Καπεταναίοι και τόσοι άλλοι, Λοστρόμοι, Ναύτες, Μηχανικοί, Καθένας έχει και τον καημό του, έτσι είμαστε όλοι εμείς οι Ναυτικοί!!
Τα τραγούδια για τη θάλασσα τραγουδούν τον πόνο της ξενιτιάς και το παράπονο της νοσταλγίας. Οι θαλασσινοί μας είναι σιωπηλοί, μελαγχολικοί, γεμάτοι από εσωτερικότητα, χωρίς καμία διαχυτικότητα, περισσότεροι φιλόσοφοι παρά ποιητές.
Και όμως αυτό το πρόβλημα θα άξιζε να μελετηθεί από τους ειδικούς και από αυτούς που ήταν κοντά στη θαλάσσια ζωή και τα ήθη των ναυτικών μας πληθυσμών.
Η ιστορία, βέβαια, είχε αρχίσει από πολύ παλιά. Η λαϊκή μούσα, στα δημοτικά και ιδίως τα νησιώτικα τραγούδια, είχε πάρα πολλά να πει για τους πρώτους εκείνους ναυτικούς που άφηναν την πατρίδα για να ταξιδέψουν στην άγρια θάλασσα.
Ας μην ξεχνάμε ότι η θάλασσα στο λαϊκό πολιτισμό δεν ήταν προορισμός αναψυχής, αλλά ένα απειλητικό σκοτεινό στοιχείο της φύσης, που έπαιρνε μαζί της τους νέους......
Φυσικά, είναι και αρκετοί τραγουδιστές που κάποτε υπήρξαν Ναυτικοί, με τελευταίους χρονικά τους Γιώργο Μαργαρίτη, Νίκο Νομικό και Σταμάτη Γονίδη, με "Αρχηγό" τον μεγάλο μας ποιητή Νίκο Καββαδία.
Όσοι ξέρουν από θάλασσα και θαλασσινούς, θα γνωρίζουν ότι η ζωή των ναυτικών είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία, και για τον λόγο αυτό το ελληνικό τραγούδι τους αντιμετωπίζει με ποικίλες εκφράσεις.
Αν σκεφτούμε ότι ο 20ος αιώνας, εκτός από «αιώνας της μετανάστευσης» ήταν για ολόκληρη την Ελλάδα και «αιώνας του μπάρκου», μιας ιδιότυπης μετανάστευσης που δεν είχε ποτέ Ιθάκη, προορισμό, αλλά είχε πολύ από αυτό που λέμε «ωραίο» (ή και λιγότερο ωραίο) ταξίδι.
Οι νέοι που αποφασίζουν να πάρουν το δρόμο της θάλασσας ήταν, είναι και θα συνεχίζει να είναι ένα φαινόμενο πανελλαδικό.
Όλη η Ελλάδα ταξιδεύει. Κι οι ναυτικοί είναι πλάσματα που από τη φύση της δουλειάς τους είναι υποχρεωμένοι να ζήσουνε σε τρεις διαφορετικούς κόσμους:...
Ο πρώτος, είναι ο κόσμος του καραβιού, με τη ζωή πάνω στο καράβι και τους ατέλειωτους χρόνους στη θάλασσα.
Ο δεύτερος είναι ο κόσμος που αφήνουν πίσω τους, ο κόσμος όπου επιστρέφουν ανάμεσα στα ταξίδια, που είναι και ο κόσμος που επιθυμούν κάποτε ν’ αποκτήσουνε ξανά: Η πατρίδα τους, τα αγαπημένα πρόσωπα, οι συγγενείς και οι φίλοι.
Ο τρίτος κόσμος είναι ο κόσμος των εκάστοτε προορισμών τους.
Οι τόποι - προορισμοί των καραβιών στα λιμάνια των οποίων αράζουν τα καράβια, κάποτε ήταν μέρη θαλασσινής αποτοξίνωσης, και οι Ναυτικοί μας περνούσαν αρκετές ημέρες παραμονής στα λιμάνια, όμως τα τελευταία χρόνια η παραμονή στο λιμάνι είναι ανυπόφορη λόγω της πίεσης και του περιορισμένου χρόνου παραμονής, για τον λόγο αυτό οι Ναυτικοί μας θέλουν να αποφεύγουν τα λιμάνια σαν « ο Διάβολος το λιβάνι», αν ρωτήσεις τους Ναυτικούς μας θα σου απαντήσουν ότι καλύτερα να είμαστε στο πέλαγος παρά σε λιμάνι.
Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, μολονότι έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται σε τρεις διαφορετικούς κόσμους, ουσιαστικά δεν ανήκουν σε κανέναν.
Είναι περαστικοί απ’ όλους αυτούς τους κόσμους. Η περιπλάνησή τους δεν είναι μόνο γεωγραφική. Είναι κάτι πολύ πιο βαθύ, Είναι διαρκώς ξένοι.
Ξένοι στον τόπο τους, στο πλοίο τους, στους ξένους τόπους.
Καλά ταξίδια στους Μάχιμους, με καλές ειδήσεις, ασφαλείς προσεγγίσεις και Καλή επάνοδο.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
