Επειδή, λαός χωρίς μνήμη είναι λαός ευάλωτος στις λάθος αποφάσεις και στη χειραγώγηση... και επειδή, «όταν σβήνεις ένα κομμάτι από το παρελθόν, σβήνεις κι ένα κομμάτι από το μέλλον», όπως είπε ο Σεφέρης... ο Λαογραφικός Πολιτιστικός Όμιλος Χίου «Λέων ο Αλλάτιος» και η Ομάδα Προφορικής Ιστορίας Χίου ( ΟΠΙΧΙ ) σε συνεργασία, πραγματοποίησαν και παρουσίασαν στο Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου, το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου στις 7.30 το βράδυ, στην αίθουσα συνεδρίων, μια πολύ αξιόλογη εκδήλωση με τίτλο και θέμα «Η Μνήμη, η μνήμη, η μνήμη... Ενθυμήσεις και τραγούδια από τον Μικρασιατικό Ελληνισμό».
Μία βραδιά με προβολή αποσπασμάτων από συνεντεύξεις απογόνων προσφύγων στη Χίο ( που κατέγραψε η Ομάδα Προφορικής Ιστορίας Χίου και έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά όπως πάντα ) και τραγούδια Μικρασιατικά που ερμήνευσαν ζωντανά από το κοινό, ο Χρήστος Μιχαλιός και ο Στέλιος Μακριάς ( απόγονοι Μικρασιατών ), ενώ τα μέλη του νεανικού χορευτικού τμήματος του '' Λέοντα Αλλάτιου ολοκλήρωσαν την εκδήλωση, χορεύοντας έναν κύκλο γύρω από τα καθίσματα του ακροατηρίου, ένα παλιό μικρασιατικό σκοπό, καθώς τους συνόδευσε τραγουδώντας ( ακαπέλα με το τουμπερλέκι του ), ο Θοδωρής Κατσιμάρης. Ακόμη, μαζί με τις συνεντεύξεις που προβλήθηκαν, προβλήθηκε κι ένα βίντεο όπου τραγουδά η Αγγέλα Χρήστου από την Αιγνούσα, το οποίο κατέγραψε ο Δημήτρης Γιαννιώδης.
Δημοσιεύτηκε από Εφημερίδα Πολίτης στις Σάββατο, 3 Φεβρουαρίου 2024
Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία και τη συμμετοχή του πολύς κόσμος, που γέμισε την αίθουσα και απόλαυσε τις συνεντεύξεις και τα τραγούδια, που μας είπαν πολλά και ουσιαστικά. Παραβρέθηκαν, ο εκπρόσωπος του Σεβασμιωτάτου, ο Βουλευτής Χίου Σταύρος Μιχαηλίδης, ο εκπρόσωπος του Διοικητή της 96 ΑΔΤΕ, εκπρόσωπος του Λιμενικού Σώματος και του Πυροσβεστικού Σώματος, ο Παύλος Καλογεράκης από τη Βιβλιοθήκη Κοραή, ο Αιμιλιανός Ευαγγελινός, ο Πρόεδρος του '' Γεωργίου Βούρου '' Λουκάς Αμπελιώτης, ο Κώστας Αμπανούδης από τον '' Φιλοτεχνικό '' και πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών και του πολιτισμού της Χίου.
Όπως πολύ σωστά είπε ο Πρόεδρος του ''Λέοντα Αλλάτιου'' Κώστας Τριαντάφυλλος, η Ιστορική μνήμη είναι στοιχείο της ταυτότητας, όχι μόνο του λαού, άλλα και της ταυτότητας του καθενός και της καθεμιάς μας, που συναποτελούμε την εθνική και την τοπική κοινωνία '', για αυτό και η καταγραφή και η παρουσίασή της, μαζί με την παράδοση, σε '' διάλογο '' με τους ανθρώπους της γενιάς μας, είναι '' όχημα '' με θετική κίνηση από το παρελθόν προς στο μέλλον.
Η Χρύση Πυτιανού και η Μαρία Νανάκη από την Ομάδα Προφορικής Ιστορίας Χίου ( που είναι τμήμα της Ομάδας Προφορικής Ιστορίας της Ελλάδας ), έκαναν μια πολύ καλή, περιεκτική και σύντομη Ιστορική αναδρομή των γεγονότων και του '' κλίματος '', της Μικρασιατικής εκστρατείας, της Μικρασιατικής καταστροφής και της έλευσης των Ελλήνων προσφύγων στη Χίο, πράγμα που ήταν απαραίτητο, για την καλύτερη κατανόηση των προσωπικών προφορικών μαρτυριών που προβλήθηκαν, για τη ζωή, τις αγωνίες, τα όνειρα και την ψυχή των ανθρώπων που ξεριζώθηκαν, ήρθαν... και καρποφόρησαν πολύ θετικά, στο νησί της Χίου. Η Χρύση Πυτιανού και η Μαρία Νανάκη δήλωσαν πολύ χαρούμενες, που μοιράστηκαν αυτή τη βραδιά με τον κόσμο, ένα μέρος από τη δουλειά, με τις συνεντεύξεις και τις προφορικές καταγραφές που έχουν κάνει στη Χίο...κι έτσι γιόρτασαν πολύ εποικοδομητικά και ευχάριστα... τα πρώτα γενέθλια της Ομάδας Προφορικής Ιστορίας της Χίου ( που ιδρύθηκε και δρα στο νησί μας, εδώ κι ένα χρόνο). Τα προσωπικά βιώματα και οι μικρές ή μεγάλες προσωπικές ιστορίες που δεν καταγράφει η επίσημη Ιστοριογραφία ( που αναπόφευκτα σημειώνει τα μεγάλα συλλογικά γεγονότα ) είναι συνήθως τα πιο αποκαλυπτικά στοιχεία ιστορίας και ζωής, που μιλούν κατευθείαν στη ψυχή και τον νου των ανθρώπων.
Τέτοια στοιχεία είχαν οι συνεντεύξεις, των απογόνων των Μικρασιατών του νησιού μας, που παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση. Προβλήθηκαν αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις, του Στέλιου Μακριά από την Ευρετή ( που ήταν και στην εκδήλωση και ζωντανά μας είπε και μας μετέφρασε... κι ένα όμορφο χιουμοριστικό τούρκικο τραγουδάκι που ήξεραν και έλεγαν και οι Έλληνες της Μικράς Ασίας ) , της Μαργαρίτας Μπιρλή από το Βροντάδο, της Μαρίας Βούκουνα Γεωργαλά από τα Νένητα, της Αφροδίτης Τσαρδάκα από το Καστέλο, της Αγγέλας Χρήστου από την Αιγνούσα ( που τραγούδησε κι όλας '' Άγιε μου Γιάννη του Μελιού '' - νοσταλγικός σκοπός ), του Χρήστου Μιχαλιού από τα Καρδάμυλα ( που τραγούδησε και ζωντανά από τα καθίσματα του κοινού του Ομηρείου, το '' Μποϊνάκι '').
Όλοι είπαν και κάτι ξεχωριστό... Ο ένας είπε για τις κοινές αυλές που μοιράζονταν ανάμεσα στα σπιτάκια τους όταν πια έμειναν στη Χίο... κι αναπόφευκτα, μοιράζονταν τους κόπους, τους καημούς, τις αγωνίες, τα όνειρα, το θορυβώδες παιχνίδι των παιδιών τους, το ψωμί, το κρασί και το λάδι τους, αν και όποτε είχαν τα πρώτα χρόνια... Άλλος είπε για τα μανεδάκια που τραγουδούσαν μικροί μεγάλοι και το σαράκι της νοσταλγίας για τα προαιώνια ελληνικά χώματα που άφησαν πίσω τους...Άλλος είπε για τη δουλειά στα περιβόλια των ντόπιων, που μαζεύανε πορτοκάλια και μαντερίνια, μανάδες που βυζαίνανε ακόμα παιδιά...Άλλος είπε για τα τάματα και τις Ιερές Εικόνες της Ορθοδοξίας που φέρανε από τα χωριά και τις Εκκλησίες τους... Άλλος είπε για τους ανήμπορους γέροντες που θέλοντας και μη μείνανε στην απέναντι ακτή... Κι όλοι είπανε, πως... καταλαβαίνουνε και τους γηγενείς Χιώτες, που βλέπανε καραβιές προσφύγων να γεμίζουνε τα χωράφια τους... και δεν ήταν κι όλοι τόσο φιλόξενοι... και.. περάσανε αρκετά χρόνια μέχρι να τους αποδεχτούνε καλά καλά και να γίνουμε ένα τώρα πια.... Αφού σιγά-σιγά, από Τρατάρηδες, από Κουρείς και Κομμώτριες, από Ράφτες και Μοδίστρες... οι πρόσφυγες ξαναγίνανε Καπετάνιοι και οι Προσφυγοκόρες Δασκάλες, Γιατροί και Φιλόλογοι... περιζήτητοι γαμπροί και νύφες... που εμπλουτίσανε τη Χίο με το άρωμα του πολιτισμού της Σμύρνης και την αρχοντιά της βόλτας της παραλίας του Και!... Αυτοί που μεγαλώσανε ανάμεσα στις ψαρόβαρκες, τα πισοβάρελα, τους κιοσέδες και τα γεράνια στις ασπρισμένες αυλές.
Είπανε και για κάτι κουτσομπόλες Τσεσμελιές που τα λέγανε μεταξύ τους στα Τούρκικα για να μην καταλαβαίνει η υπόλοιπη γειτονιά κι είχανε πολύ πλάκα...
Εκείνη η γενιά έζησε μεροδούλι-μεροφάι, αλλά ήταν άνθρωποι με καλή καρδιά και τσαγανό...και μετά το μεροκάματο κάνανε στο σπίτι και τα γλεντάκια τους, με τα λίγα και όμορφα περιποιημένα μεζεδάκια τους, με κέφι και γέλια, με τραγούδια, με συρτούς και ζεϊμπεκάκια, με μαντόλες, μπουζουκάκια... και... κουτάλια για κρουστά!...
Η εκδήλωση ήταν πολύ όμορφη, εποικοδομητική και συγκινητική και... τόσο ο Πρόεδρος του Λέοντα Αλλάτιου, όσο και οι κυρίες της Ομάδας Προφορικής Ιστορίας της Χίου, ευχαρίστησαν το Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο και τον Άκη Αναστασάκη για την τεχνική υποστήριξη, που ήταν απαραίτητη και άψογη.
Τέτοιες εκδηλώσεις στηρίζουν θετικά τη ζωή και την κοινωνία μας, γιατί τόσο η μνήμη, όσο και η παράδοση, δεν είναι μουσειακά είδη, αλλά ζώντες οργανισμοί που αναπλάθουν και αναβαθμίζουν το παρόν και το μέλλον μας...
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
