Tα καθημερινά πλέον περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, γυναικοκτονιών, νεανικής βίας (σχολικής βίας, bulling) και γενικότερα όλη αυτή η έξαρση βίας στην χώρα μας, δεν γίνεται να μας αφήνουν αδιάφορους και απαθείς. Αναρωτιέμαι συχνά, τι φταίει τόσο πολύ, τι πάει τόσο λάθος; Από που προέρχεται όλος αυτός ο θυμός, η οργή, ειδικότερα αναφέρομαι στην νεανική βία. Πως γίνεται με τέτοια ευκολία να αφαιρούνται ανθρώπινες ζωές, πώς φθάσαμε ως κοινωνία σε αυτό το σημείο, να μην υπάρχουν ηθικοί φραγμοί, να μην υπάρχει συναίσθημα, να υπάρχουν διπλανοί μας που φέρονται ως ζώα στην ζούγκλα.
Κάποτε τέτοια περιστατικά συνέβαιναν σπάνια και μας ταρακουνούσαν, ήταν αντικείμενο συζήτησης, προβληματισμού, δημιουργούσαν συναισθήματα πόνου, θλίψης και από την άλλη οργής και θυμού. Κάποτε αυτά τα περιστατικά συνέβαιναν στην πλειοψηφία, από άτομα με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο που ζούσαν συνήθως σε εργασιακή επισφάλεια και οικονομική ανασφάλεια. Σήμερα όλα αυτά έχουν καταριφθεί, το έγκλημα, η βία αποτελεί στοιχείο της καθημερινότητας μας και βρίσκεται παντού, σε όλες τις κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, σε όλη την κοινωνία.
Θα αναφέρω κάποιους λόγους που κατά την δική μου άποψη συντελούν σε όλη αυτή την κατάσταση. Η αποδυνάμωση και τελικά η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους στην χώρα μας εντείνει και δεν προλαβαίνει καν τις βίαιες συμπεριφορές. Ακούμε συχνά ότι η πλειοψηφία των περιστατικών που καταλήγουν σε έγκλημα, είχαν από πριν ιστορικό που ήταν γνωστό στις κοινωνικές υπηρεσίες, στην Αστυνομία και όμως κανείς δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε ή δεν νοιάστηκε να βοηθήσει. Η έλλειψη προσωπικού και ειδικότερα ειδικευμένου, η ανεπαρκής ενημέρωση και επιμόρφωση των εργαζομένων και πολλές φορές η λάθος αξιολόγηση των περιστατικών που ένας ειδικός θα είχε αναληφθεί την σοβαρότητα και θα είχε κάνει τις αναγκαίες κινήσεις για να προλάβει το κακό, είναι κάποιοι παράγοντες που νομίζω ότι συντελούν ή καλυτέρα δεν προλαμβάνουν. Κάτι ακόμα που πιστεύω ότι ήταν καθοριστικό για τα την έξαρση των βίαιων περιστατικών είναι η περίοδος της πανδημίας και τα μεγάλα διαστήματα που παραμείναμε κλεισμένοι στο σπίτι, αποκομμένοι από κάθε επαγγελματική και κοινωνική δραστηριότητα. Από εκείνο το διάστημα άρχισαν να φουντώνουν τα περιστατικά και σταδιακά φτάσαμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.
Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά τα περιστατικά βίαιης συμπεριφοράς μεταξύ παιδιών, εφήβων και τα περιστατικά bulling,τα οποία δυστυχώς έχουν ξεπεράσει τα όρια της λεκτικής βίας και έχουμε μάθει τόσα περιστατικά σωματικής βίας που συνοδεύονται με βιντεοσκοπήσεις και ακόμη και με διαπόμπευση του θύματος. Βλέπουμε με λίγα λόγια μια τοξική κατάσταση που απειλεί την χώρα μας και για αυτό είναι απαραίτητο να ληφθουν μέτρα και φυσικά μέτρα πρόληψης και όχι εκ των ύστερων ποινές, όπως τα μέτρα του υπουργείου παιδείας για την σχολική βία και σε αυτό το πλαίσιο περιλαμβάνεται η αυστηροποιηση των μέτρων για την παραβατική συμπεριφορά των μαθητών.
Αφού άφησαν την κατάσταση να φτάσει στο μη περαιτέρω, για να θολώσουν τα νερά κατά την προσφιλή τους τακτική κάνουν επίδειξη πυγμής και τάχα αποφασιστικότητας. Αγνοούν ή αδιαφορούν όμως ότι τα νέα παιδιά δεν προσεγγίζονται με υποκριτικές κινήσεις αλλά με καλλιέργεια της σκέψης, παιδεία και όχι ανούσια αποστήθιση και επιβολή ποινών. Αυτή η κυβέρνηση που έταζε την κανονικότητα στην καθημερινότητα μας, την τάξη και ασφάλεια, κατάφερε να κάνει χιλιάδες προσλήψεις αστυνομικών και ταυτόχρονα να μας μετατρέψει σε χώρα που οργιάζει το έγκλημα και η παραβατικότητα. Ασύμβατα μεταξύ τους αλλά δυστυχώς πραγματικά. Ως κοινωνία χάνουμε τα όρια, τις αρχές και τις αξίες μας, το συναίσθημα και την ελπίδα και έχουν ευθύνη οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης και η ανύπαρκτη «life style», αξιωματική αντιπολίτευση.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
