Η περιοχή του Ριζαρίου έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να αναπτυχθεί και παραμένει υποβαθμισμένη, όταν στα μέσα της 10ετίας του 2000, με παρέμβαση περίοικων, αποτράπηκε η ανέγερση πολυκινηματογράφου σε οικόπεδο του οικισμού, επειδή κατά τη διάρκεια των εκσκαφών αποκαλύφθηκε αρχαίο κοιμητήριο της Ελληνιστικής περιόδου
Οι κάτοικοι τότε δεν αντέδρασαν, άργησαν να συνειδητοποιήσουν ότι έχασαν την ευκαιρία να αποκτήσει αξία ο τόπος τους, αλλά και δεν θέλησαν να μπλέξουν σε περιπέτειες και αντιδικίες με τους διαφωνούντες.
«Χάσαμε τη μεγάλη ευκαιρία να αναπτυχθεί η γειτονιά μας και να ξεφύγουμε από το μαρασμό», λένε ο Γιάννης Πιπινιάς, γνωστότερος ως Γιάγκος, ο Ματθαίος Μπουμπάρης, ο Νίκος Αρβανίτης, ο Μιχάλης Χούλης ο Γιώργος Αλαχούζος και ο Δημοσθένης Σιδερής. Κι’ επειδή οι ευκαιρίες μας δίνονται μια φορά στη ζωή μας, ξέρουν ότι τουλάχιστον η δική τους γενιά δεν θα δει ένα καλύτερο αύριο, τον τόπο της να ξεφεύγει από το χαρακτηρισμό «οικισμός σεισμόπληκτων».
Μεγάλη ευκαιρία «Ο Ελληνοαμερικάνοι επενδυτές προσπάθησαν να δημιουργήσουν κάτι που έλειπε στον τόπο μας, αλλά δεν τους το επέτρεψαν άλλοι. Για εμάς ήταν μια μεγάλη ευκαιρία που την χάσαμε επειδή κάποιοι προστάτεψαν τα ιδιωτικά τους συμφέροντα. Μπορούσαν να βρεθούν λύσεις να γίνει το έργο, που θα άλλαζε την εικόνα και την προοπτική της περιοχής και παράλληλα να διατηρηθούν και να προβάλλονται τα αρχαία, αλλά αυτοί που διαφωνούσαν κατάφεραν να επιβάλλουν τις απόψεις τους. Μας καταδίκασαν να παραμείνουμε στην κακή κατάσταση που είμαστε»,τονίζει ο Γιάγκος Πιπινιάς
Η περιοχή ανήκει στην ενορία της Αγ. Μαρίνας Καλοπλύτου και το όνομα της προήλθε από τα χωράφια με ρύζια που υπήρχαν εκεί ή επειδή πιθανά ανήκαν στην οικογένεια Ριζάρη. Ο οικισμός κτίστηκε από το Γαλλικό Ερυθρό Σταυρό μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1881 για να στεγαστούν οικογένειες άπορων σεισμόπληκτων.Από τότε «η καρδιά της γειτονιάς», γύρω από την οδό παπά Λίναρη δεν έχει αλλάξει πολύ. Έχουν αλλάξει οι παρυφές της.
Σχεδόν αναλλοίωτη παραμένει και η ιδεολογική πολιτική ταυτότητα των περισσοτέρων κατοίκων.
«Κόκκινη περιοχή» την αποκαλούσαν και δεν είχαν άδικο. Ήταν και είναι μια εργατοσυνοικία. Οι καιροί και οι συνθήκες έχουν αλλάξει, αλλά οι παλιοί της κάτοικοι, εξακολουθούν και διατηρούν κάποια, από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των προγόνων τους που ήλθαν και έδωσαν ζωή στην περιοχή.
Το πρώτο αποχετευτικό και υδρευτικό δίκτυο κατασκευάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1930.Στα τέλη της 10ετίας του 1970 τα παλιά σιδερένια δίκτυα αντικαταστάθηκαν με αμιαντοσωλήνες. Το Ριζάρη είναι από τις τελευταίες περιοχές της Χίου που εξακολουθούν να εξυπηρετούνται από αυτό το ανθυγιεινό υλικό
Η κεντρική οδός παπά Λίναρη ασφαλτοστρώθηκε επι δημάρχων Πατελίδα και Χέλιου
Βρίσκεται στην οδό Μιχάλου, στα δυτικά όρια της συνοικίας. Υδροδοτούσε την πόλη της Χίου ως τα μέσα του 19ου αιώνα. Παλιά ήταν σε κακή κατάσταση, αλλά τώρα έχει συντηρηθεί και να αναδειχθεί ως πολιτιστική κληρονομιά.
Μόνο ένα σοκάκι με πλατύσκαλο έχει διασωθεί από τα πολλά που υπήρχαν παλιά, στην οδό του Αγ. Νικολάου Σπετσών. Η ανηφόρα στο συνεργείο Κατσιγιώργη και η οδός Αγ. Μαρίνας Καλοπλύτου ήταν στρωμένες με καλντερίμι.
Τα προσφυγικά
Η συνοικία αλλάζει πρόσωπο, έχει επεκταθεί και προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, τα περισσότερα προσφυγικά σπιτάκια έχουν δώσει τη θέση τους σε σχετικά σύγχρονα σπίτια.
Τα λίγα που έχουν απομείνει ακόμη, είναι εγκαταλειμμένα και σε κακή κατάσταση.
Σκουπίδια
Ομολογουμένως η περιοχή δεν είναι και πολύ καθαρή, με ευθύνη του δήμου, αλλά και των ίδιων των κατοίκων.
Είναι το στέκι και το σήμα κατατεθέν της περιοχής.
«Ήταν ένα κοινωνικό σχολείο» μας διαβεβαιώνουν ο Νίκος Αρβανίτης και ο Γιώργος Αλαχούζος. Η ιστορία της θα παρουσιασθεί αναλυτικά σε επόμενο φύλλο.
Έργα
Πάρκιγκ
Είναι μικρό αυτό που έχει κατασκευασθεί στην οδό Μιχάλου, επί δημαρχίας Βρουλή, αλλά εξυπηρετεί έστω αυτούς τους λίγους περίοικους.
Η διαπλάτυνση ενός τμήματος της οδού Ριζαρίου, που έγινε επί δημαρχίας Μεννή με ευγενή παραχώρηση της οικογένειας Χωρέμη πρόσφερε κυκλοφοριακή ανακούφιση στην ανατολική ζώνη του οικισμού.
Ο δήμος έχει ξεχάσει την περιοχή, όπως λένε οι συνδαιτυμόνες μας. Η οδός Αγ. Μάρκου Σμύρνης έχει να τσιμεντοστρωθεί περισσότερα από 20 χρόνια. Αλλά και με τα σκαψίματα που έχουν γίνει και δεν έχουν αποκατασταθεί οι εσωτερικοί δρόμοι του οικισμού είναι σε πολύ κακή κατάσταση. Πρέπει να επισκευασθούν.
Η υπηρεσία καθαριότητας του δήμου πρέπει να φροντίσει περισσότερο και αυτή την περιοχή, που δεν είναι μακριά από το κέντρο. Αλλά και οι κάτοικοι θα πρέπει να φροντίζουν περισσότερο και καλύτερα «τα του οίκου τους».
Η οικιστική και βιοτεχνική ανάπτυξη της περιοχής, έχει δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο στο χώρο. Είναι απόλυτα αναγκαία η εξεύρεση χώρων που θα δώσουν λύσεις και σε αυτό το σοβαρό πρόβλημα.
Στις ανατολικές παρυφές του οικισμού, από την οδό Καλοπλύτου, που ήταν παλιότερα τα Χάνια, έως και τα βόρεια όρια του στρατοπέδου Σαλαλλέ, έχει αρχίσει και αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια μία άναρχη οικιστική επέκταση και βιοτεχνική ανάπτυξη. Το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα της έλλειψης ρυμοτομικού κα χωροταξικού σχεδιασμού, που ταλαιπωρεί όλη τη Χίο.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
