Είναι γνωστό ότι ο εύφορος κάμπος της Ηλείας εκτός από οργιώδη βλάστηση και μεγάλη παραγωγή σε κηπευτικά και φρούτα διακρίνεται για τους λεβέντες του. Όπως και πολλά μέρη της ελληνικής γης….
¨Όπως όλα τα εύφορα μέρη, εδώ και 20 χρόνια, με την οικονομική καταστροφή και την κατάρρευση των ανατολικών χωρών, προσέλκυσε ανθρώπους από αυτές τις χώρες. Ανθρώπους που ήρθαν εδώ διατεθειμένοι να δουλέψουν σκληρά για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν μια πιο ανθρώπινη ζωή από αυτήν που άφησαν στις διαλυμένες πατρίδες τους. Την περασμένη δεκαετία η εισροή συνεχίστηκε, κυρίως από τις χώρες της Ασίας που καταστράφηκαν λόγω πολέμων, τους οποίους και η Ελλάδα στήριξε περισσότερο ή λιγότερο…
Οι μετανάστες που έμειναν στην Ελλάδα δούλεψαν σε διάφορες δουλειές. Τις περισσότερες φορές σκληρές και κακοπληρωμένες. Με την βοήθεια του ελληνικού κράτους, που φροντίζει μόνιμα να υπάρχει θεσμική ασάφεια και προσωρινότητα, οι ντόπιοι εργοδότες τους αντιμετώπιζαν και τους αντιμετωπίζουν, πολλές φορές, σαν ανθρώπους β κατηγορίας ή ακόμη και σαν ζώα. Ταυτόχρονα, για να δικαιολογούν την εκμετάλλευση τους και την, πολλές φορές, κτηνώδη συμπεριφορά τους προς αυτούς, συνέφερε να ασπάζονται διάφορες ηλίθιες όσο και μισάνθρωπες ρατσιστικές θεωρίες. Σε αυτές τις θεωρίες οι Έλληνες είναι πάντα ανώτεροι με αίμα α’ ποιότητας ,φορείς πολιτισμού (!) και μάγκες.
Και βέβαια πολλοί, σε πολλούς κλάδους, πλούτισαν από την εκμετάλλευση των μεταναστών αλλά και των ντόπιων απασχολήσιμων, των ανθρώπων που εργάζονται χωρίς συμβάσεις, χωρίς δικαιώματα ,ωράρια, προσδοκίες ζωής εν τέλει. Κι αν ο κάθε εργοδότης αυτού του είδους είχε το «πρόβλημα» της έστω ελλιπούς νομοθετικής προστασίας των απασχολήσιμων και την έλλειψη κάποιας δικαιολογίας για να αυθαιρετεί στο έπακρο τα πράγματα με τους «απολίτιστους», «παράνομους», «λαθραίους» είναι πιο εύκολα. Είναι ΞΕΝΟΙ! Και μάλιστα από κατώτερες χώρες. Στερημένοι, άρα εν δυνάμει κλέφτες! Άρα δικαιολογείται κάθε κτηνωδία στο όνομα του «πατριωτισμού» και της «ασφάλειας» των νοικοκυραίων.
….Και όσο ο μετανάστης ήταν απαραίτητος σαν φτηνή εργατική δύναμη. άλλο τόσο όφειλε να είναι αόρατος τις ώρες που δεν δούλευε στο χωράφι ή στην οικοδομή.
Είχα την «ευκαιρία» να ακούσω επανειλημμένα την δυσαρέσκεια ντόπιων σε διάφορες επαρχίες και στην Χίο μας, για τους μετανάστες που το βράδυ εμφανίζονταν στην πλατεία του χωριού! Και όταν ρώταγα «που βρίσκονται την ημέρα;» μου απαντούσαν αμήχανα: «Στα χωράφια….»
Κάπως έτσι, σε αυτό το έδαφος αμάθειας, ατομισμού και αρπακτικότητας που διδάσκει η καπιταλιστική αγορά συναντήθηκαν οι φασιστικές δοξασίες με τον νεοέλληνα.
Και ο φασισμός βέβαια δεν προέκυψε ξαφνικά σαν θρασύτητα. Δεν νομιμοποιήθηκε ξαφνικά στην συνείδηση ενός τμήματος του πληθυσμού.
Είχαν προηγηθεί μια σειρά από καθημερινότητες στις οποίες στηρίχθηκε:
Ξεκίνησε σαν μαγκιά του ατομιστή που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει.
Θεωρητικοποιήθηκε με την συνηθισμένη «φιλοσοφική» τοποθέτηση του εργοδότη ή του εν δυνάμει εργοδότη, στο θέμα των συνθηκών ζωής των μεταναστών: «Με αυτά να είναι ευχαριστημένοι. Γιατί στη χώρα τους ήταν καλύτερα;»
Έγινε «ηδονή και «μαγκιά»: να πηγαίνεις στα κωλόμπαρα για να πηδήξεις δίμετρες, που έχουν πολλές φορές βιαστεί «για να συνηθίσουν», έχουν υποστεί άγριους ξυλοδαρμούς και έχουν πουληθεί ως κρέατα. Για να τις βιάσεις και εσύ!
Απόκτησε χαρακτηριστικά καπατσοσύνης :η έξυπνη επιχειρηματική κίνηση να απασχολείς αλλοδαπούς στα χωράφια τον Αύγουστο να μαζέψουν τα φρούτα και να τους καρφώνεις στην αστυνομία για να τους απελάσουν πριν τους πληρώσεις!
Και στην Μακεδονία ο δήμαρχος μιας κωμόπολης πριν από μερικά χρόνια ζήτησε από την αστυνομία» να περιμένει και να τους απελάσει αφού τελειώσουν την συγκομιδή ροδάκινου!»
Έγινε επίδειξη να πηγαίνεις στο τάδε σκυλάδικο για να ξοδέψεις τα μηνιάτικα που έκλεψες από τους εργάτες σου, κάνοντας επίδειξη στους ομοίους σου .
Έγινε must: Η αγορά πανάκριβων και θηριωδών αυτοκινήτων με μεγάλες ρόδες για να βλέπουν τον κόσμο από ψηλά οι τιποτένιοι.
Και βέβαια οι συμπεριφορές αυτές αναπτύχθηκαν χάρις στην υποκρισία τον καθωσπρεπισμό και στην ανοχή. Το «κάνε τη δουλειά σου και μην ανακατεύεσαι γιατί είναι μικρός ο τόπος» είναι η συμβουλή των «φρονίμων» ,των νοικοκυραίων.
Και η ανοχή απέναντι σε κάθε φασίζουσα συμπεριφορά της καθημερινής ζωής είτε πρόκειται για τον μετανάστη και τον πρόσφυγα είτε για τον κάθε λογής αδύναμο και διαφορετικό πάει μαζί με την δουλοπρέπεια στον ισχυρό.
Κάπως έτσι η πλειοψηφία δεχόταν παθητικά τα πράγματα και συνήθιζε στην βαρβαρότητα γιατί αφορούσε τους «άλλους».
Κάπως έτσι όσοι αντιδρούσαμε στην βαρβαρότητα αντιμετωπιζόμαστε σαν γραφικοί.
Κάπως έτσι σε αρκετές επαρχίες αυτή η καθημερινότητα ζέστανε το αυγό του φασισμού.
…με τις επιχειρήσεις- σκούπα απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, όπου, πολύ πιο έντονα από ότι στο παρελθόν, οι κρατικοί «υπάλληλοι» μαζί με τους παρακρατικούς κυνηγούν ανθρώπους σαν νάναι σκουπίδια. Με τους φασίστες να διογκώνουν τα προβλήματα που οι ίδιοι πολλές φορές δημιουργούσαν, βγαίνοντας στα βρωμοκάναλα στα οποία παρουσιάζονται ως « η έγκυρη κοινή γνώμη»
Η αποφασιστική συμβολή του Δένδια και της κατασταλτικής πολιτικής των κυβερνήσεων στον εκφασισμό της κοινωνίας συνίσταται (πέραν της οικονομικής πολιτικής που εξαθλιώνει την πλειοψηφία του πληθυσμού) και στην νομιμοποίηση κάθε κτηνωδίας: Τα όργανα της τάξης(Μονάδες Αποκατάστασης της Τάξης =ΜΑΤ )είναι που πρωτοστατούν σε κάθε κοινωνική διαμαρτυρία: Δακρυγόνα ,ρόπαλα, τάζερ, κλωτσομπουνίδια, σε κάθε διαδήλωση. Συμπεριφορές που εξευτελίζουν τον πολίτη με κάθε ευκαιρία, ακόμη κι αν πρόκειται για έλεγχο απλά μιας ταυτότητας ή ενός διπλώματος οδήγησης. Ράμπο που λιάζονται μαζί με τις μοτοσικλέτες τους κυκλοφορούν πάνοπλοι στις μεγάλες πόλεις σαν να πρόκειται για εμπόλεμες ζώνες.
Φθάσαμε σε νυχτερινές εισβολές σε σπίτια για συλληφθούν μπρος στα μάτια των ανήλικων παιδιών τους όσοι αντιστέκονται στους «επενδυτές» και στην καταστροφή που φέρνουν (Μπόμπολας στην Χαλκιδική) Έχουμε παρακολουθήσεις ακόμη και των βουλευτών της αντιπολίτευσης.
Απέναντι στον φασισμό του εργοδότη της κάθε Μανωλάδας, προς ντόπιους και αλλοδαπούς εργαζόμενους ,απέναντι στον φασισμό του Χρυσαυγίτη και την ανοχή του κανονικού νοικοκυραίου που λέει «μη μιλάς» ή «δεν είναι δικό σου θέμα» οφείλουμε να αντιδράσουμε. Αρχίζοντας από την άρνηση να φάμε φράουλες με αίμα.
Γιατί είναι το αίμα των διπλανών μας. Γιατί είναι δικό μας. Γιατί έχουν τελειώσει, όπως δείχνουν οι μάχες στην Χαλκιδική, αλλά και η καθημερινή άγρια καταστολή οι …εύνοιες προς τους ντόπιους. Γιατί την επόμενη φορά οι μπράβοι του εργοδότη θα πυροβολήσουν εμάς και τα παιδιά μας.
Για να μην συντελούμε λοιπόν και εμείς στην ανθρωποφαγία ας στερηθούμε, ας μην αγοράζουμε τις φράουλες Μανωλάδας. Σαν ένα ελάχιστο δείγμα αλληλεγγύης. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΥΤΟ!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
