Την Κυριακή του Ασώτου, η Αγία μας Εκκλησία, μέσα από τις αναγιγνωσκόμενες, Αποστολική και Ευαγγελική, περικοπές, μας δίδουν τεράστια μηνύματα για τη χριστιανική βιωτή. «Φεύγετε την πορνεία» (Α΄ Κορινθ. ΣΤ,΄ 12-20) λέγει ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή (είχαν υπερβεί οι - προ Χριστού - Κορίνθιοι κάθε άλλη πόλη στην πορνεία), για μετάνοια και εξομολόγηση του άσωτου υιού (δηλαδή του ανθρώπου) προς τον πατέρα του (δηλαδή τον Θεό) μιλά ο Ευαγγελιστής Λουκάς.
Η Αγία μας Εκκλησία είναι ιερή και θεοίδρυτη. Είναι, επίσης, τέλεια και δίδει διέξοδο σε οποιοδήποτε αδιέξοδο της ζωής του ανθρώπου. Αρκεί να το ζητήσει ο ίδιος, να Την πλησιάσει και θα το διαπιστώσει. Εδώ μας μιλά για τον σωστό τρόπο ζωής. Όμως, επειδή ο άνθρωπος ρέπει προς την αμαρτία (ως απόγονος των πρωτοπλάστων) δεν τον άφησε ο Θεός μετέωρο. Του έδωσε την μετάνοια και την άφεση των αμαρτιών δια του Μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως. Πέφτεις, άνθρωπε; Σήκω. Ξαναέπεσες, σήκω και πάλι. Αρκεί να μην πέφτεις με το σκεπτικό ότι «ο Θεός θα με σηκώσει» κι έτσι δεν αγωνιστείς στην αρετή και την αποφυγή της αμαρτίας. Αλλά, εάν αγωνίζεσαι και τυχόν πέσεις, μετανόησε ειλικρινά και εσώψυχα και θα σωθείς.
Ο σύγχρονος άνθρωπος έγινε αρχαίος- παλαιός, υπό την έννοια της αμαρτίας. Δηλαδή, οι προ Χριστού άνθρωποι, που δεν γνώριζαν τον αληθινό Θεό, παρά το γεγονός ότι είχαν ψήγματα ανθρωπιάς (που και αυτά ο Θεός τα προίκισε στον άνθρωπο ως δημιούργημά Του) δεν είχαν τη δυνατότητα σωτηρίας εν Χριστώ. Εκεί έχουμε φθάσει σήμερα, αναλογιζόμενοι ότι οι άνθρωποι βρίσκονται μακράν του Θεού, συνεπώς μακράν της σωτηρίας. Στην ίδια Αποστολική περικοπή της ημέρας ο Απόστολος Παύλος μιλά και λέγει «φεύγετε την πορνεία», διότι το ανθρώπινο σώμα είναι ναός του Θεού. Όταν ο Χριστός έλεγε «η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί» (Λουκ. ΙΖ΄, 21) και όταν έλεγε ότι θα «γκρεμίσει τον ναό και σε τρεις ημέρες θα τον ξανασηκώσει» (Μαρ. ΙΕ΄, 29) μιλούσε για το ανθρώπινο σώμα και την Ανάστασή Του. Οι πορωμένοι, εμπαθείς και θεσιθήρες, Ιουδαίοι αυτά δεν τα καταλάβαιναν. Είπε, λοιπόν, ο Χριστός ότι το σώμα του ανθρώπου είναι ναός του Θεού, του Αγίου Πνεύματος. Και συνεχίζει ο Απόστολος: «Πως, λοιπόν, θα το κάνουμε πορνείο; Δεν μας ανήκει (είναι αυτό μια απάντηση σε εκείνους που μιλούν για απελευθέρωση ηθών με σαρκολατρείες, ομοφυλοφιλίες -«πάθος ατιμίας» (Ρωμ. Α΄, 26) χαρακτηρίζει η Αγία Γραφή την ομοφυλοφιλία-, ασέλγειες, κλπ), διότι έχει δοθεί από τον Θεό και δεν είναι δικό μας. Ας δημιουργήσει ο άνθρωπος από μόνος του έναν άνθρωπο, μπορεί; Αδύνατον. Η ζωή δίδεται και παίρνεται με τη συγκατάθεση του Θεού: «Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο, ως τω Κυρίω έδοξεν ούτω και εγένετο. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος» ανέφερε ο πολύαθλος και υπομονετικός Ιώβ. Γνώριζε ότι όλα γίνονται με την άδεια του Θεού.
Συνεχίζει η Αποστολική περικοπή της ημέρας (από την Α΄ προς Κορινθίους επιτολή του Παύλου) επισημαίνοντας: «ηγοράσθητε τιμής». Έχετε, άνθρωποι, εξαγοραστεί από τον Θεό με τιμή, υψίστη τιμή, μάλιστα τιμή αίματος. Ποιου αίματος; Του ίδιου του Κυρίου. Ιδού, λοιπόν, ποια είναι η αξία του ανθρώπου και γιατί δεν πρέπει τα μέλη του σώματός του να τα μετατρέπει σε μέλη πόρνης. Διότι εξαγοράστηκαν οι αμαρτίες του, σβήστηκαν, συγχωρέθηκαν, αφανίστηκε και εξουδετερώθηκε ο ιδρυτής της φθοράς διάβολος, με το σώμα του Χριστού που θυσιάστηκε και το Αίμα Του που χύθηκε για τη σωτηρία (αυτό θα πει εδώ εξαγορά) του ανθρώπου. Τόσο αξίζει ο άνθρωπος: Όσο να γίνει άνθρωπος ο Θεός ώστε να κάνει αθάνατο τον άνθρωπο, να τον εξοστρακίσει από το κράτος της αμαρτίας και της φθοράς. «Ηγοράσθητε τιμής». Μας εξαγόρασε ο Κύριος με το Αίμα Του το οποίο «καθαρίζη ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α΄ Ιωαν. Α΄, 7), μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία. Να η σχέση εξομολόγησης και Θείας Ευχαριστίας- Κοινωνίας. Η Εξομολόγηση και η Θεία Ευχαριστία που ακολουθεί μας κάνουν καινούριους, καθαρούς, πανέτοιμους ανά πάσα στιγμή για το μεγάλο ταξίδι του αποχωρισμού από τον μάταιο τούτο κόσμο. Κανένας δεν γνωρίζει ούτε την ημέρα ούτε την ώρα που θα φύγει, γι΄ αυτό πρέπει να είμαστε πάντοτε έτοιμοι. Σε όποια ηλικία της ζωής μας και αν είμαστε και με όποια κατάσταση υγείας κι αν έχουμε. Βλέπουμε πόσοι νέοι άνθρωποι, αδιακρίτως ηλικίας, φαινομενικά υγιείς, απέρχονται καθημερινά.
Έρχεται, λοιπόν, η Αγία μας Εκκλησία και ο Κύριος και μας μιλά με παραβολές για να μπορούμε να τον καταλαβαίνουμε μέσα στην ταπεινότητά μας. Σήμερα (στο Λουκ. ΙΕ΄, 11-32). Τι μας λέει; Ήταν ένας πατέρας που είχε δύο γιους. Και ο ένας όταν ενηλικιώθηκε ζήτησε το μερίδιο της περιουσίας που του αναλογούσε. Ο πατέρας του το έδωσε κι εκείνος έφυγε από το πατρικό σπίτι, πήγε σε άλλη πόλη και ξόδεψε όλη την περιουσία με πόρνες. Κατέληξε στο σημείο να προσπαθεί να ζήσει με τα αποφάγια των ζώων που του έδωσε ένας βοσκός να βόσκει και που τον προσέλαβε σαν παραγιό του. Δεν είχε χρήματα, ούτε ρούχα να φορέσει, ούτε παπούτσια να βάλει στα πόδια του. Και θυμήθηκε τότε ότι, ακόμη και οι υπηρέτες του πατέρα του δεν είχαν γνωρίσει τέτοια πείνα και τόσες κακουχίες. Μετάνιωσε πικρά για όσα έκανε και γύρισε πίσω στο πατρικό του σπίτι. Έπεσε στην αγκαλιά του πατέρα του και με πικρά δάκρυα ζήτησε να τον συγχωρέσει και να τον πάρει κοντά του σαν έναν από τους υπηρέτες του. Και ο μεγαλόκαρδος πατέρας, εκείνος που σπλαχνίζεται το παιδί του, όχι απλά τον δέχθηκε, αλλά έδωσε εντολή να τον ντύσουν με τα καλύτερα ρούχα που υπήρχαν, να του φορέσουν δακτυλίδι στο χέρι (σύμβολο ισχύος, αλλά και διαδοχής στην κληρονομικότητα του γένους) και να σφάξουν το καλύτερο μοσχάρι να γλεντήσουν για τον ερχομό του γιου του. ‘Όταν ο μεγαλύτερος γιος το πληροφορήθηκε αυτό, διαμαρτυρήθηκε στον πατέρα λέγοντας ότι «εγώ πάντοτε σε άκουγα, ποτέ δεν έκανα κάτι διαφορετικό από αυτό που μου ζήτησες και όμως ποτέ δεν έσφαξες ένα μοσχάρι για να γλεντήσω με τους φίλους μου. Τώρα που ήλθε αυτός που σε απαρνήθηκε και ξόδεψε όλο το βιός μας στις πόρνες, κάνεις χαρές και πανηγύρια και σφάζεις το καλύτερο μοσχάρι;». Και ο πατέρας απάντησε «Παιδί μου, πάντοτε κοντά μου σε έχω και ότι έχω δικό μου είναι και δικό σου. Αυτός, όμως, ο αδελφός σου ήταν χαμένος και βρέθηκε, ήταν νεκρός και αναστήθηκε» (Λουκ. ΙΕ΄, 32) .
Ποιο είναι το μήνυμα των δυο περικοπών της ημέρας; Ο Απόστολος λέει «μακριά από την πορνεία». Αλλά εάν τύχει και πέσει κανείς έρχεται η δεύτερη περικοπή του ασώτου και λέει «αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου» (Λουκ. ΙΕ΄, 18). Αφού μετανιώσω ειλικρινά θα σηκωθώ και θα πάω να το πω στον πατέρα μου, στον Θεό. Πως θα του το πω και θα ζητήσω συγγνώμη, συγχώρεση; Δια του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως. Θα εξομολογηθώ και ο Πνευματικός μου θα κρίνει το βάρος της πράξης και θα μου δώσει την ανάλογη διδακτική και σωτήρια, πνευματική και ψυχική θεραπεία. Ας το έχουμε αυτό υπόψη μας. Δίχως μετάνοια και – κυρίως – Εξομολόγηση δεν σώζεται ο άνθρωπος. Η Εξομολόγηση δεν είναι επινόηση των Ιερέων ή δεν ξέρω γω ποιών άλλων αναφέρουν οι αρνητές της πίστης. Η Εξομολόγηση δόθηκε από τον ίδιο τον Κύριο: «αν τινών αφήτε τας αμαρτίας αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατήτε κεκράτηνται» (Ιωαν. Κ΄, 23) είπε προς τους Μαθητές Του. Αν σε κάποιους αφήσετε (συγχωρέσετε) τις αμαρτίες θα αφεθούν (συγχωρεθούν), εάν τους τις κρατήσετε (αφήσετε ασυγχώρητες) θα κρατηθούν (δεν θα συγχωρεθούν). Και ο Απόστολος αναφέρει «εξομολογείσθε τα παραπτώματα αλλήλοις όπως ιαθήτε» (Ιακ. Ε, 16). Να εξομολογείστε τις αμαρτίες σας για να συγχωρεθείτε. Ως μιμητές και διάδοχοι των Αποστόλων οι Ιερείς, σήμερα, τελούν το Μυστήριο της Εξομολογήσεως το οποίο- σημειωτέον – για την σπουδαιότητα και βαρύτητά του, δεν επιτρέπεται σε όλους τους Ιερείς να το τελούν, παρά σε λίγους -με την ανάλογη πνευματικότητα- που ο οικείος Επίσκοπος (Μητροπολίτης) έχει κρίνει ικανούς για να υλοποιήσουν ένα τέτοιο, ιερό, λειτούργημα με την ιεροσύνη τους.
Έχει λεχθεί ότι, ακόμη και εάν σώζονταν τρία μόλις κείμενα από την Αγία Γραφή, θα μπορούσε ο άνθρωπος να έχει έναν οδοδείκτη, για το πώς να πορεύεται στη ζωή του στις σχέσεις του με τον Θεό και τους συνανθρώπους του. Τα κείμενα αυτά είναι, το πρώτο ο Ύμνος της Αγάπης του Αποστόλου Παύλου (Α΄ Κορινθ. ΙΓ΄, 1-13), το δεύτερο η Ευαγγελική περικοπή της παραβολής του Καλού Σαμαρείτη (Λουκ. Ι΄, 25-37) και το τρίτο η Ευαγγελική περικοπή του Ασώτου, που μας διδάσκουν την αγάπη στο συνάνθρωπο και την καταλλαγή (συμφιλίωσή) μας με τον Θεό.
Στη ζωή μας πρέπει να προσέξουμε το εξής: Ο μισόκαλος διάβολος, μας βάζει στην καρδιά και το μυαλό την πρόθεση να κάνουμε κάτι κακό. Και όταν αυτό γίνει κρυβόμαστε. Έτσι, αμαρτάνουμε διπλά. Δηλαδή, δεν φτάνει που κάνουμε μια αμαρτία με το να διαπράττουμε το κακό, κάνουμε και δεύτερη (μεγαλύτερη της πρώτης) με το να μην μετανοούμε και εξομολογούμαστε. Έτσι, στοιβάζουμε στη συνείδηση και την ψυχή μας σωρεία αμαρτιών που ως βαρύ φορτίο βαρύνουν την ψυχή και δεν θα την αφήσουν, αύριο μεθαύριο, να πορευτεί τον δρόμο της αιωνιότητας ανάλαφρη. Θέλει μεγάλη προσοχή. Ας μην υποτιμούμε το Μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως. Από αυτό το Μυστήριο εκδίδεται το εισιτήριο για την αιωνιότητα. Και αυτό, κατά βάση, διδάσκει η Ευαγγελική περικοπή του ασώτου υιού στην Εκκλησία μας. Τις ημέρες αυτές, που πλησιάζουμε στο Πάσχα και που θα προηγηθεί η «παρασκευαστική περίοδος» (δηλαδή της προετοιμασίας μας) της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ας αναζητήσουμε έναν Πνευματικό- Εξομολόγο και αφού με ειλικρίνεια, συντριβή και μετάνοια αποθέσουμε στο ιερό επιτραχήλιό του το βάρος των σφαλμάτων που μας ταλανίζουν, ας προσέλθουμε τότε, καθαροί και ανάλαφροι, στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ώστε να εορτάσουμε Πάσχα χριστιανικό, Πάσχα ιερό, Πάσχα Ορθόδοξο, όχι Πάσχα εκκοσμικευμένο, ανίερο και μισητό στον Θεό, όπως εκείνο που θέλουν οι δήθεν τηρητές των λαϊκών παραδόσεων και που απέχει, μίλια παρασάγγας, από το Πάσχα του Αναστάντος και Φωτοδότου Χριστού.
Ας ψάξουμε λίγο μέσα μας να δούμε εάν τηρούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας, εκείνα που τα θεία ρήματα (Ιωάν. ΣΤ΄, 68) προστάζουν.-
*: - Αποστολική περικοπή (Α΄ Κορινθ. ΣΤ,΄ 12-20)
- Ευαγγελική περικοπή (Λουκ. ΙΕ΄, 11-32)
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
