Ένας από τους πρωταθλητές Ελλάδας μιας προδευτικής πολιτικής ένταξης που εμπεριέχει όλα τα παιδιά έχει έδρα το Πυργί. Είναι το Νηπιαγωγείο Μαστιχοχώρων- αλλά και το Δημοτικό- καθώς τα τελευταία χρόνια έχει παγιωθεί για τα καλά μια αδήριτη πραγματικότητα: Έξι στα δέκα μαθητούδια έχουν γονέα που δεν έχει πολιτογραφηθεί Έλληνας αλλά συμβάλλει ως εργάτης γης στο ρεκόρ των 40 τόνων μαστίχας που φέρνει το Πυργί στην πρώτη θέση των Μαστιχοχώρων. Είναι σίγουρα μια πηγή υπερηφάνειας που ενδυναμώνεται και από τη μηδενική εγκληματικότητα στις γειτονιές των Μαστιχοχώρων αλλά και τα σχολεία στη Χιώτικη ύπαιθρο. Σχολεία με πληθώρα δασκάλων, που στελεχώνονται κατά απόλυτη προτεραιότητα ενώ έχει πολλαπλασιαστεί η κρατική οικονομική επιχορήγηση τα δύο τελευταία χρόνια.
Φέτος περίσσεψαν, δόξα τω Θεώ, οι βροχερές ημέρες και την Παρασκευή Δ’ Χαιρετισμών θα έβγαζα τα παιδιά να περπατήσουν σε ένα περιχαρακωμένο μονοπάτι στον κάμπο του Γαλάτη το οποίο οδηγεί στον σχολικό κήπο με σκοπό να ποτίσουμε, πρώτη φορά τα μαρούλια. Ήταν μια ασφαλής διαδρομή επί 20 ακριβώς χρόνια. Όμως κάτι είχε αλλάξει φέτος. Κάποια χωράφια στην διαδρομή είχαν ραντιστεί με ράουνταπ, το γνωστό αποφυλλωτικό ζιζανιοκτόνο για το οποίο πρόσφατα έχουν κερδηθεί αγωγές από Ευρωπαίους αγρότες οι οποίοι νόσησαν με καρκίνο. Η διαδρομή άλλαξε και επιστρέψαμε από τον δρόμο...
Ο κάμπος του :Γαλάτη έχει μια αφάνταστη βιοποικιλότητα με δεκάδες ποικιλίες εδώδιμων χόρτων και αρκετά είδη σαλιγκαριών και ωφέλιμης για τη γεωργία πανίδας που κρύβονται στις μαραθιές και τα βάτα παρατημένων κήπων. Κάποτε, κάποιος οικονομικός μετανάστης ή άκληρος όπως ο γράφων, μπορεί να διαπραγματευθεί, έναντι γλίσχρου ενοικίου, να το καθαρίσει για να φυτέψει τα φημισμένα πυργούσικα φασολάκια ή άνυδρα ντοματάκια. Αλλά δεν είναι αυτός ο κίνδυνος για τη μείωση της βιοποικιλότητας. Ούτε ο επιχειρηματίας φίλος Φώτης ο οποίος αγοράζει σκίνους στα κατσάβραχα που αποδίδουν μόνο ψιλόκοκκο μαστίχι. Ο κίνδυνος είναι οι άπληστες αγορές χέρσων χωραφιών, πολύτιμων κήπων στο παρελθόν, που ανήκαν έως πρόσφατα σε ανθρώπους οι οποίοι εγκατέλειψαν το νησί, πολύ συχνά λόγω υπερβολικά μικρού αγροτικού κλήρου τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια. Και βεβαίως, όταν παρατηρεί ο ξένος τις ξέφρενες σημερινές αγοραπωλησίες με σκοπό την φύτευση μαστιχόδεντρων στα πρώην περιβόλια θα μπει ο νους του σε συλλογή. Πρωτίστως αν γνωρίζει τη Νεαρά, τον νόμο που θέσπισε η Μακεδονική δυναστεία, η οποία έφτασε το Βυζάντιο στο απόγειο της ακμής του: H Νεαρά θεσπίζει ότι ο πλούσιος μόνο από τον πλούσιο δύναται να αγοράζει χωράφια και ο φτωχός καλλιεργητής και στρατιώτης από φτωχό. Δεν ήταν ακαμάτες οι παλιότεροι που διαχειριζόντουσαν τα σχοινοχώραφα που μπορούσαν να κουμαντάρουν ενώ σήμερα ο πυρετός του μαστιχιού έχει ανάψει και οι παράπλευρες απώλειες θεριεύουν. Οι ηλικιωμένοι είναι φυσικό λόγω βιολογικής φθοράς να μην μπορούν να σηκώσουν το βαρύ χορτοκοπτικό, απαραίτητο γεωργικό εφόδιο στους εύφορους, χάριν γενναιόδωρου λιπάσματος, κάμπους που βγάζουν τις χοντρές «πίτες», την πλούσια ρητινοαπόθεση. Από κει και πέρα, ο χημικός πόλεμος είναι μονόδρομος για όσους αγρότες έχουν καβατζάρει τα 70...
Κεντρική ιδέα που κυβερνά την παραπάνω αφήγηση είναι η βελτίωση της ανθεκτικότητας της γης που μας τρέφει, σε καλούς και κακούς καιρούς και για όλους, ειδικά τους φτωχούς και ευάλωτους. Η προνοητικότητα επιβάλλει ότι σε καιρούς διατροφικής επισφάλειας, με τον πλανήτη να ετοιμάζεται να θρέψει 10 δισεκατομμύρια εν μέσω κλιματικής αλλαγής, όσοι κάμποι στο νησί διαθέτουν πολύτιμη βιοποικιλότητα, οφείλουμε να τους παράσχουμε τη μέγιστη φροντίδα. Δεδομένης της εξάντλησης των φυσικών πόρων στον 21ο αιώνα θα πρέπει αφενός να ικανοποιούνται οι ανάγκες των σημερινών γενεών χωρίς αφετέρου να καταδικάζουν αυτές των επόμενων γενεών.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές που κρίνουν ποιο δρόμο θα τραβήξει το νησί είναι κοντά και ήρθε, νομίζω, η ώρα του απολογισμού για την απερχόμενη Δημοτική Αρχή. Ισχυρή μου πεποίθηση είναι ότι κάθε καταγγελία, κάθε κριτική καταλήγει τελείως άγονη αν δεν συνοδεύεται με τον αντίπαλο λόγο, δηλαδή με τεκμηριωμένες, αν είναι δυνατόν κοστολογημένες, προτάσεις οι οποίες λοιδορούνται από την ιδεολογική ηγεμονία μέχρι την ώρα της αλλαγής πολιτικού παραδείγματος που αποφασίζει ο λαός την ώρα της κάλπης.
Σε μια εποχή με περιορισμένους πόρους, ο στόχος δεν είναι τα φαραωνικά έργα, ή οι μεγαλεπήβολες εξαγγελίες. Ο στόχος είναι πώς με αυτά που έχει το νησί της Χίου σαν δυνατά σημεία (αγροτικά προϊόντα ΠΟΠ, εξειδικευμένος τουρισμός, υψηλό ποσοστό αποφοίτων ΑΕΙ) και με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όπως η προσφυγική κρίση, να αποδείξουμε ότι μπορούμε να διαχειριστούμε σωστά τις διαθέσιμες χρηματοδοτήσεις. Αυτές είναι διαθέσιμες μόνο σε Δημοτικές αρχές που θα κινηθούν στρατηγικά και αποφασιστικά στοχεύοντας σε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Αν και μακροπρόθεσμα όλοι θα είμαστε πεθαμένοι όπως έλεγε και ο κορυφαίος οικονομολόγος Καίυνς και στις σύγχρονες Δημοκρατίες δεν μαζεύεις ψήφους αν αψηφάς το ασφυκτικό παρόν ευελπιστώ ότι οι πολίτες ψηφοφόροι μπορούν να πειστούν από επιχειρήματα που προτίθεμαι να συνεισφέρω.
Για όλες τις προηγούμενες θητείες στο Δήμο Χίο σε κάθε πρόσκληση που έβγαινε από το ΕΣΠΑ ή άλλα Ευρωπαϊκά προγράμματα ο Δήμος Χίου κατέθετε προτάσεις επιδεικνύοντας μια αδικαιολόγητη ένδεια στοχεύσεων που περιοριζόταν στην εξής μία: Αναπλάσεις. Δεν επεδίωξε να κερδίσει ευρωπαϊκά προγράμματα (URBACT, BALKAN MED), αδιαφόρησε για τη συμμετοχή σε διεθνή δίκτυα όπως το δίκτυο ανθεκτικών πόλεων το οποίο εξασφαλίζει χρηματοδότηση από την Παγκόσμια Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Η έννοια της εταιρικότητας , της σύμπραξης, η ιδέα ότι μπορείς να μοιραστείς τη δουλειά σκόνταφτε στην βαριεστιμάρα αιρετών οι οποίοι υστερόβουλα κάλυπταν την δική τους ανεπάρκεια καταγγέλλοντας την Κυβέρνηση των Αθηνών. H απερχόμενη Δημοτική Αρχή απέτυχε να μετατρέψει την πίεση που αντιμετώπισε το νησί με το προσφυγικό πρόβλημα σε ευκαιρία. (Ονομάτισαν την προσφυγική πίεση λανθασμένα ως «κρίση» ενώ ως κρίση εννοιολογείται μόνο μεμονωμένη καταστροφή όπως πυρκαγιές, πλημμύρες και σεισμοί. Οι πιέσεις αντιθέτως είναι παράγοντες που ταλαιπωρούν την πόλη καθημερινά ή περιοδικά όπως π.χ η ενδημική βία ή η υψηλή ανεργία.)Ποντάρανε στην καλλιέργεια του φόβου προτιμώντας την έκθεση γυμνού του προβλήματος, χωρίς καμιά διάθεση εξωραϊσμού, χωρίς καμιά διάθεση εξανθρωπισμού των συνθηκών φιλοξενίας των ξένων/« ικετών ευημερίας» πιστεύοντας ακόμα και σήμερα ότι θα εκβιάσουν Βρυξέλλες και κεντρική Κυβέρνηση.
Το προσφυγικό σίγουρα είναι δύσκολο και σύνθετο ζήτημα που υπερβαίνει τις δυνάμεις της Χίου και της Χώρας. Έχω υποστηρίξει στην αρθρογραφία μου ότι η επερχόμενη Δημοτική Αρχή πρέπει να κινηθεί σε τρεις κατευθύνσεις στις οποίες απέτυχε ο Δήμαρχος Μανώλης Βουρνούς αν και πρέπει να του αναγνωριστεί ως εύσημο η καταγγελία της βίας: Τουλάχιστον αποκήρυξε τα ανθρωποειδή που πελεκούν και πετάνε κοτρώνες από τέσσερα μέτρα ψηλά στις σκηνές της Σούδας. Είναι ανδρειωμένος ο Δήμαρχος.
Η μια κατεύθυνση είναι αυτό που ονόμασα Εθναρχική Γραμμή του Μητροπολίτη Σάμου κυρού Ειρηναίου. Ο Ειρηναίος διαπίστωσε ότι τα προσφυγικά στρατόπεδα που είχαν οργανωθεί υπό Αγγλική διοίκηση διέθεταν ως χαρακτηριστικό την ορθολογική οργάνωση και αυτό έκανε τη διαφορά συγκριτικά με τον ανοργάνωτο καταυλισμό πχ των Μικρασιατών στη Λήμνο το ’22 που αποδεκατίσθηκαν. Κοντολογίς, «ο πρόσφυγας δεν έχει μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις» για να υπενθυμίσω μια πρόσφατη δήλωση του αρμόδιου Υπουργού. Αλλά ήδη έχουμε περάσει σε άλλη φάση. Πολλοί ηλικιωμένοι των πόλεων, με πετσοκομμένη τη σύνταξη από τα μνημόνια σαν τον πατέρα μου, καταχρεωμένοι στην εφορία από τον ΕΜΦΙΑ ενός ανοίκιαστου για χρόνια διαμερίσματος είδαν απροσδόκητα φως! Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι οι Χιώτες Καπετάνιοι θα νοικιάσουν τα ρετιρέ στο Παλαιό Φάληρο στη διεθνή Αρμοστεία για τους πρόσφυγες αλλά κάποιοι γονείς δεν θα ζητιανεύουν από όποιο παιδί τους έχει την τύχη να εργάζεται. Η στέγαση των προσφύγων σε όλο και πιο βελτιωμένες συνθήκες, σε ανοικτές δομές φιλοξενίας και στη συνέχεια η διασπορά τους σε μικρές μονάδες μέσα στις πόλεις και στα χωριά, σε κενές κατοικίες με κοινό όφελος για τους Έλληνες μικροϊδιοκτήτες και για τους πρόσφυγες είναι ένα βήμα. Η ένταξή τους από κοινού με Έλληνες ανέργους σε μεγάλα προγράμματα κοινωνικής εργασίας στον αστικό και τον αγροτικό χώρο, με ευρωπαϊκά χρήματα για το προσφυγικό, είναι επίσης σημαντική. «Για τη βοήθεια στην ανάκαμψη της υπαίθρου με όρους αξιοπρέπειας, νομιμότητας, εξασφάλισης καλών εργασιακών συνθηκών για Έλληνες και πρόσφυγες. Με αμοιβαία οφέλη για τους εργαζόμενους και τις τοπικές οικονομίες» όπως υποστηρίζει ο καθηγητής Ν. Μπελαβίλας.
Η δεύτερη κατεύθυνση είναι η προσεκτική εξέταση εκ μέρους της επόμενης Δημοτικής Αρχής για αποδοχή βοήθειας και τεχνογνωσίας που σήμερα προσφέρεται μάλλον καλοπροαίρετα από τις γνωστές, λίγες και εύπορες χώρες. Μια τέτοια χώρα είναι η πλούσια Νορβηγία που επιμένει να πράττει το καθήκον της όπου σοβεί ανθρωπιστική κρίση. Ο Νορβηγός πρέσβης Γιορν Γκέλσταντ όμως κατήγγειλε πρόσφατα στην εφημερίδα «Καθημερινή» ότι η Νορβηγική Κυβέρνηση περίμενε για ενάμιση χρόνο τους δήμους της χώρας που επλήγησαν από το προσφυγικό να αποδεχθούν πρόσκληση συνοδευμένη από αξιοσημείωτους οικονομικούς πόρους και να δουλέψουν μαζί με ειδικούς από τη Νορβηγία πάνω σε αυτό το θέμα, «αλλά αυτό δυστυχώς δεν έγινε ποτέ». Προς το παρόν η Νορβηγική πρεσβεία στηρίζει μόνο την υπηρεσία ασύλου αλλά απέχει από το μεγαλύτερο στοίχημα της Ελλάδας που είναι μια δειλή έστω ενσωμάτωση όχι επειδή χρειάζονται πόροι-που υπάρχουν αλλά επειδή λείπουν συγκεκριμένες δεξιότητες αλλά κυρίως πολιτική βούληση. Η ίδια η διαδικασία ενσωμάτωσης είναι ιδιαίτερα απαιτητική αλλά η κοινή λογική λέει ότι κάποιου είδους ένταξη είναι αναγκαία: Δεν μπορείς να έχεις μέσα στην Ελληνική επικράτεια 1.500.000 που τους δηλώνεις ως ξένους. Πρωτίστως είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Προσφέροντας εκπαίδευση και εκμάθηση Ελληνικών στα μεταναστάκια καλλιεργείς υπερήφανη πολιτιστική διπλωματία στην Ανατολική Μεσόγειο. Καλλιεργείς την αυριανή ευγνωμοσύνη. Αλλά η απερχόμενη Δημοτική Αρχή δείχνει να προτιμά τον φόβο και να επενδύει στην αγανάκτηση που ξεσπά από την οικονομική ταπείνωση όσων Χιωτών πρωτίστως είχαν την ατυχία να συνεχίζεται η καθυστέρηση της οικονομικής αποζημίωσής τους με αποκλειστική ευθύνη του Δήμου ενώ όλοι οι κάτοικοι στη διπλανή επίσης τετρωμένη Μόρια της Λέσβου έχουν πάρει και την δεύτερη δόση της αποζημίωσης.
Η Τρίτη κατεύθυνση είναι η αποκλεισμένη από τα μάλλον άπειρα υπηρεσιακά στελέχη του Δήμου κατάθεση προτάσεων μέσω εταιρικοτήτων. Ένα νέο εργαλείο του ΕΣΠΑ είναι οι Ολοκληρωμένες Χωρικές Επενδύσεις (ΟΧΕ) που προβλέπει τον σχεδιασμό από κοινού των Δήμων ενός σχεδίου δράσης για την ανάπτυξη των πόλεων του Ανατολικού Αιγαίου. Η απερχόμενη Δημοτική Αρχή φιλοδόξησε να σταδιοδρομήσει με τη σκευή και τα εργαλεία του Ελληνικού Πολυτεχνείου από το οποίο αποφοίτησε ο καλός και ευπρεπής Δήμαρχος. Καλή συνταγή για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας του ’60. Αλλά σήμερα χρειαζόμαστε πλατιά εποπτεία που καταλήγει σε πολιτική πρόταση για το μέλλον του νησιού. Μια πρόταση που θα αναλύει τη μεγάλη εικόνα και δεν θα καθορίζει το δέον γενέσθαι από τα εφήμερα στοιχεία της πολιτικής ζωής. Αλλά και στη διαχείριση του εφήμερου δεν πρόκειται να πάει μπροστά η Χίος αν οι πολιτικές των Δημοτικών ηγεμόνων δεν εμπεριέχουν αλλά αποκλείουν τους πολίτες και φροντίζουν επιλεκτικά μόνο τους old money γόνους. Ένα παράδειγμα προς αποφυγήν: O Μάνος Κοττατής, ιδρυτής τουριστικής βιοτεχνίας με έδρα το Πυργί και αστέρας της τουριστικής προβολής των Μαστιχοχώρων έχει εκ του μηδενός δημιουργήσει με την εξωστρέφεια που τον χαρακτηρίζει μια αφοσιωμένη πελατεία αλλοδαπών τουριστών. Το μόνιμο παράπονό του, όποτε επισκέπτομαι τον μεταμορφωμένο και πανέμορφο δρόμο «του Ξένου» είναι ο περίεργος αποκλεισμός του από τις τουριστικές εκθέσεις που συμμετέχει ο Δήμος Χίου. Ουδέποτε ο Δήμος ενδιαφέρθηκε να εφοδιαστεί δωρεάν με διαφημιστικά φυλλάδια και προϊόντα της εμπορικής επωνυμίας «dakri»…
Μια πολιτική τολμηρών προοδευτικών στόχων εκ μέρους του Δήμου Χίου θα πρέπει να απευθύνεται κυρίως σε όσους καταδυναστεύονται από τον τριπλό ζυγό, της ανεργίας, της φτώχειας και της επισφάλειας. Ο προσανατολισμός προς την αντιμετώπιση αυτού του τρικέφαλου κέρβερου οφείλει να έχει συγκεκριμένες προτάσεις, ιδέες που υλοποιούνται πάνω στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του νησιού και το παρόν άρθρο σκοπεύει αμέσως παρακάτω να περιγράψει.
-Η ιδέα της χρησικτησίας: Μια ιδέα την οποία Δήμοι της Ιταλίας ήδη εφαρμόζουν με επιτυχία. Πολλά χωριά της Χίου διαθέτουν αρκετά σπίτια υπό κατάρρευση. Ο Δήμος μπορεί να έλθει σε συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες και να διαπραγματευθεί χρησικτησία από αλλοδαπούς Ευρωπαίους οι οποίοι θα αναλάβουν την ανοικοδόμησή τους με όφελος την μόνιμη διαμονή τους για μια χρονική περίοδο. Το κέρδος από την αναζωογόνηση των δεκάδων κλάδων που επωφελούνται από τις οικοδομικές εργασίες είναι ανυπολόγιστο.
-Η θρούμπα/χαμάδα: Μετά τις τελευταίες βροχές που έπεσαν τον Απρίλη, η φετινή παραγωγή θρούμπας ελιάς αναμένεται αυξημένη αν δεν επικρατήσουν παρατεταμένοι καύσωνες. Η θρούμπα Χίου, όπως αναφέρει το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης είναι το μοναδικό αγροτικό προϊόν ΠΟΠ για το οποίο δεν έχει επιδιωχθεί εμπορική εκμετάλλευση. Αυτός ο διατροφικός θησαυρός αν τυποποιηθεί σύμφωνα με τις μοντέρνες διαιτητικές συμπεριφορές που απαιτούν μείωση του νατρίου(αλατιού) μπορεί να είναι το επόμενο success story μετά την μαστίχα
- Η δυνατότητα του πάγκου της Αλκυόνης αλλά και των αλιευτικών πεδίων Βορειοδυτικής Χίου για νέους που επιθυμούν να ασχοληθούν προσοδοφόρα με την επαγγελματική αλιεία: Πρόσφατες τεκμηριωμένες από φωτογραφίες πληροφορίες διαπιστώνουν ότι υπάρχουν αξιόλογα αλιευτικά αποθέματα στη Χίο της τελευταίας άγριας τροφής και μάλιστα ψαριών Α’ κατηγορίας, ίσως από τα μεγαλύτερα στον Ελληνικό χώρο. Δυστυχώς η ανίχνευσή τους προς το παρόν βασίζεται σε πανάκριβα ψηφιακά βυθόμετρα ενώ η αλιεία δεν χρησιμοποιεί τις συνηθισμένες επαγγελματικές μεθόδους των διχτυών και του παραγαδιού αλλά νεωτερικές τεχνικές κατά τις οποίες ο αλιέας χρησιμοποιεί καλάμι και τεχνητά ή ζωντανά δολώματα. Έχουν επωφεληθεί κατά κύριο λόγο πλούσιοι ερασιτέχνες αλλά ήδη αρκετοί νέοι, κάτοχοι επαγγελματικής άδειας αλιείας, κατάφεραν να παραμείνουν στα χωριά τους και να βιοπορίζονται από έναν κλάδο ο οποίος μέχρι πρότινος έπνεε τα λοίσθια. Φαίνεται ότι με την κατάλληλη εκπαίδευση (χρειάζονται αρκετοί μήνες εκμάθησης του ψηφιακού βυθομέτρου) θα μπορούσε αυτός ο κλάδος να βελτιώσει τα ποσοστά ανεργίας στο άμεσο μέλλον
-Η δυνατότητα θερινών σχολείων: Η Χίος διαθέτει μια πολύτιμη επιστημονική διασπορά-συνήθως γνωρίζουμε μόνο τον Σταμάτη Κριμιζή αλλά εδώ η ευθύνη βαραίνει τα τοπικά ΜΜΕ. Η επιστημονική κοινότητα με καταγωγή από τη Χίο αριθμεί δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, μέλη, απόφοιτους φημισμένων ξένων πανεπιστημίων με διακεκριμένη προσφορά στις επιστήμες. Για παράδειγμα, ποιος γνωρίζει το επιστημονικό έργο μιας σημαντικής διεθνώς βιολόγου με καταγωγή από το Πυργί, της Μ. Τσοπανομίχαλου η οποία εργάζεται στην μακρινή Σιγκαπούρη; Αρκετοί Χιώτες επιστήμονες της διασποράς περνούν την καλοκαιρινή τους άδεια στην αγαπημένη τους πατρίδα. Ο Δήμος Χίου θα μπορούσε να έχει υπό την αιγίδα του θερινά σχολεία, λίγων ημερών τα οποία θα λειτουργούσαν ως πόλος εξειδικευμένου τουρισμού.
Χρειαζόμαστε καινότροπες πολιτικές! Που δεν θα ανακυκλώνουν χιλιομασημένες συνταγές! Γιατί πάλι θα μείνουμε με την απορία των δυο Χιωτών στο ωραίο ανέκδοτο του Γ. Κρόκου:
«Δυο Χιώτες αγόρασαν μια νταμιτζάνα ρακί και κίνησαν να το πουλήσουν στο πανηγύρι. Στο δρόμο που πήγαιναν, βγάζει ο ένας μια δραχμή και λέει στον άλλο:
-Bάλε μου ένα ποτηράκι.
Πήρε ο άλλος τη δραχμή κι έδωσε το ποτηράκι το ρακί στο συνέταιρό του. Σε λίγο ο Χιώτης που είχε πάρει τη δραχμή λέει στον άλλο: -Πάρε τη δραχμή και βάλε μου και μένα ένα ποτηράκι. Πήρε ξανά ο Χιώτης τη δραχμή του και του έδωσε ένα ποτηράκι ρακί. Έτσι σε όλο τον δρόμο, έδινε ο ένας τη δραχμή κι έπινε ένα ποτηράκι ρακί, γύριζε ο άλλος πίσω τη δραχμή κι έπινε κι αυτός. Το ρακί τελείωσε κι οι Χιώτες μέθυσαν με μια μόνο δραχμή. Σαν ξεμέθυσαν και είδανε την νταμιτζάνα του ρακιού άδεια, απόρησαν και είπαν: -Το ρακίν ηπουλήθηκε όλο. Έναν πράμα ε χωρεί ο νους μας! Πώς από τόσο ρακίν ηπιάσαμε μονάχα μια δραχμή!
Κώστας Προμπονάς
Μέλος του Δικτύου Πολιτών Χίου
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
