"Αυτοί πεθάνανε ηθικά και υλικά.Δεν έχει νόημα να θυμώνεις με τους πεθαμένους.Όσο κι αν η οργή για τους υπαίτιους της χαμένης δυνατότητας θα είναι παντοτινή
Γιατί αφορά το δίκιο,το ταξικό δίκιο που μας κλέψανε και διαςύρανε.Δεν έχει νόημα να θυμώνεις με τους "πεθαμένους" για τα τωρινά.Δεν μπορείς να τους ζητάς να είναι κάτι που δεν είναι πιά.Μπορείς να τους αντιμετωπίζεις μόνο σαν εκπροςώπους των ταξικών εχθρων.Σαν τους Σαμαράδες, το ΠΑΣΟΚ και τις λοιπές καθεςτωτικές δυνάμεις της κοινωνικής δεξιάς.Σαν εκπροσώπους του κόσμου του χρήματος, σαν εκπροσώπους των εκμεταλλευτών.Μόνον έτσι."
Κάνανε μεγάλη ζημιά!Ανυπολόγιστη!
-Όταν σε ιστορικές στιγμές τα πράγματα ξεκαθαρίζουν στην συνείδηση των ανθρώπων,
-'Οταν η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία συνειδητοποιεί ότι αυτό που ζει καθημερινά όχι μόνο δεν είναι φυσικό, αλλά είναι πέρα για πέρα άδικο και δίνει με τον πιό συνειδητό και ξεκάθαρο τρόπο το μήνυμα : "ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ: Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ"
-Οταν γίνεται συνειδητό ότι η αιτία της κρίσης και των δεινών μας είναι η βασική αντίθεση κεφαλαίου -εργασίας, αυτή που καθορίζει όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής την οικονομία,την ηθική,τη γνώση,τις κοινωνικές σχέσεις και όλους τους θεσμούς και τις λειτουργίες που συναπαρτίζουν την καθημερινή ζωή
-Όταν όλοι οι από κάτω ζητάμε να ξεκινήσουμε μια άλλη ζωή με επίγνωση για όλες τις τεράστιες δυσκολίες ενός συνολικού κοινωνικού πειράματος
ΤΟΤΕ το να μετατρέπεις το ΟΧΙ σε ΝΑΙ είναι διαρκές πραξικόπημα,είναι αναντίστρεπτη ταξική προδοσία, είναι έγκλημα.
Και είναι ζημιά ανυπολόγιστη γιατί έφερε πλήρη δυσπιστία σε οποιαδήποτε σύλλογική απόπειρα οργάνωσης της κοινωνίας μας.
Οταν η πολιτική δύναμη που επαγγελόταν την πραγματική δημοκρατία,την κοινωνική δικαιοσύνη, την συλλογική δράση τα ξεπούλησε όλα, είναι δικαιολογημένη η δυσπιστία και η απελπισία.
Αλλά η απελπισία ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα και η δυσπιστία στην συλλογική δράση, συσκοτίζει το νου,καλλιεργεί το μίσος για τον διπλανό μας και οδηγεί στα χειρότερα: στην άρνηση της αλληλεγγύης, στον ατομισμό, στην αναζήτηση ενός σωτήρα που θα υπακούουμε τυφλά και άκριτα.
Ο δρόμος για τον φασισμό έχει πάντα αυτά τα χαρακτηριστικά ακόμη και αν τα ονόματα αλλάζουν: ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ,καθιστά κανόνα την κοινωνική ΑΔΙΚΙΑ.Και απαγορεύει κάθε αντίδραση.
Επειδή όμως η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να σωθούμε από την καταστροφική πολιτική αλλά και τον φασισμό που αυτή γεννάει είναι απαραίτητο να δούμε τι πρέπει να κάνουμε:
Να απορρίψουμε την πεποίθηση της ανημπόριας, την πεποίθηση
ότι "δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα"
Απέναντι στον παραλυτικό πανικό για το αύριο ή στο ανοήτο αναποτελεσματικό σκεπτικό του ατομιστή (που εκτιμάει ότι αυτός πάντα θα την γλυτώνει γλύφοντας τα μεγάλα και μικρά αφεντικά ) να αντιτάξουμε την σκέψη,την γνώση και την ανθρωπιά μας
Την ψύχραιμη σκέψη ότι τίποτα δεν είναι αιώνιο και μη ανατρέψιμο.
Την χρήσιμη γνώση των συλλογικών διεργασιών που πέτυχαν να αλλάζουν τα πράγματα.
Τα κοινωνικά κινήματα, οι πολιτικές επαναστάσεις, οι μορφές συλλογικής οργάνωσης της οικονομίας και της καθημερινής ζωής που δοκιμάστηκαν τα τελευταία 150 χρόνια με όλα τα λάθη και τις αδύναμες πλευρές τους αποτελούν την απαραίτητη βάση για να οργανώσουμε την οικονομία και την κοινωνία μας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.Για να πετύχουμε εκεί που οι άλλοι απέτυχαν μας χρειάζεται και η γνώση των αποτυχιών τους.
Για τα όλα τα παραπάνω η ανθρωπιά μας είναι πιό απαραίτητη από ποτέ:
Γιατί ο ατομισμός δεν γεννάει ευτυχία,ούτε όνειρα ευγενή , ούτε γνώση χρήσιμη
Μόνο χυδαία απόλαυση πάντα πρόσκαιρη.Γιατί ο ατομιστής είναι πάντα μόνος και εν τέλει μίζερος και δυστυχής
Πως μπορούμε να πετύχουμε εκεί που αποτύχαμε;
Να οργανωθούμε για λογαριασμό μας.Να οργανωθούμε αμεσοδημοκρατικά και όχι με ανάθεση σε κάποιον ηγέτη,ή σε κάποιους ειδικούς.Γιατί στο τέλος, μέσα από την άνιση κατανομή ρόλων και δύναμης στο εσωτερικό των συλλογικοτήτων αλλά και χωρίς κοινωνικό έλεγχο προς αυτές, από όλη την κοινωνία, μπορεί και αναπαράγεται η εξουσία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης με νέο πρόσωπο.Αυτό έγινε και με τον ΣΥΡΙΖΑ.Έτσι μεταλλάχθηκε σε μιά πορεία προς τον ρεαλισμό των καταφερτζήδων της καπιταλιστικής αγοράς η οποία ξεκίνησε από το 2013 και εντάθηκε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ανεξέλεγκτη από την κοινωνία κυβέρνηση εξουδετερώνοντας ότι κινηματικό εμπεριείχε ο πολιτικός φορέας ΣΥΡΙΖΑ
-Σήμερα λοιπόν είναι πιό απαραίτητο από ποτέ: όσοι είμαστε στην παραγωγή και ζούμε από την εργασία μας και όχι από την εκμετάλλευση του διπλανού μας να οργανωθούμε σε συνδικάτα.Να φτιάξουμε νέα και να αναστήσουμε τα παλιά όπου υπάρχουν.
-Εξ ίσου απαραίτητο είναι να δημιουργήσουμε νέες συλλογικότητες όσοι είμαστε "περιττοί πληθυσμοί"
Δηλαδή τμήματα του πληθυσμού που δεν μπορούμε να παράγουμε κέρδος και γι αυτό το σύστημα μας θεωρεί βάρος από το οποίο πρέπει να απαλλαγεί: συνταξιούχοι,μακροχρόνια άνεργοι άνω των 45,νέοι χωρίς προσόντα για την αγορά εργασίας, ανάπηροι,χρονίως ασθενείς που έχουν ανάγκη από φάρμακα, πρόσφυγες χωρίς γνώσεις κλπ
Τόσο τα συνδικάτα των εργαζομένων όσο και οι συλλογικότητες των περιττών πληθυσμών
για να πετύχουν πρέπει:
-Να αναδείξουν τα άμεσα περιφρονημένα από την εξουσία συλλογικά αιτήματα
-Να μην σταματούν στα συλλογικά αιτήματά τους αλλά να αντιπροτείνουν στην πράξη άλλες μορφές κοινωνικής οργάνωσης κόντρα σε αυτές της εξουσίας οι οποίες θα απαλύνουν τις δραματικές επιπτώσεις της κρίσης και δεν θα αφήσουν την απόγνωση να κυριαρχήσει.Το σύνθημα "κανένας μόνος του στην κρίση" είναι πιό απαραίτητο από ποτέ.
-Είναι σαφές ότι αυτές οι συλλογικές ενώσεις,τα συνδικάτα των εργαζομένων και οι συλλογικότητες των "περιττών" πρέπει σαν πολιτικοκοινωνικές συλλογικότητες να φτιάξουν τον πολιτικό τους φορέα με τον οποίο θα διεκδικήσουν την κεντρική εξουσία όχι για να γίνουν κάποιοι εκπρόσωποί τους χαλίφηδες στη θέςη του χαλίφη, αλλά για να ανατρέψουν το Κόμμα του Κεφαλαίου.Δηλαδή το βαθύ κράτος που στο όνομα των τεχνικών ορίων αναπαράγει την κυρίαρχη πολιτική και ιδεολογία σαν την μόνη δυνατή.
Οι κοινωνικοί μας αντίπαλοι, ανελέητοι, μας ζητούν τα πάντα.Κάθε δικαίωμα υλικό και ηθικό
Η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι η διαπραγμάτευση με την δικτατορία τους.
Με όλες τις τεράστιες δυσκολίες με όλες τις μελλοντικές απώλειες, θυσίες και αγωνίες που θα θρέψουν τους αγώνες μας ο μοναδικός δρόμος που μας απομένει για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια είναι:
ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
facebook
youtube
instagram
X
