Το ‘χω ξαναγράψει πριν καιρό. Με τι ασχολείται κάθε Τετάρτη ο Σαντορινιός δήμαρχος; Έχει ορθάνοιχτη την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου και ... περιμένει. Οι δημότες της Σαντορίνης, με 6 μήνες foul season, δεν αμελούν την επιπλέον υποχρέωση τους. Κάποιοι από αυτούς εμφανίζονται στο δημαρχείο κι αρχίζουν μια ελεύθερη συζήτηση με το δήμαρχο. Άλλες φορές ό,τι έχουν να πουν το λένε ως το μεσημέρι. Κι άλλες πάλι ξημεροβραδιάζονται ονειροπολώντας. Τα όνειρα προσγειώνονται με τη μορφή στόχων κι οι στόχοι εξειδικεύονται σε ενέργειες επίτευξης τους. Κάπως έτσι η Σαντορίνη διατηρεί τα σκήπτρα της, θερίζει πλούτο από όλο τον κόσμο, μεγαλουργεί.
Ένα μοντέλο διοίκησης σύγχρονο, βασισμένο στις αρχές της πρώιμης Δημοκρατίας, εκεί που ο λόγος του πολίτη μεταφέρονταν στην εξουσία χωρίς διαμεσολάβηση. Δεν ξέρω αν το Σαντορινιό πρότυπο διοίκησης είναι δόκιμο να αντιγραφεί στη Χίο. Εδώ διαθέτουμε εν δυνάμει 51.000 δημάρχους, ο καθένας μας έχει μάθει να θεωρεί τη γνώμη του το πιο εμπεριστατωμένο επί της γης δεδομένο.
Μας λείπει πάντως η κουλτούρα διαλόγου, εκτός κλασσικής ατζέντας. Το έχουμε δοκιμάσει σε όλα τα θεσμικά όργανα. Άκρη δεν βγαίνει με τον κλισέ δημόσιο διάλογο. Πριν ανοίξει το στόμα του ο καθένας διαισθάνεσαι τι θα πει.
Μέσα από μια τέτοια θεσμική λειτουργία δεν θα προκύψει ποτέ ο αναγκαίος κοινός σχεδιασμός. Ο τελευταίος – ίσως και μόνος – που υπήρξε στον τόπο μας είχε αποκτήσει τουλάχιστον επίφαση λαϊκής συμμετοχής. Ο αείμνηστος Γιώργος Καλουτάς είχε στήσει στην πλατεία Βουνακίου ένα περίπτερο και για μήνες ζητούσε από τον κόσμο απάντηση στο ερώτημα «πες τη γνώμη σου». Δεν θυμάμαι αν τα συγκεκριμένα ερωτηματολόγια επεξεργάστηκαν στη συνέχεια από καμία υπηρεσία, πέτυχαν πάντως το στόχο τους, να εμπεδωθεί ένας ήδη έτοιμος σχεδιασμός στην κοινωνία και να λάβει μια στοιχειώδη νομιμοποίηση. Σήμερα ακόμα λέμε «ο μόνος που είχε σχεδιασμό σ’ αυτόν τον τόπο ήταν ο Καλουτάς».
Πληγώνει αυτή η διαπίστωση αλλά φοβάμαι ότι διατηρείται ως τις μέρες μας. Κανένας από τους εν ενεργεία αιρετούς μας δεν στόχευσε να ... βάλει στο παιχνίδι την κοινωνία. Θεωρεί πως αυτοδίκαια ο κόσμος της Χίου έχει την υποχρέωση να άγεται και να φέρεται πίσω από τη σύλληψη ιδεών της στιγμής του καθενός, όπως για παράδειγμα το ένα πρωί να συζητάμε για κομποστοποίηση των απορριμμάτων μας και το άλλο πρωί να είμαστε υπέρμαχοι της καύσης. Ανάλογα με ποιο πλευρό θα ξυπνήσουμε ή ποιο εργοστάσιο μας γοητεύει.
Δεν θα κουραστώ να το επισημαίνω. Το νησί ταξιδεύει σαν το καρυδότσουφλο πάνω στα μανιασμένα κύματα των καιρών. Λιγοστές οι πιθανότητες επιβίωσης του, αν δεν ξεκινήσει άμεσα ένας διάλογος για το ποιος είναι ο προορισμός του. Προς το παρόν κανένας δεν δείχνει τη διάθεση να τον ξεκινήσει.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
