Πολλή συζήτηση γίνεται τώρα τελευταία για την «ατάκα» που πέταξε ο εκλεκτός κατά τα άλλα δημοσιογράφος (και υποψήφιος σήμερα βουλευτής) κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου, θέλοντας να τονίσει το πόσο δύσκολο είναι να καταπολεμηθούν τα μικρόβια που ενδημούν (= τρώνε, πίνουν και… κοιμούνται) εντός των νοσοκομείων, ιδιαιτέρως των παλαιών, και τα οποία έχοντας «δοκιμάσει» όλα τα αντιβιοτικά έχουν αποκτήσει αντοχή, με αποτέλεσμα να επιβιώνουν παρά τις διάφορες επιστημονικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται προς εξόντωσή τους!
Την ίδια χρονική περίοδο έτυχε να πέσει στα χέρια μου μια μελέτη του κ. Γιώργου Κοκκίνου με τίτλο «Κρίση, εκσυγχρονισμός, αφροδισιοφοβία, ηθικός πανικός» όπου καταγράφεται η σταδιοδρομία και η προσφορά του Καθηγητού Γ.Θ. Φωτεινού κατά το διάστημα που υπηρέτησε την Ιατρική Επιστήμη στο Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός» (1910-1940).
Ο κ. Γιώργος Κόκκινος μελετώντας τον «δισυπόστατο» – όπως ακριβώς αναφέρει – χαρακτήρα της σύφιλης (βιολογικό φαινόμενο και κοινωνική/ιστορική κατασκευή) ονομάζει κατ’επανάληψη το Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός» ως νοσοκομείο «φρούριο». Βέβαια κατά τη δική μου άποψη[1] το νοσοκομείο και ως κατασκευή (περιβάλλεται από πελώριο τείχος) και ως άμυνα εναντίον των αφροδισίων – και όχι μόνο – νοσημάτων, άνετα ονομάζεται ΦΡΟΥΡΙΟ. Το αν είναι υπερβολή τα τείχη που το περιβάλλουν, αυτό δεν είναι της παρούσης, όμως ο ρόλος που έπαιξε (και παίζει) εναντίον των μεταδοτικών νοσημάτων, δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί σε δύο κόλλες χαρτί!
Ο ρόλος που έπαιξε και η βοήθεια που προσέφερε στις πολλές και διάφορες εθνικές κρίσεις (αλλεπάλληλες πολεμικές αναμετρήσεις, εθνικός διχασμός, Μικρασιατική Καταστροφή, ενσωμάτωση των προσφύγων – ακόμη και σήμερα –, οικονομική καταστροφή, βασιλικό πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου του 1936, κλπ. κλπ.) δεν υπάρχει ανθρώπινος νους και ανθρώπινο χέρι να τον περιγράψουν! Την εποχή (1924) που στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στην Πολιτεία του Κάνσας, η εξέταση για την ανίχνευση της ωχράς σπειροχαίτης στο αίμα (= εξέταση Wasserman) εθεωρείτο πολυτέλεια, στην Ελλάδα μπορεί να μην ήταν ρουτίνα, ήταν όμως ευρέως διαδεδομένη[2].
Τώρα, τον ρόλο που έπαιξε το Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός» στην ενσωμάτωση και επανένταξη των «στιγματισμένων» συνανθρώπων μας, μόνο ο Θεός τον ξεύρει, εν αντιθέσει με τους περισσότερους πολιτικούς που χρησιμοποίησαν (και χρησιμοποιούν;;;)[3] τη δυστυχία των στιγματισμένων συμπολιτών μας για ιδιοτελείς σκοπούς! Η εγκληματοποίηση της πορνείας, της εξάρτησης από ουσίες (ναρκωτικά και αλκοόλ), της μη φυσιολογικής σεξουαλικής συμπεριφοράς, της «περιέργου» ψυχοπαθολογίας κλπ. κλπ., έφθασε στο σημείο να κυκλοφορήσει στις 4 Μαρτίου του 1931 ενημερωτική εγκύκλιος των Ελληνικών διωκτικών αρχών όπου περιγράφονται τα χαρακτηριστικά διαφόρων κατηγοριών εγκληματιών, π.χ. «το μέλαν χρώμα των οδόντων»[4] κλπ.!!!
Όμως δεν ξεκινήσαμε να γράφομε την ιστορία των οίκων ανοχής (κάποια εποχή υπήρχαν 50 «δηλωμένοι» οίκοι στην Αθήνα και 160 στον Πειραιά), αλλά να «υπερασπιστούμε» τα παλαιά νοσοκομεία, τα οποία για κάποιους λόγους κατεσκευάζοντο σαν φρούρια! Βέβαια τα μικρόβια αποκτούν μεγαλύτερες αντοχές αν εγκατασταθούν σε τείχη και όχι σε μοντέρνες κατασκευές, μην ξεχνάτε όμως ότι και τα εργαλεία (χημικές ουσίες κλπ.) που χρησιμοποιούμε σήμερα, είναι «ατομικές βόμβες» εν σχέσει με αυτά που χρησιμοποιούσαμε προ εκατονταετίας περίπου!... Ακόμα, τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούμε έχουν πολλαπλάσια ενέργεια από τα παλαιά αντιβιοτικά!...
Κλείνοντας, και αφού δηλώσω ότι θα μας λείψει ο κ. Παπαδημητρίου, ως δημοσιογράφος, ιδιαίτερα από την καθημερινή του εκπομπή με τον κ. Άρη Πορτοσάλτε, και αφού του ευχηθώ «καλήνεπιτυχίαν» (υποψήφιος βουλευτής γαρ), να παροτρύνω τους έχοντας κάποια σχέση με την εκπαίδευση της νέας γενιάς να κάνουν μια βόλτα (εκδρομή;) στο Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός» και να επισκεφθούν το σχετικό Μουσείο Κέρινων Προπλασμάτων. Καλόν είναι οι νέοι μας και οι νέες μας να γνωρίζουν κάποια πράγματα για να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα!...
Με τη σύσταση ακόμη, να ανάβομε ένα κεράκι πότε-πότε για την ανάπαυση των ψυχών του ζεύγους Ανδρέα και Ιφιγένειας Συγγρού, του Γ.Θ. Φωτεινού και των εκλιπόντων συνεργατών του, σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι «υγεία και καλή πρόοδο».
Με εκτίμηση και Αγάπη,
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
Ιατρός – Αγγειοχειρουργός
(και επί 51 χρόνια συνεργάτης
του εν λόγω Νοσοκομείου)
[1] Συμμετέχω στις δραστηριότητες του νοσοκομείου ως επιστημονικός συνεργάτης κατά τα τελευταία 51 χρόνια.
[2] Αναστάσιος Τζιτζίκος, «Κρατικός έλεγχος και κανονιστικοί λόγοι για την πορνεία και τα αφροδίσια νοσήματα στην Ελλάδα των αρχών του 20ου αιώνα» κλπ.
[3] Συγχωρείστε με αδέλφια.
[4] Υπό Δημητρίου Υφαντή, «Τοξικομανία δι’ηρωΐνης. Η χρήση ουσιών στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου», Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2017, σ. 104.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
