Το 2018 αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να εγκαταλείψουμε την -στρωμένη οικονομικά- ζωή μας στην Αθήνα και να πάρουμε ένα ρίσκο μετακομίζοντας στη Χίο. Είχαμε δει πράγματα που έρχονταν, τα σχολεία να κυριαρχούνται από συμμορίες, τη ζωή στο κλείνον άστυ να γίνεται όλο και πιο αφόρητη κι επικίνδυνη και είπαμε να μεγαλώσουμε τα κορίτσια μας εδώ.
Ήταν σωστή η απόφαση; Αναμφισβήτητα σε επίπεδο ποιότητας ζωής και ηρεμίας, φύσης και εκπαιδευτικής διαδικασίας για τα παιδιά, ενώ χίλιες φορές καραντίνα στη Χίο παρά σε 4 τοίχους στην Καλλιθέα. Και τις θες να μας πεις ρε φίλε; Απλά πράγματα: δεν περίμενα ότι το 2025 θα επανεξέταζα την ορθότητα της απόφασής μας, επειδή μια κυβέρνηση, μια δημοτική αρχή και μια ομάδα κάποιων που πιστεύουν ότι θα πλουτίσουν αποφάσισαν να κάνουν τη Χίο… ορυχείο (κάνει και ρίμα).
Και όχι οποιοδήποτε ορυχείο. Ορυχείο αντιμονίου, μίας από τις πλέον πολύτιμες γαίες στον κόσμο, όπως μας επισημαίνουν συνεχώς οι υποστηρικτές του σχεδίου, λες και κάποιος θα βγει στον πλάτανο στο Βουνάκι να μας μοιράζει εκατοντάευρα. Τι φτιάχνει το αντιμόνιο; Σχεδόν τα πάντα, άλλο ένα επιχείρημα των θιασωτών του αν και η βασική του εφαρμογή είναι στρατιωτική σε πυρομαχικά και όχι μόνο. Και που είναι το πρόβλημα;
Έχω ένα ελάττωμα. Όταν δεν ξέρω κάτι, ψάχνω πληροφορίες και τις διαβάζω. Όχι από ψεκασμένα site, από πανεπιστήμια όπου έχουν δημοσιευτεί έρευνες με διεθνές κύρος, διπλωματικές εργασίες, ενώ ένα πολύτιμο βοήθημα είναι να αναζητήσει κανείς τι γίνεται στα άλλα ορυχεία αντιμονίου ανά τον κόσμο. Επίσης, οι παρατάξεις της μειοψηφίας, όπως η Συμμαχία Αξιών, έφερε ειδικούς να μας ενημερώσουν και μάλιστα στο ΔΣ, ενώ η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα έφερε με τη σειρά διάφορους επιστήμονες αλλά και κατοίκους περιοχών με ορυχεία για να μας ενημερώσουν.
Σε όλες αυτές τις ενημερώσεις που έγιναν εδώ, στις πάνω από 250 σελίδες υλικού σε διάφορες γλώσσες που διάβασα, υπήρχε ένας κοινός τόπος: το αντιμόνιο είναι ένα υπερπολύτιμο μέταλλο για το οποίο υπήρχε εξάρτηση από την Κίνα, γιατί η Δύση δεν τολμούσε να το εξορύξει εξαιτίας της επικινδυνότητάς του. Τα ορυχεία ήταν στις κινεζικές στέπες και σε ανάλογες ερημιές και κατά 95%+ ήταν επιφανειακά και όχι ορυκτά όπως υποστηρίζουν οι ντόπιοι θιασώτες. Το αντιμόνιο, που είναι από μόνο του καρκινογόνο, έχει έναν φίλο που είναι πάντα μαζί και λέγεται αρσενικό. Τι είναι το αρσενικό; Η ουσία παράδειγμα που δίνουν όλοι οι επιστήμονες όταν θέλουν να απαντήσουν στο ερώτημα για το τι είναι καρκινογόνο. Τι σημαίνει το επιφανειακό ορυχείο; Πλήρη καταστροφή του τοπίου, που τη Βόρεια Χίο άσχημη δεν τη λες και σκόνη. Καρκινογόνο σκόνη με αντιμόνιο κι αρσενικό. Σκόνη χωρίς ιδεολογία, που δεν ψηφίζει Μαλαφή, Κάρμαντζη, Τριαντάφυλλο, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ή ΚΚΕ. Σκόνη που πάει παντού, χωρίς καν να υπάρξει ατύχημα. Αν υπάρχει ατύχημα, ε ας αρχίσουμε να σκάβουμε λάκκους.
Ας μην μιλήσουμε για υδροφόρο ορίζοντα, τον αποχαιρετάμε από τώρα. Ποια ιαματικά στα Αγιάσματα, εδώ στη Χαλκιδική για τις Σκουριές στράγγιξαν ολόκληρο βουνό, σε μια ιαματική πηγούλα, μη ανανεώσιμη θα κολλήσουμε; Στην πρόσφατη ημερίδα της Συμμαχίας Αξιών για το νερό, ως βασική λύση του προβλήματος παρουσιάστηκαν τα υπόγεια νερά της Βόρειας Χίου. Μπα, αφήστε τα κάποιοι θέλουν να γίνουν πλούσιοι. Βέβαια πλούσιος με τα ανταποδοτικά που παρουσιάζονται δεν θα γίνει κανείς ποτέ. Οπότε;
Η Δημοτική Αρχή τι έκανε; Την πάπια και μάλιστα με χαρακτηριστική επιτυχία. Αρχικά έκανε ότι δεν ήξερε, ενώ στελέχη της έρχονταν σε επαφές με κόσμο και κοσμάκη, από διάφορες χώρες του κόσμου, που όλως τυχαία είχα εταιρείες μεταλλευτικών συμφερόντων. Μετά είπε ότι ήξερε, αλλά όχι όλα, μέχρι που κάποια στιγμή αποδείχθηκε ότι τα ήξεραν όλα χαρτί και καλαμάρι και τελείωσε το παραμύθι. Μετά είπε παιδιά μην πούμε όχι σαν τίποτα γραφικοί, λες και οι απολύτως απαραίτητες ανεμογεννήτριες είναι το ίδιο με ένα καρκινογόνο ορυκτό. Μετά είπε να αποφασίσουν οι κάτοικοι της περιοχής, το οποίο είναι ΜΕΓΑ λάθος, μιας και το θέμα αφορά όλο το νησί, για να μην πούμε ότι αφορά όλο το Βόρειο Αιγαίο. Όταν έχασε κι εκεί τις συνελεύσεις, επανήλθε σε λειτουργία πάπιας. Είπε ότι θα συγκεντρώσει ερωτήσεις και θα φέρει επιστήμονες, δεν το έκανε ποτέ, άφησε το θέμα να σέρνεται και ξαφνικά η λαλίστατη υφυπουργός Κα Σδούκου υπέγραψε τον Διαγωνισμό. Και ο Δήμαρχος; Είπε να περιμένουμε και ότι όλα είναι καλά. Νάτη πάλι η πάπια.
Δεν θέλω να πάρω τα παιδιά μου και να πάω πίσω στην Αθήνα. Δεν θέλω το νησί μου να γίνει ορυχείο. Θέλω οι λίγοι έξυπνοι και λογικοί άνθρωποι που υπάρχουν στην παράταξη του Δημάρχου να του βάλουν μυαλό και να διώξουν τον καρκίνο από το νησί. Αλλιώς είναι όλοι συνένοχοι και θα μας βρούνε μπροστά τους.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
