Το «Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού» (ΑΚΕΛ), δια του Γενικού Γραμματέα του, Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, από 1ης Ιουλίου 2012 και για έξι μήνες, θα βρεθεί στο επίκεντρο των Ευρωπαϊκών υποθέσεων.
Για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν, διευκρινίζω ότι, το ΑΚΕΛ, είναι το παραδοσιακό κόμμα της Αριστεράς στην Κύπρο, αποτελεί δε τη μετεξέλιξη του Κυπριακού Κομμουνιστικού Κόμματος που προσαρμόσθηκε πλήρως στα Ευρωπαϊκά δεδομένα έχοντας έγκαιρα αποδεχθεί στην πράξη την πολιτική των συνεργασιών και συναινέσεων.
Η εκλογική του δύναμη βρίσκεται περί το 31% και για αρκετά χρόνια αποτελούσε την κυρίαρχη αριστερή αντιπολιτευτική φωνή στην Κύπρο. Μέχρι που, το 2008, οι συγκυρίες ευνόησαν και ο Δημήτρης Χριστόφιας, με τη στήριξη όμορων πολιτικών δυνάμεων, εκλέχθηκε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, σχηματίζοντας Κυβέρνηση συνεργασίας.
'Εχοντας χρηματίσει προηγουμένως Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής και έχοντας αποκτήσει ικανοποιητική πείρα άσκησης συναινετικής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, αύξησε τις προσδοκίες και τις ελπίδες ότι, επί της θητείας του, η Κύπρος θα μπορούσε να επανενωθεί κάτι που, δυστυχώς μέχρι στιγμής, δεν έχει επιτευχθεί.
Ο κ. Χριστόφιας λοιπόν, ο αριστερός αλλά συνετός και έμπειρος ηγέτης, από τον επόμενο μήνα και μέχρι 31-12-2012, θα προεδρεύει του Συμβουλίου των ηγετών των 27 κρατών μελών της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης οι περισσότεροι των οποίων, ως γνωστόν, ανήκουν στον σκληρό συντηρητικό χώρο.
Αυτή ακριβώς είναι η Ευρωπαϊκή 'Ένωση, η οποία, παρά τις εμφανείς αδυναμίες και τα τρωτά της, εξακολουθεί να αποτελεί οικονομική υπερδύναμη, στους κόλπους της οποίας λειτουργεί η υποομάδα της Ευρωζώνης των 17 με κοινό νόμισμα το Ευρώ.
Αν θέλει κανείς να μετέχει σ' αυτήν την Οικογένεια, αποδεχόμενος βεβαίως τις καλές και κακές πλευρές της, δεν έχει παρά να αποδεχθεί και τους ισχύοντες κανόνες λειτουργίας προσπαθώντας κάθε φορά, μέσω συμμαχιών και ευνοϊκού συσχετισμού δυνάμεων, να μεγιστοποιεί τα οφέλη για τη Χώρα του.
Λογικά, ακολουθώντας το επιτυχημένο παράδειγμα του ΑΚΕΛ και του κ. Χριστόφια,οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία αυτού, θα πρέπει, έστω σιωπηρά, να έχουν αποδεχθεί τους κανόνες και τον τρόπο λειτουργίας των Ευρωπαϊκών Θεσμών.
Υπό την αναγκαία αυτή προϋπόθεση και χωρίς να είναι-αυτή τη στιγμή-συγκρίσιμα τα μεγέθη «ΑΚΕΛ-Χριστόφιας» και «ΣΥΡΙΖΑ-Τσίπρας», θα μπορούσαμε να φαντασθούμε τον ΣΥΡΙΖΑ να βαδίζει στα χνάρια του ΑΚΕΛ.
Αν το επόμενο διάστημα συμβεί κάτι τέτοιο, εξυπακούεται ότι, τα στελέχη και κυρίως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει ήδη να έχουν κατά νου την κύρια επιχειρηματολογία με την οποίαν θα αιτιολογήσουν υπαναχωρήσεις και αθετήσεις υποσχέσεων εφ' όσον βεβαίως αναλάβουν τη διακυβέρνηση της Χώρας.
Εξηγώντας κάποτε ο αείμνηστος Κων/νος Καραμανλής τη διγλωσσία των πολιτικών (άλλα λέω-άλλα πράττω) είχε πει ότι:
«Στην πολιτική συμβαίνει συχνά να λέγονται πράγματα που ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ και, αντίθετα, να γίνονται πράγματα που ΔΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ».
Η σοφή αυτή, γεμάτη ρεαλισμό ρήση, στην ιστορική πορεία, έχει επιβεβαιωθεί άπειρες φορές έως σήμερα. Κατά λογικό συμπέρασμα, ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον δεν θα αποτελέσει την εξαίρεση του κανόνα. Αν βρεθεί στην εξουσία, (τονίζω το ΑΝ) τα περισσότερα απ' όσα λέει, δεν θα γίνουν πράξη ποτέ. Τρεις – κατ' εμέ- είναι οι κύριοι λόγοι που δεν θα γίνουν:
ΠΡΩΤΟΝ διότι δεν υπάρχουν λεφτά ούτε και σωστή Δημόσια Διοίκηση για να τα υλοποιήσει.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ διότι στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν κάποια στελέχη που τα διακρίνει η σωφροσύνη, ο ρεαλισμός και η μετριοπάθεια. Κατά περίεργη σύμπτωση, αυτά τα στελέχη διαθέτουν τις αναγκαίες οικονομικές γνώσεις και άρα χωρίς αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κυβερνήσει ούτε μία μέρα. Άρα αυτά θα επιβάλουν τη “γραμμή”.
Διαφορετικά, οι Συνιστώσες θα τα “σπάσουν”γρήγορα μεταξύ τους.
ΤΡΙΤΟΝ διότι, πολλά μέλη κυρίως όμως οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, δεν δείχνουν να είναι διαποτισμένα από τα νάματα της κομμουνιστικής ορθοδοξίας.
Αντίθετα, στην καθημερινή τους ζωή, φανερώνουν ανθρώπους του αστικού συστήματος, δηλαδή καλοβολεμένους της μεσαίας τάξης οι οποίοι δεν νομίζω να είναι αποφασισμένοι να ρισκάρουν πολλά για ένα θολό και αβέβαιο αύριο.
Αυτούς ακριβώς τους ψηφοφόρους-οπαδούς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τολμήσει να τους θίξει ούτε και θα αποπειραθεί να τους “αγγίξει”. Αν το τολμήσει, θα τον πάρουν με τις πέτρες οι “θιγόμενοι” και θα του βάλουν ταφόπλακα όπως έκαναν πρόσφατα στο ΠΑΣΟΚ.
Προσωπικά, κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι τις πολιτικές εξελίξεις μετά τις 17 Ιούνη.
Βέβαια, θα ήταν επικίνδυνα ανόητο να μή λάβει κανείς υπόψη του το χειρότερο, το πιο ακραίο σενάριο που προβλέπει έξοδο από το ΕΥΡΩ και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα αν ο ΣΥΡΙΖΑ τα “σπάσει” τελικά με τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, είτε από επιλογή είτε ως αποτέλεσμα αδέξιων χειρισμών. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με μέγιστη ΕΘΝΙΚΗ ήττα και καταστροφή και μάλιστα σε μια χρονική στιγμή που οι γείτονές μας (Τούρκοι, Αλβανοί, Σέρβοι και Σκοπιανοί) κάνουν τα πάντα προκειμένου να γίνουν δεκτοί στη μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια, προφανώς διαβλέποντας κινδύνους εκτός αυτής ή προσδοκώντας οφέλη.
Αδυνατώ να πιστέψω ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα και κόντρα προς τις επιδιώξεις των γειτόνων (φίλων και εχθρών), θα οδηγήσει ηθελημένα ή όχι, την Πατρίδα μας σε πλήρη απομόνωση, από το φυσικό της χώρο. Αν τυχόν βέβαια, αναληφθεί ένα τόσο μεγάλο ρίσκο, αυτό θα γίνει με την “έγκριση του Λαού” που, ως κυρίαρχο εκλογικό Σώμα, έχει την τελική ευθύνη για ό,τι ήθελε συμβεί και συνάμα δεν διαθέτει πλέον το άλλοθι του “δεν γνώριζα και παραπλανήθηκα”.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
