλυψα την επιστολή μου με ημερομηνία 31/12/2008! (Ναι! δύο χιλιάδες οκτώ – αρ. πρωτ. εισερχομένου: 152-9/1/2009).
Το γράμμα μου (η κεντρική ιδέα) ανεφέρετο στο γεγονός της παραλήψεως της μνημονεύσεως (Μνημόσυνο Πατριαρχών, Δεκ. 2008) του ονόματος του Μακαριστού Πατριάρχου Μόσχας Αλεξίου, «του οποίου η εκδημίαεις Κύριον είναι (ήτο) λίαν πρόσφατος…» (2008) κλπ. κλπ. (δεν έχουν ιδιαιτέρα σημασία τα υπόλοιπα), «… Αφού ασπασθώ την Δεξιάν Σας…» κλπ. κλπ. «… Με απέραντο σεβασμό…» (Υπογραφή μου).
Βέβαια θα διερωτάται ο αναγνώστης: «Και τι έγινε γιατρέ μου; Δεν έκαναν καλά που σου απήντησαν έστω και με καθυστέρηση;…» (8 ετών; δεν έχει σημασία). Ομολογουμένως, μπερδεμένος είμαι κι εγώ, δεν ξέρω τι θα προτιμούσα… Έχοντας όμως το παράδειγμα της Κας Μέρκελ που μου απήντησε (ο εντεταλμένος υπάλληλός της)[1] εντός 15 ημερών (31/8/2007) όταν είχε καεί η μισή Ηλεία και η Ολυμπία μαζί (αλληλογραφία στη διάθεση των αναγνωστών) και οι Γερμανοί(!) με την παρότρυνσή μου εκινητοποιήθησαν και βοήθησαν να ξαναπρασινίσει το τοπίο (ΑΜΕΣΑ), διότι έπρεπε να γίνει και η αφή της φλόγας στην Ολυμπία.
Αγαπητοί Αναγνώστες,
Επαναλαμβάνω ότι είμαι «μπερδεμένος». Έχω ακούσει την έκφραση «μνήμη ελέφαντος», όμως εδώ πρόκειται για υπερφυσικό φαινόμενο… Αφήνω στην κρίση σας τα υπόλοιπα.
[1] Ο οποίος μάλιστα (Μίστερ Σμιτ) ζητούσε συγνώμη εκ μέρους της διότι, λόγω φόρτου εργασίας, δεν απαντούσε η ίδια.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
