Στο βάλτο που συγκρούονται τα βουβάλια, την πατάνε τα βατράχια, μας θυμίζει η λαϊκή ρήση. Εν τέλει, βέβαια, παράπλευρες απώλειες έχουν σίγουρα και τα βουβάλια.
Στη Χίο επί δυο δεκαετίες σε βάλτο μετατράπηκε το γήπεδο της εξόρυξης αδρανών υλικών. Σε μια εποχή εκτίναξης της οικοδομικής δραστηριότητας και άφθονων διαθέσιμων πόρων σε δημόσια έργα η διαμάχη των δυο κορυφαίων εταιρειών δραστηριοποίησης στο χώρο (ΛΑΤΩ και ΤΕΧΝΕΤ) είχε όλα τα στοιχεία μιας επιχειρηματικής σύγκρουσης μέχρις εσχάτων. Με θεμιτά και αθέμιτα μέσα και με εκατέρωθεν καταγγελίες σε ελεγκτικά όργανα τα δυο «βουβάλια» σπατάλησαν χρόνο και χρήμα για την εξόντωση του ενός από το άλλο. Το πιο παράδοξο στην υπόθεση είναι ότι, κατά περιπτώσεις, ο αδυσώπητος πόλεμος μεταξύ των δυο εταιρειών μετατρέπεται σε συνεργασία μεταξύ κάποιων εκ των ιδιοκτητών των δυο εταιρικών σχημάτων, σαν να μην τρέχει τίποτα. Σήμερα πληρώνουν πρόστιμα απ’ τις ανταλλαγές καταγγελιών, ιδιαίτερα επιβαρυντικά για τη βιωσιμότητα των εταιρειών τους, σε ένα κατά πολύ πιο σκληρό οικονομικό περιβάλλον επιβίωσης. Με την οικοδομή να έχει εξοντωθεί και τα δημόσια έργα από ανύπαρκτα στην καλύτερη περίπτωση, μέχρι ζημιογόνα για την εταιρεία που τα αναλαμβάνει στη χειρότερη.
Τα «βουβάλια» μυαλό δεν βάζουν, επιμένουν να συγκρούονται, με τον κίνδυνο να βγάλουν και τα μάτια τους από ζήλια, φθόνο και προάσπιση των συμφερόντων τους. Κάπου στη μέση του βάλτου όμως βρίσκονται και τα «βατράχια», καταναλωτές και μικροεργολάβοι δηλαδή. Η απάντηση της ΛΑΤΩ επιχείρησε να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον της υπόθεσης, αφήνει όμως μετέωρη τη βάση της μομφής. Έχουν υπάρξει αυξήσεις στα αδρανή υλικά του μονοπωλιακού λατομείου της και ποιες είναι αυτές; Δικαιολογούνται σε μια περίοδο παρατεταμένης ύφεσης; Γιατί η επίκληση δήθεν ανταγωνισμού από λατομείο στη βόρεια Χίο δεν ευσταθεί, καθώς από το 2008 έχει γίνει ανάκληση της αδείας για τη λατομική ζώνη Σπαρτούντας – Φυτών καθώς βρίσκεται εντός ζωώνης Natura.
Το νησί είναι μεγάλο. Το οδικό του δίκτυο, ειδικά στο βόρειο τμήμα του, δυσπρόσιτο σε μεγάλα φορτηγά οχήματα. Τις περισσότερες φορές το μεταφορικό κόστος των αδρανών υλικών είναι μεγαλύτερο κι από την ίδια την αξία των υλικών. Η χωροθέτηση και δεύτερης λατομικής ζώνης στη Χίο ήταν και παραμένει απαραίτητη, όταν μέχρι το 2002 λειτουργούσαν ταυτόχρονα 7 λατομεία. Για το δημόσιο συμφέρον, την πραγματική λειτουργία ανταγωνιστικών συνθηκών στην αγορά, για να τερματιστεί ο ανελέητος πόλεμος μεταξύ των «βουβαλιών», για να πάψουμε να εισάγουμε αδρανή φορτία σε ένα νησί που θα όφειλε να κάνει αντίστοιχες εξαγωγές.
Σε μια περίοδο που και η παραμικρή δεκάρα είναι απαραίτητη για τη διάσωση επιχειρηματικών κολοσσών είναι τουλάχιστον ανόητο τα δυο «βουβάλια» να χτυπούν αλύπητα τα κεφάλια τους. Η ΛΑΤΩ να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να θέτει προσκώματα στην ανάπτυξη υγιών συνθηκών ανταγωνισμού κι η ΤΕΧΝΕΤ, μέχρι να ωριμάσουν οι διαδικασίες χωροθέτησης της νέας λατομικής ζώνης, να μη δίνει την παραμικρή λαβή ότι αυθαιρετεί. Καμία από τις δυο δεν το έχει ανάγκη. Μια ματιά στα τεφτέρια τους θα τις κάνει σοφότερες. Τα δικαστικά έξοδα από τις εκατέρωθεν καταγγελίες, αν τα είχαν κάπου στην άκρη σήμερα, θα βρίσκονταν κι οι δυο σε καλύτερη μοίρα.
Υποχρέωση τέλος της Πολιτείας είναι να επισπεύσει τις διαδικασίες χωροθέτησης κι άλλων λατομικών ζωνών στη Χίο. Με δική της την ευθύνη απόλυτης τήρησης όλων των νόμιμων διατάξεων για τη λειτουργία τους. Γιατί αν η Πολιτεία είχε διαδραματίσει σωστά και έγκαιρα το ρόλο της, δεν θα άφηνε περιθώριο στα «βουβάλια» να συγκρουστούν και στο τέλος να την πατάνε τα βατράχια.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
