Έχοντας συζητήσει με φίλους για την τραγωδία των Τεμπών, πολλές φορές, καταλήγουμε στην κοινή διαπίστωση ότι το δυστύχημα απεικονίζει όλες τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος και του κρατικού μηχανισμού:
Ολιγωρία και αναποτελεσματικότητα (σύμβαση 717). Ρουσφέτια και ευνοιοκρατία (τοποθέτηση σταθμάρχη). Οικογενειοκρατία (Υπ. Καραμανλής, Πρωθυπουργός Μητσοτάκης). Επικοινωνιακή διαχείριση, λαϊκισμός και προπαγάνδα. Υπολογισμοί πολιτικού κόστους. Συνωμοσιολογία και ισοπέδωση των πάντων. Μηδενική ενσυναίσθηση από το πολιτικό προσωπικό, ιδιαίτερα από τους κατέχοντες εξουσία. Υπονόμευση θεσμών και ανεξάρτητων αρχών. Εκλογικοί συμψηφισμοί και εξαγωγή επισφαλών συμπερασμάτων από στιγμιαίους συσχετισμούς... Η λίστα είναι ατελείωτη… Όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Όλοι τα ξέρουμε και διαπιστώνουμε καθημερινά να εκφράζονται στις διάφορες - πολλές εκδοχές τους.
Στο δια ταύτα όμως και ίσως το πιο εξοργιστικό είναι το τι έχει συντελεστεί από την στιγμή του δυστυχήματος μέχρι σήμερα. Προσωπικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλα όσα έγιναν είχαν τρείς βασικούς στόχους:
α) την διατήρηση του κυβερνώντος κόμματος στην εξουσία,
β) τις εσωκομματικές ισορροπίες του κυβερνώντος κόμματος,
γ) την επικοινωνιακή διαχείριση (ελεγχόμενη πληροφόρηση) με στόχο την δόμηση συγκεκριμένου "αφηγήματος". Τώρα αν η λέξη "συγκάλυψη" δεν είναι δόκιμη να περιγράψει τα παραπάνω, θα πρέπει τουλάχιστον να μιλάμε για "κάλυψη" ή να επινοήσουμε καινούργια ορολογία για τα όσα έγιναν. Επιπροσθέτως αυτά έχουν πρωτοφανή χαρακτηριστικά. Τολμώ να πω πως ποτέ άλλοτε δεν έγινε τόση ξεδιάντροπη προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση.
Καταλήγοντας, θα υποστήριζα πως αν κανείς πρέπει να συμμετέχει στο συλλαλητήριο της Παρασκευής και κατά την άποψη μου πρέπει, ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων, χρωμάτων και συμφερόντων, πρέπει να είναι για τους εξής κατ' ελάχιστον λόγους:
1. Ακόμη και σήμερα, δύο χρόνια μετά την τραγωδία, δεν έχουν εγκατασταθεί σε όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο συστήματα τηλεδιοίκησης. Πρέπει πλέον, νομίζω, να απαιτήσουμε από την πολιτική ηγεσία του τόπου να μας εγγυηθεί με πράξεις κι όχι μόνο με λόγια την ασφάλεια μετακινήσεων και μεταφορών.
2. Πρέπει να απαιτήσουμε από την πολιτική ηγεσία του τόπου να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, να λογοδοτεί με ειλικρίνεια, χωρίς τερτίπια και δηθενιές (παραίτηση Καραμανλή, επανεκλογή Καραμανλή)
3. Έχουμε χρέος να τιμήσουμε τους αδικοχαμένους, να δείξουμε την έμπρακτη συμπαράσταση μας στους συγγενείς των θυμάτων αυτής τραγωδίας. Να δείξουμε ότι δεν είναι μόνοι τους σε μια αδιάφορη κοινωνία. Πρέπει να δείξουμε ως λαός ότι το δυστύχημα αυτό αλλά και όλα τα ανάλογα συμβάντα του παρελθόντος (αν υπάρχουν ανάλογα) θα μας βρουν ενωμένους στην αντίληψη ότι δεν έπρεπε να είχαν γίνει και δεν θα ανεχτούμε να ξαναγίνουν.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
