28.12.2016 14:10

8 φωτογράφοι του National Geographic μιλούν για τις εικόνες για τις οποίες νοιώθουν ευγνωμοσύνη

Για την ημέρα των Ευχαριστιών το National Geographic ζήτησε από τους φωτογράφους του να μοιραστούν εικόνες για τις οποίες νοιώθουν ευγνωμοσύνη που ήταν παρόντες και τις κατέγραψαν. Από τη φωτογραφία του David Doubilet με τον μοναχικό σκάρο που συναντά ένα κοπάδι ψαριών στα νησιά Γκαλαμπάκος ως το πορτρέτο της νεαρής Σύριας που εγκατέλειψε τη χώρα της, αυτές οι φωτογραφίες μας θυμίζουν την δύναμη του θάρρους και της σύνδεσης των ανθρώπων. 

 
Ένας μοναχικός σκάρος συναντιέται με ένα τέλεια σχηματισμένο και επιβλητικό κοπάδι ψαριών στο Cousins Rock, στα Νησιά Γκαλαπάγκος, 2010. Φωτογραφία: David Doubilet 
 
Οι εικόνες δέχονται πάντα πολλές ερμηνείες. Πάντα με εκπλήσσει το εύρος των συναισθημάτων που οι άνθρωποι εκφράζουν όταν βλέπουν αυτή την εικόνα. Βλέπουν την αγάπη, το μίσος, την ενότητα, την περιφρόνηση, την κατάθλιψη, τη μοναξιά, τη θλίψη, την ποικιλομορφία, την αποδοχή και την ελπίδα. Προσωπικά, για μένα αυτό το μοναχικό ψάρι τονίζει με απλό αλλά ισχυρό τρόπο το θάρρος και του χαρακτήρα. 
 
David Doubilet
 
 
Pripyat, Τσέρνομπιλ, Ουκρανία, 2010. Φωτογραφία: Rena Effendi 
 
 
Τριάντα χρόνια μετά, οι επιπτώσεις του πυρηνικού δυστυχήματος του Τσέρνομπιλ είναι ακόμα ορατές. Πήγα στην Απαγορευμένη Ζώνη για να καταγράψω τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της πυρηνικής καταστροφής. Αυτό που με εξέπληξε περισσότερο ήταν η δύναμη και η επιμονή της φύσης. Περπατώντας στην πλατεία της άδειας πόλης του Pripyat, είδα πατημασιές λύκων και ελαφιών στο παρθένο χιόνι και ένιωσα το προνόμιο να βρίσκομαι εκεί και να γίνομαι μάρτυρας της καταπληκτικής ικανότητας της φύσης να επιβιώνει μετά την καταστροφή. 
 
Rena Effendi   
 
Γροιλανδική φώκια, St. Lawrence, 2012. Φωτογραφία: Jennifer Hayes 
 
Τα νεογνά της φώκιας γεννιούνται στον κόλπο του Αγίου Λαυρεντίου στην καλυμμένη με πάγο θάλασσα και η ζωή τους είναι απόλυτα εξαρτημένη από τον πάγο. Η αύξηση της θερμοκρασίας κάνει τους πάγους λεπτότερους και αυτό δεν βοηθάει τα νεογνά να αντιμετωπίσουν τις καταιγίδες, με αποτέλεσμα αρκετά από αυτά να πεθαίνουν. Είμαι ευγνώμων που κάθε χρόνο επιστρέφω για να καταγράψω αυτά τα όμορφα, ευάλωτα πλάσματα που έχουν γίνει πια το πρόσωπο της κλιματικής αλλαγής για μένα και με βοήθησαν να αποκτήσω επίγνωση του πώς οι ενέργειές μου επηρεάζουν τον πλανήτη. 
 
Jennifer Hayes 
 
 
Μία μητέρα και η κόρη της ποτίζουν τις καλλιέργειές τους, Κένυα 2013. Φωτογραφία: Marcus Bleasdale 
 
Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε στην Ανατολική Αφρική σε μία αποστολή με το σουηδικό ίδρυμα The World We Want. Το πρόγραμμα ήθελε να καταγράψει την επίδραση που έχουν οι φιλανθρωπικές επενδύσεις στις μικρές κοινότητες. Η αντλία νερού έχει μεταμορφώσει τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων, επιτρέποντάς τους να ποτίσουν τη γη τους με αποτέλεσμα να έχουν θετικές αποδόσεις στις καλλιέργειές τους και στην οικονομία τους, βελτιώνοντας έτσι τις συνθήκες ζωής του αλλά κυρίως την προσωπική τους αξιοπρέπεια. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που οι οργανώσεις που υποστηρίζουν τις τοπικές επενδύσεις και τη βιωσιμότητα υπάρχουν για να κάνουν τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη. 
 
Marcus Bleasdale 
 
O 27χρονος Shurvon Phillip, η μητέρα του Gail Ulerie, ο ανιψιός του Malick και η ανιψιά του Kyla κοιμούνται στο υπνοδωμάτιό του στο Richmond Heights του Οχάιο το 2008. Φωτογραφία: Eugene Richards 
 
Είχα την τιμή να γνωρίσω τον πεζοναύτη Shurvon Phillip και την υπέροχη μητέρα του Gail Ulerie στο Οχάιο πριν οκτώ χρόνια. Ο Shurvon είχε τραυματιστεί πολύ σοβαρά από έκρηξη βόμβας στο Ιράκ το 2005 και οι γιατροί είπαν στη μητέρα του ότι έπρεπε να μείνει σε ίδρυμα για το υπόλοιπο της ζωής του. Εκείνη τον πήρε στο σπίτι και πέρασε χρόνια μαζί του φροντίζοντας τον, διαψεύδοντας τους γιατρούς ότι δεν θα μπορούσε να τον συντηρήσει. Δυστυχώς ο Shurvon υπέκυψε. 
 
Eugene Richards 
 
Μια χαρούμενη στιγμή παιχνιδιού στο απομακρυσμένο χωριό Sadhi, στο Νεπάλ. Φωτογραφία: Renan Ozturk 
 
Όταν σκέφτομαι για ποιο πράγμα είμαι ευγνώμων το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτό το αγόρι. Ορφανό από μητέρα και με τον πατέρα του να απουσιάζει πολύ συχνά ο Hastaram πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι στο μικρό χωριό Sadhi και τον φροντίζουν. Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στο χωριό γίναμε η προσωρινή οικογένειά του. Απ' όλα τα παιδιά του χωριού ήταν το πιο λαμπερό με μία ωραία αίσθηση ελευθερίας που μας ενέπνευσε όλους. Δεν ξέρω τι του επιφυλάσσει το μέλλον. Ελπίζω μόνο να διατηρήσει αυτή την άγρια λάμψη του όταν μεγαλώσει. Ο κόσμος χρειάζεται παιδιά σαν κι αυτόν. Είναι σύμβολα ελπίδας. 
 
Renan Ozturk 
 
Η Anwar Al Sayed ποζάρει κρατώντας ένα λουλούδι στη Jerash της Ιορδανίας το 2015. Φωτογραφία: Amy Toensing 
 
Τον περασμένο μήνα ήμουν μέλος μιας ομάδας που δίδασκε φωτογραφία σε 18 προσφυγόπουλα από 10 διαφορετικές χώρες, τα οποία έχουν εγκατασταθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, μιλούσαν για το ταξίδι τους προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι ιστορίες τους ήταν τρομακτικές και σπαρακτικές, μια λιτανεία τρόμου και θλίψης: πώς ξέφυγαν από τον θάνατο κρυμμένα σε ζούγκλες χωρίς φαγητό, για τις βομβιστικές επιθέσεις που έζησαν, για τα βασανιστήρια ή για τα μέλη της οικογένειας τους που έχουν χαθεί ή σκοτωθεί. Ήρθαν από την Ασία, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή· παιδιά διαφορετικών θρησκειών. Ήταν όλα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους κι όμως συνδέονταν βαθιά μέσα από τις ιστορίες τους και την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Οι συνάδελφοί μου και εγώ ήμασταν τυχεροί που το ζήσαμε αυτό και είμαι ευγνώμων που τα παιδιά αυτά είναι τώρα γείτονές μου. 
 
Amy Toensing
 
 
Μία Αφγανή φτιάχνει ψωμί στο σπίτι της στο Badakhshan του Αφγανιστάν 2012. Φωτογραφία: Diana Markosian 
 
Πριν λίγα χρόνια ήμουν στην Κεντρική Ασία, προσπαθώντας να βρω μέσω του Τατζικιστάν το δρόμο μου για το Αφγανιστάν. Στα σύνορα, γνώρισα κάποιον που με βοήθησε και καθώς διασχίζαμε τα βουνά, βρέθηκα σε ένα διαφορετικό κόσμο. Το τοπίο ήταν παρθένο. Με σύστησε σε μια οικογένεια, που με φιλοξένησε. Το βράδυ οι γυναίκες ετοίμασαν το δείπνο και μου θύμισε την παιδική μου ηλικία τότε που η γιαγιά μου στην Αρμενία ετοίμαζε dolma για την οικογένειά μας. Αισθάνθηκα σα να βρίσκομαι στο σπίτι μου και είχα πολύ καιρό να νιώσω έτσι. 
 
Diana Markosian
 
 
 
πηγή: lifo.gr

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ