Την Κυριακή ψηφίζουμε και εμείς με γλαφυρή γραφή σας μεταφέρουμε στο προεκλογικό κλίμα άλλων, παλαιότερων, αλλά όχι παλιών εποχών. Για να θυμούνται οι παλιοί τι συνέβαινε τότε, τι κλίμα επικρατούσε και να μαθαίνουν οι νεότεροι γεγονότα και πρακτικές που δεν υπάρχουν πια, αφού οι πολιτικές και οπαδικές συμπεριφορές έχουν αλλάξει ολοσχερώς. Δύο χαρακτηριστικά περιστατικά αφηγούνται ο Πέτρος Παντελάρας, με την ιδιότητα του πρώην προέδρου της ΟΝΝΕΔ και ο Γιώργος Βαρκάρης ως πρώην υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Π. ΠΑΝΤΕΛΑΡΑΣ
«Ήταν προεκλογική περίοδος βουλευτικών εκλογών στο τέλος της 10ετίας 1980, αρχές 1990. Τότε υπήρχε μεγάλη αντιπαλότητα μεταξύ των οπαδών των κομμάτων, γινόταν πολλές δυναμικές συγκεντρώσεις, στην Απλωταριά γινόταν χαλασμός, γινόταν αφισοκολλήσεις, το ένα κόμμα έσχιζε τις αφίσες του άλλου. Εγώ ήμουν πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ. Τότε, είχαμε συμφωνήσει με τον Αντώνη Κοτσακά και τα άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να μη σκίζουμε τις αφίσες των αντιπάλων, για να μην υπάρχει η τόσο αυξημένη αντιπαλότητα. Δυό – τρεις μέρες πριν τις εκλογές με παίρνει τηλέφωνο ο Πέτρος Ντομάτας, που είχε μια θέση μάλλον αντίστοιχη με τη δική μου και μου λέει ότι η Ν. Δ. δεν τηρεί τη συμφωνία, γιατί έχουν σκιστεί όλες οι αφίσες του ΠΑΣΟΚ από τα Ταμπάκικα έως το Νοσοκομείο. Εγώ του είπα ότι αυτό είναι αδύνατο, τα στελέχη της Ν.Δ., με τα οποία είχα μιλήσει, με είχαν διαβεβαιώσει ότι τηρούμε τη συμφωνία. Ο Ντομάτας επέμενε, οπότε αποφασίσαμε να πάμε μαζί με τον Κοτσακά επί τόπου να δούμε τι συμβαίνει και αν πράγματι ισχύει η καταγγελία να κάνουμε παρατηρήσεις σε όποιους το έκαναν. Αν θυμάμαι καλά οδηγούσε ο Αντώνης και εγώ καθόμουνα μπροστά, στη θέση του συνοδηγού. Φεύγουμε από την πλατεία, πάμε προς το Νοσοκομείο και πραγματικά από τα Ταμπάκικα και μετά δεν υπήρχε ούτε μια αφίσα του ΠΑΣΟΚ. Εγώ αναρωτιόμουν τι είχε συμβεί και έλεγα ότι ίσως να είχαν σκιστεί από την κακοκαιρία, δεν ήξερα τι να υποθέσω. Φτάνουμε κοντά στο Νοσοκομείο και ξαφνικά βλέπω να βγαίνει ο Μυλωναδάκης, ένα στέλεχος της ΟΝΝΕΔ. Βλέπει εμένα που ήμουνα μπροστά καθισμένος, λόγω του σκοταδιού δεν είδε καλά ποιοι ήταν δίπλα μου, σου λέει μαζί με τον Πέτρο είναι, δικοί μας θα είναι και αυτοί και μου λέει θριαμβευτικά: «είδες Πέτρο, δεν άφησα ούτε μία!». Πιάσαμε όλοι μαζί τα γέλια κι’ αυτός ακόμη πανηγύριζε. Που να ξέρει ότι δίπλα μου ήταν ο Κοτσακάς και ο Ντομάτας…».
Γ. ΒΑΡΚΑΡΗΣ
«Βουλευτική περίοδος 1977. Ήμουνα πρώτη φορά υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Πάμε σε ένα χωριό των νοτιοχώρων και αντίθετα με το ότι δεν βρίσκαμε άνθρωπο όπου μιλούσαμε τότε, σ’ αυτό το χωριό το καφενείο ήταν γεμάτο. Παρόντες όλοι, το κοινοτικό συμβούλιο, σύλλογοι κ.τ.λ. Εγώ, οι συνυποψήφιοι μου Στέφανος Τσουρής και Νίκος Μαμμουνής και οι άλλοι που ήταν μαζί μας, είχαμε μείνει έκπληκτοι, αναρωτιόμαστε τι γίνεται εδώ πέρα. Ενθουσιαστήκαμε. Κάποια στιγμή βγήκα έξω να φέρω υλικό, είχαμε κάτι χαρτιά με συνθήματα. Μπήκα στο αυτοκίνητο, το καφενείο είχε μια πλαϊνή πόρτα και βλέπω απέξω τον πρόεδρο του χωριού να συζητάει με τρεις - τέσσερις άλλους του κοινοτικού συμβουλίου. Ήταν σκοτεινά και δεν έβλεπαν ότι εγώ ήμουν δίπλα τους μέσα στο αυτοκίνητο. Του λένε αυτοί: «Τώρα, εμείς τι θα κάνουμε;» και ο πρόεδρος τους απαντά: «Εμείς θα κάνουμε αυτό που ξέρουμε». Δηλαδή, ενώ εμείς νομίζαμε ότι θα ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και πανηγυρίζαμε μέσα στο καφενείο, αυτοί ήταν κεντρώοι και θα ψήφιζαν την Ένωση Κεντρώων και όχι το ΠΑΣΟΚ. Αυτό το περιστατικό δείχνει τι εντυπώσεις δημιουργούνται στις συναντήσεις και τις συγκεντρώσεις και τι παίζεται μετά».
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
