…για να μην καταστραφούμε στον κοινωνικό και πολιτικό φασισμό
Τι να ευχηθεί κάποιος για τη νέα χρονιά, όταν όλα δείχνουν ότι θα πάνε χειρότερα στη ζωή των πολλών, αυτών που έχουν μόνο την εργασία τους ή είναι άνεργοι και στην καλύτερη ακούνε λόγια συμπόνιας από τους βολεμένους της κοινωνικής και πολιτικής εξουσίας;
Μοιάζει σαν μια ανώτερη βούληση, μια ανίκητη δύναμη να ωθεί τις ζωές μας στο περιθώριο.
Η ένδεια σε κάθε στιγμή της καθημερινής ζωής, από λειψή διατροφή μέχρι τα κρύα σπίτια και η αδυναμία να προγραμματίσεις στοιχειώδη διέξοδο, όλα αυτά τείνουν να γίνουν κανονικότητα μέσα από την παραίτηση και την έλλειψη συλλογικής ελπίδας.
Η ανασφάλεια όσων ακόμη πορεύονται με σχετικά αξιοπρεπείς υλικούς όρους αφήνει απ έξω μόνο μία μικρή μειοψηφία.
Η υλική και ηθική ανισότητα εντείνεται. Οι χαώδεις κοινωνικές διαφορές και η συνύπαρξη του χυδαίου καταναλωτισμού της μειοψηφίας δίπλα στην σχετική και για, ολοένα και περισσότερους, πλήρη εξαθλίωση είναι εντελώς εμφανείς σε όσες και όσους δεν κλείνουν επίτηδες τα μάτια.
Το ακόμη πιο ανησυχητικό όμως είναι άλλο:
Είναι η ιδεολογική αντεπίθεση όσων έχουν συμφέροντα από την μόνιμη εξαθλίωση των άλλων ( και την αποδοχή της ) για να διατηρήσουν και να επαυξήσουν τον πλούτο τους. Είναι ο καθαγιασμός της ανισότητας, γιατί ο άλλος είναι «άνεργος τεμπέλης», «αδύναμος», αρρωστιάρης και στοιχίζει, τσιγγάνος πρόσφυγας, μαύρος.
Αυτέ τις μέρες, είτε με ευγενικά λόγια κατανόησης, είτε με τεχνικές προτάσεις που θέλουν να τα αλλάξουν όλα για να μην αλλάξει επί της ουσίας τίποτα, είτε με φασιστικά γαυγίσματα μίσους προς τον αδύναμο, όλο το υπάρχον πολιτικό προσωπικό στέλνει τις ευχές του, αποφεύγοντας όπως ο διάολος το λιβάνι την ουσία.
Εμείς δεν μένει παρά, αντί να ακούμε αυτά τα κούφια να ακούσουμε το δίκιο μας, το συλλογικό δίκιο των απανταχού της γης καταραμένων, σημερινών και αυριανών, αυτών που ο Καπιταλισμός μέσα στην καθημερινότητα ξεπετάει ως περιττούς πληθυσμούς.
Εμείς είναι εντελώς απαραίτητο να αγωνιστούμε για πραγματική Δημοκρατία, εμπλεκόμενοι οι ίδιοι με όλους τους τρόπους.
Η χρονιά που ξεκινάει από μεθαύριο συμπεριλαμβάνει μια κρίσιμη επέτειο.
Κλείνουν 100 χρόνια από την Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση. Από τότε που όμοιοι μας, κολασμένοι της γης, για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία επαναστάτησαν και ανέτρεψαν το καθεστώς για λογαριασμό τους και όχι για να δώσουν την εξουσία σε μια νέα άρχουσα τάξη, όπως γινόταν μέχρι τότε.
«Αγγίξανε τον ουρανό» και ξεκίνησαν το πιο ευγενές πείραμα της ανθρωπότητας. Να φτιάξουν μια κοινωνία που να τους χωράει όλους. Μια κοινωνία Δικαιοσύνης, Ελευθερίας, Αλληλεγγύης και Ισότητας.
Το πείραμα αυτό μετά από πολλές περιπέτειες ηττήθηκε. Γιατί η ιστορία δεν πάει ευθύγραμμα. Γιατί δεν είναι πάντοτε πιο δυνατό το καινούριο από το παλιό. Γιατί έγιναν λάθη και πολιτικά και ιδεολογικά και δώσανε τη δυνατότητα να παλινορθωθεί η παλιά αδικία ως λύση. Σαν μορφή κοινωνικής οργάνωσης
Ωστόσο το αίτημα παραμένει σκληρό όσο η πραγματικότητά μας. Και μπορεί να γίνεται συμπαγές όσο συμπαγής είναι η αδικία που μας επιβάλλει αυτή η πραγματικότητα, ο «καθημερινός καπιταλισμός».
Οφείλουμε να ξαναφτιάξουμε τη Δημοκρατία ανατρέποντας την αδικία, με μάχες καθημερινές και συνολικές. Μεγάλες και μικρές. Οφείλουμε να ανοίξουμε τον σοσιαλιστικό δρόμο του 21ου αιώνα για μια νέα κοινωνία. Χωρίς τα λάθη του παρελθόντος. Αλλιώς θα χαθούμε μέσα στο μίσος για τον διπλανό μας, τον έσχατο ατομισμό του καθημερινού, του κοινωνικού φασισμού. Και θα ζήσουμε και τον μοντέρνο πολιτικό φασισμό του 21ου αιώνα ίσως χωρίς σβάστικες, αλλά το ίδιο καταστροφικό για την ανθρωπότητα συνολικά και για εμάς στην καθημερινότητα τοπικά. Ενδιάμεσα και υπεκφυγές δεν έχει.
Το δίλλημα πιο άμεσο από ποτέ για όλους, για όλη την ανθρωπότητα και για εμάς:
ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
