Κάποτε υπήρχε η Νομαρχία. Οργανισμός ζωντανός με προσωπικό, χρηματοδότηση, οργανόγραμμα, επιτροπές και φυσικά, παραγωγή σημαντικότατου έργου που υπάρχει μέχρι τις μέρες μας.
Μετά ήρθε ο «Καλλικράτης» και άλλαξε σωρηδόν τα πάντα στο πέρασμά του. Πολλοί πιστεύουν ακόμη και σήμερα ότι η «ζημιά» στην αυτοδιοίκηση προέκυψε από το σπάσιμο των Δήμων. Διαφωνώ. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το ζήτημα της παροχής δημοτικού έργου ξεπεράστηκε και αν και βαίνει μειούμενο (ιδιαίτερα στην τελευταία δημοτική θητεία) οι Δήμοι είναι ακόμη ζωντανοί.
Η μεγάλη ζημιά και αποσάθρωση προέκυψε στις Περιφέρειες και στις Περιφερειακές του Ενότητες. Διαμορφώθηκαν συλλογικά όργανα που δεν βελτιώθηκαν, αντίθετα περιθωριοποιήθηκαν, είτε από τις προσωπικές επιλογές των επικεφαλής, είτε από την απαξίωση στη συνείδηση των πολιτών.
Κακά τα ψέματα: ποιος σήμερα υπολογίζει την Περιφέρεια ή την Περιφερειακή Ενότητα ως ένα σημαντικότατο όργανο παραγωγής ανάπτυξης για τον τόπο, εξωστρέφειας, προσέλκυσης επενδύσεων ή προαγωγής σημαντικών για τις νησιωτικές μας περιοχές ζητημάτων; Αν υπάρχει κανείς εκεί έξω πέραν των εκλεγμένων που να το βιώνει διαφορετικά, πεδίον δόξης λαμπρόν!
Ξεπερνώντας τα πολλά παράπονα που κατά καιρούς διατυπώνονται για την λειτουργία της Περιφέρειας και του Περιφερειακού Συμβουλίου, η καθημερινότητα η ίδια έρχεται να επιβεβαιώσει ότι στον Β’ Βαθμό Αυτοδιοίκησης και ιδιαίτερα στις Περιφερειακές Ενότητες, απέμεινε ένας ρόλος ή απετέλεσαν ένα ρόλο «κομπάρσων» που αδυνατούν να μετακινήσουν και ένα μολύβι από το ένα γραφείο στο άλλο.
Δόθηκε δε η εύκολη από όλους ερμηνεία ότι ο κατακερματισμός των αρμοδιοτήτων μέσα στην Περιφέρεια προκάλεσε ένα αλαλούμ ρόλων και ευθυνών, τέτοιο που σήμερα να φτάνει να δικαιολογεί την απουσία του φορέα από κάθε τι ζωντανό εντός του τομέα ευθύνης του.
Φαντάζομαι όμως ότι όπως από τον εκάστοτε Δήμο έτσι και από κάθε Περιφέρεια υπήρχαν ή καλλιεργήθηκαν απαιτήσεις. Που πήγαν άραγε;
Σε πολλά σημεία ταυτίζομαι απόλυτα με τις απόψεις του μοναδικού περιφερειακού συμβούλου στο Βόρειο Αιγαίο που συνεχίζει να καταθέτει προτάσεις με ουσία, του Γιάννη Σπιλάνη, παρομοιάζοντας τον με όαση σε έρημη και καμένη γη... Μακάρι να παραμέριζαν εγωισμούς και αλαζονεία και να προσέγγιζαν περισσότερο τις απόψεις του. Πολλά θα είχαμε κερδίσει, λιγότερα θα είχαμε αποφύγει. Αλλά δυστυχώς στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου τα ξέρουν όλα. Ακόμη και που θα βρίσκονται ο καθένας και η καθεμιά στις επόμενες εκλογές...
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
