Τι ζητούν οι θιγόμενοι για να ανοίξουν παράθυρο ευελιξίας

Ένα βήμα εκλογίκευσης κι από την πλευρά τους επιχειρούν την ύστατη ώρα οι θιγόμενοι από το ρουκετοπόλεμο. Απορρίπτουν ως προφορικές και ημιτελής τις «εγγυήσεις» που δίνονται ως τώρα από τους ρουκετατζήδες αλλά για πρώτη φορά καταθέτουν δημόσια το πλαίσιο το οποίο θα τους έδινε τη δυνατότητα να κάνουν ένα βήμα πίσω. Ένα πλαίσιο απόλυτα λογικό, τις βάσεις του οποίου έχει θέσει εδώ και ένα μήνα η πρόταση που κατέθεσε ο «π» για τη μετεξέλιξη του εθίμου.

Στο χέρι της δημοτικής αρχής τώρα είναι να ανοίξει το παράθυρο διαλόγου που της προσφέρεται, να καλέσει άμεσα – σήμερα κιόλας - σε συζήτηση τους ανθρώπους που έχουν υποστεί πολλά από τη μεγέθυνση του εθίμου, να δώσει η ίδια δημόσιες διαβεβαιώσεις για όσα λογικά ζητούν και κυρίως να ενεργοποιηθεί, επιτέλους, την επομένη μιας εφετινής διεξαγωγής.

Βασική παράμετρος να αποδειχθεί ότι ο ρουκετοπόλεμος διαθέτει αντισώματα αυτοπροστασίας, οι προφορικές διαβεβαιώσεις του Συλλόγου να γίνουν πράξη τη βραδιά της Ανάστασης.

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή τους στον «π», με τη δική μας απαραίτητη υποσημείωση ότι ποτέ δεν συκοφαντήσαμε, συμμεριστήκαμε πάντα το δίκαιο των απόψεων τους και φυσικά απαξιώσαμε όσα φαιδρά διαδίδονταν πίσω από τις πλάτες τους. Είναι η ώρα της ομόνοιας για το Βροντάδο με απαράβατο όρο ότι θα τηρηθούν οι προφορικές δεσμεύσεις και όσες μέσα στα προσεχή εικοσιτετράωρα χρειασθεί επιπλέον να αναληφθούν. 

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Επειδή τις τελευταίες, ειδικά, ημέρες τα στοχευμένα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε εμάς και τους οικείους μας, όσους δηλαδή έχουμε κινήσει τις νόμιμες διαδικασίες ενώπιον διοικητικών και δικαστικών αρχών για την προάσπιση των νομίμων δικαιωμάτων μας, τα οποία πλήττονται βάναυσα από τη διεξαγωγή του ρουκετοπόλεμου, έχουν γίνει πλέον συκοφαντικά, σημειώνουμε τα εξής για την αποκατάσταση της αλήθειας.

Καταρχάς τα σπίτια και οι περιουσίες που οι περισσότεροι από εμάς κληρονομήσαμε χρονολογούνται πολύ πριν από την έναρξη του ρουκετοπόλεμου και ανατρέχουν στα μέσα και τα τέλη του 19ου αιώνα. Αλλά και για όσους δεν συμβαίνει αυτό, η εξέλιξη της κοινωνίας και η πρόοδος οδήγησαν στην νόμιμη ανοικοδόμηση της περιοχής, όπως και σε άλλες περιοχές της Χίου. Αυτά αναφορικά με τον ισχυρισμό ορισμένων ότι «φέρουμε ευθύνη» που επιλέξαμε να ζήσουμε και να μεγαλώσουμε στα συγκεκριμένα σπίτια και άρα πρέπει να ανεχόμαστε όσα διαδραματίζονται εις βάρος των σπιτιών μας, των περιουσιών μας και της σωματικής μας ακεραιότητας τη Μεγάλη Εβδομάδα προκειμένου να ευχαριστιούνται όσοι θέλουν να εκτονώνονται με το «έθιμο» στη μορφή που το έχουν οδηγήσει.

Αν κάποιοι υποστήριξαν διαχρονικά το έθιμο στην αυθεντική του μορφή με έργα και όχι με εύκολα λόγια είμαστε πρωτίστως εμείς, τόσο φτιάχνοντας (κάποιοι από εμάς) ρουκέτες ως παιδιά όσο και ανεχόμενοι την έκρυθμη, επικίνδυνη και ζημιογόνα κατάσταση των τελευταίων 20 ετών. Δεν το υποστήριξαν, αλλά αντιθέτως το εκφύλισαν, όσοι σήμερα εκ του ασφαλούς (δηλαδή χωρίς να διακινδυνεύουν το παραμικρό αφού είναι παντελώς άσχετοι με την κρίσιμη περιοχή γύρω από τις δύο εκκλησίες) έρχονται να υποστηρίξουν το «έθιμο» (στην πραγματικότητα, πλέον, show) είτε για πολιτικούς λόγους είτε για να γίνουν αρεστοί είτε γιατί έτσι γενικά τους αρέσει.

Μετά από χρόνιες εκκλήσεις και διαμαρτυρίες, στις οποίες επαναλαμβάναμε ότι οι ανεξέλεγκτες διαστάσεις που λάμβανε ο ρουκετοπόλεμος χάρη σε όσους σήμερα τον υποστηρίζουν ξεπερνούσαν τα όρια του εθίμου, θέτοντας σε κίνδυνο εκτός από τις περιουσίες μας και τις ζωές και την υγεία μας, αναγκαστήκαμε να καταφύγουμε σε διοικητικές και δικαστικές διαδικασίες, τις οποίες και θα υποστηρίξουμε μέχρι τέλους.

Επί σειρά ετών είχαμε καταστεί γραφικοί και μονίμως παραπονούμενοι, με την τοπική αυτοδιοίκηση και τις αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές να κωφεύουν στις εκκλήσεις μας για τον περιορισμό του φαινομένου. Αντίθετα, χάρη στην προβολή και στο θεάμα, τόσο οι ώρες ρίψης όσο και ο αριθμός των ρουκετών αυξάνονταν γεωμετρικά χρόνο με το χρόνο. Κάθε Μεγάλο Σάββατο ήταν για εμάς μία ζωντανή κόλαση αγνώστου κατάληξης, την οποία εκτός από εμάς ελάχιστοι γνωρίζουν, αφού εδώ και χρόνια οι περιοχές παρέμεναν αποκλεισμένες και ελάχιστοι μπορούσαν να τις πλησιάσουν. Περιττό να αναφερθεί ότι η προσέλευση στην εκκλησία το βράδυ της Ανάστασης ήταν για εμάς από δυσχερής έως αδύνατη .Αλλά ούτε και η Κυριακή του Πάσχα ήταν καλύτερη, όταν ξεκινούσε η καταγραφή ζημιών και ο ευπρεπισμός των σπιτιών μας. Επιπλέον, ήμασταν αναγκασμένοι να ζούμε για μέρες πίσω από συρματοπλέγματα, κατά την τοποθέτηση και την αφαίρεση των οποίων προκαλούνταν πολλές και σοβαρές ζημίες στην τοχοποιία, στις κεραμοσκεπές κ.α.

Μετά από το λιντσάρισμα που υπέστησαν το Πάσχα του 2016 κάποιοι απο εμάς, χωρίς ίχνος μεταμέλειας από τους θύτες, και τα τελευταία ίχνη εμπιστοσύνης στα λόγια όσων κατασκευάζουν ρουκέτες και στους υποστηρικτές τους εξανεμίστηκαν.

Δεν έχουμε ποτέ κληθεί επίσημα να καταθέσουμε τη γνώμη ή τις επιφυλάξεις μας σε κανένα δημοτικό συμβούλιο ή άλλον επίσημο φορέα εδώ και χρόνια. Αντιθέτως, εμείς ζητούσαμε ακροάσεις και συναντήσεις και είτε μας αγνοούσαν είτε ουσιαστικά μας κορόιδευαν. Ακόμη και πρόσφατα, όταν με Αναφορά μας ζητήσαμε από τον Δήμο Χίου να μας εξηγήσει, όπως είχε υποχρέωση κατά το άρθρο 10 του Συντάγματος, τις ενέργειές του ως προς τον ρουκετοπόλεμο, εισπράξαμε την απόλυτη σιωπή.

Δεν έχουμε λάβει καμία επίσημη και ενυπόγραφη πρόταση ή εγγύηση και δεν είναι «εγγύηση» οι αόριστες προφορικές δεσμεύσεις ρουκετατζήδων ή του σωματείου τους ότι θα ρίξουν λιγότερες ρουκέτες κλπ. Ελάχιστη σοβαρότητα θα επέβαλε, αντί της αόριστης και αναξιόπιστης «δέσμευσης» των ρουκετατζήδων για ρίψη λιγότερων ρουκετών, την καταγραφή διαδικασιών, τη σύσταση επιτροπών διεξαγωγής, τη δημιουργία ταμείου (με μόνιμα κεφάλαια) για την αποκατάσταση ζημιών (και όχι αναζήτηση χορηγών ή έρανο που όταν έρθει η ώρα δεν θα διαθέτει ούτε ένα ευρώ), οργανωμένα σχέδια προστασίας των περιουσιών (και όχι αστείες περιφράξεις) και άλλα πολλά. Γι’ αυτά δεν έχουμε ακούσει λέξη και είναι προφανές ότι ουδείς από τους υποστηρικτές δεν τα έχει καν σκεφτεί, αφού όλη η «προσπάθεια» εξαντλείται στη γενικόλογη διαβεβαίωση ότι φέτος οι ρουκετατζήδες συμφώνησαν μεταξύ τους «να μην το παρακάνουν». Συνεπώς, το μόνο που ακούμε είναι λόγια και πλέον απειλές και συκοφαντίες προκειμένου να υποχωρήσουμε. Η πραγματικότητα είναι μία: δεν θα βρεθεί ούτε ένας κάτοικος γύρω από τις δύο εκκλησίες που ερωτώμενος ελεύθερα και χωρίς εκφοβισμό θα απαντήσει ότι επιθυμεί τη συνέχιση του «εθίμου», όπως αυτό πλέον διαμορφώθηκε.             

Ουδέποτε έχουμε λάβει χρήματα για αγορά υλικών ή αποζημίωση καθ’ όλη την ιστορία διεξαγωγής του ρουκετοπόλεμου. Πάντα τις ζημίες τις αποκαθιστούσαμε ιδίοις εξόδοις.

Καταγγέλουμε την κατασυκοφάντησή μας στον χιακό τύπο, τα τοπικά ΜΜΕ και κάποιους εκ των αιρετών για φιλοχρηματισμό, δωροδοκία και απατρία και άλλες φαιδρότητες. Η παραχώρηση των περιουσιών μας, η έκθεση ανθρωπίνων ζωών σε κίνδυνο και η καταβαράθρωση της αξιοπρέπειάς μας δεν αποτελούν κοινωνική προσφορά στον βωμό της τέρψης και του κέρδους κάποιων. Δεν αποτελούν κοινωνική προσφορά και δεν αποτιμώνται χρηματικά.

Μέσω των εξωδίκων αναφορών μας δεν ζητήσαμε διακοπή του εθίμου ή την κατάργησή του αλλά αναπροσαρμογή του σε πλαίσια ασφαλή και σύγχρονα, με σεβασμό στις συνταγματικά κατοχυρωμενες αξίες της ισονομίας, της προσωπικής ασφάλειας και της ιδιοκτησίας.

Ευελπιστούμε ότι ζούμε σε μία ευνομούμενη πολιτεία όπου το κράτος δικαίου δεν καταργείται από  λαϊκά ψηφίσματα και δημαγωγούς.

Ειδήσεις σήμερα

Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.