Έχω γράψει στο παρελθόν για την τιμή και την ευγνωμοσύνη που πρέπει να εκφράζομε στους ζώντες συμπολίτες μας που προσέφεραν και προσφέρουν με τον α΄ ή β΄ τρόπο στην Πατρίδα μας ή στην Κοινωνία μας με την ευρύτερη έννοια ή τοπικά. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει το γεγονός ότι πρέπει να τιμούμε και τους νεκρούς ή μνημονεύοντάς τους ή περιποιούμενοι τα μνήματά τους (τους τάφους τους).
Το κείμενο αυτό το γράφω με αφορμή άρθρο που διάβασα στον «Πολίτη» της 5ης Μαΐου του 2015 με θέμα την εγκατάλειψη του τάφου του Κωνσταντίνου Κανάρη. Με το ίδιο θέμα είχα ασχοληθεί προ ετών όταν σε επίσκεψή μας με το Σωματείο Κοραής στον ευπαρουσίαστο και καλαίσθητο τάφο του Αδαμαντίου Κοραή (κενοτάφιο μέχρι πρότινος) διεπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια το χάλι και την εγκατάλειψη του τάφου του Κ. Κανάρη!... Κάτι κάναμε τότε και πάλι τον ξεχάσαμε (κι εγώ μαζί)… για μερικά χρόνια!!!
Καθώς όλοι γνωρίζομε, την καθαριότητα των τάφων την φροντίζουν κρατικοί υπάλληλοι (Δ.Υ.;) με χρηματική αμοιβή και ιδιώτες (το Κράτος δεν δίδει «μπουρμπουάρ» στους έχοντες την ευθύνη των Κοιμητηρίων)![1] Βέβαια το προσωπικό των Κοιμητηρίων θα λογοδοτήσει στους ιδιώτες (στους ενδιαφερόμενους) και όχι στο Κράτος! Εγώ παλαιότερα είχα ασχοληθεί με τον τάφο του Κυριάκου (Domenico) Συγγρού στην πατρίδα μας που ευρίσκετο σε πλήρη εγκατάλειψη (φαντάζομαι να ξυπνήσω τους αρμοδίους) και κατά τακτά χρονικά διαστήματα προσέχω το Μνημείο (μνήμα) του Ψυχάρη και βέβαια τη Δασκαλόπετρα που είναι ένα είδος μνήματος του Ομήρου.
Όμως μάλλον ξέφυγα από τον Κ. Κανάρη, έτσι αντιγράφω αυτά που διαβάζω στον Πολίτη: «Ο αείμνηστος ήρωας και Πρωθυπουργός Κ. Κανάρης γεννήθηκε (άκουσον-άκουσον) στην… Πάργα και το πραγματικό του όνομα ήτο Κωνσταντής Νικολάου Σπηλιωτέας και εγκατεστάθη με την οικογένειά του στα Ψαρά όταν έγινε 15 ετών. Πατέρας του ήταν ο Μικές (γιατί όχι Νικόλαος;), ναυτικός και δημογέροντας των Ψαρών, γνωστός ως Καινούργιος ή Κανάριος. Μητέρα του η Μαρία και είχε δύο αδέλφια, τον Αναγνώστη και τον Γεώργιο. Έμεινε ορφανός σε νεαρή ηλικία, και ο ίδιος αφού έμαθε λίγα γράμματα ακολούθησε το ναυτικό επάγγελμα ξεκινώντας από μούτσος στο μπρίκι του θείου του Δημήτρη Μπουρέκα ή Βουρέκα… Το 1810 με δικό του πια καράβι (μετά το θάνατο του θείου του) βρέθηκε στην Οδησσό[2] όπου έμαθε για τη Φιλική Εταιρεία και τους σκοπούς της. Μόλις κηρύχθηκε η Επανάσταση κατατάχθηκε αμέσως ως πυρπολητής (μπουρλοτιέρης) στο στόλο του Νικολή Αποστόλη, επηρεασμένος από το κατόρθωμα του Παπανικολή στην Ερεσό τον Μάιο του 1821, και έγινε ένας από τους ικανότερους μπουρλοτιέρηδες».
Ακολούθως, ο διαμαρτυρόμενος(;) αρθρογράφος για το κατάντημα του τάφου, αναφέρεται στην πολεμική δράση του Κ. Κανάρη, στην πολιτική του δράση, στην ανέλιξή του σε διάφορες θέσεις, και ως Υπουργός Ναυτικών, και τέλος στην ανάληψη των καθηκόντων του Πρωθυπουργού 6 (έξι) φορές! Πέθανε στις 2 Σεπτεμβρίου 1877, ενώ ήταν Πρωθυπουργός Οικουμενικής Κυβέρνησης.
Αγαπητοί αναγνώστες (μου),
Οι λόγοι που δημοσιεύω τα πιο πάνω είναι 3 (τρεις): α) ο Κανάρης έγινε 6 (έξι) φορές Πρωθυπουργός(!), β) μεγάλωσε στην Πράγα και το επίθετό του δεν ήταν Κανάρης, ήταν Σπηλιωτέας (και ο Βαρβάκης και ο Μιαούλης είχαν… άλλα πραγματικά ονόματα!), και γ) όταν καταθέτομε στεφάνι στον ανδριάντα του, στη Χίο, ας «ξυπνάμε» και τους Χιώτες της Αττικής να περιποιούνται τον τάφο του!...
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
