Μια πλήρης δεκαετία μας χωρίζει από τα παρθενικά βήματα του Καλλικράτειου Δήμου Χίου.
Η πάροδος αυτών των ετών, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτά τα χρόνια στο τιμόνι του Δήμου βρέθηκαν τρεις διαφορετικές δημοτικές αρχές, με τη δική της φιλοσοφία και πρακτική η καθεμιά, μας επιτρέπουν να προχωρήσουμε σε ασφαλή συμπεράσματα.
Η προσωπική μου άποψη την οποία πιστεύω ότι συμμερίζονται οι περισσότεροι συμπολίτες μας, τουλάχιστον οι κάτοικοι των περιφερειακών δημοτικών ενοτήτων είναι ότι αυτός ο υδροκέφαλος οργανισμός που δημιουργήθηκε όχι μόνο δεν «περπάτησε», αλλά οδήγησε και στην πλήρη απομόνωση και απαξίωση τα χωριά μας.
Οι κάτοικοι των κοινοτήτων μας βρέθηκαν ξαφνικά σε τεράστια απόσταση από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Από αφέντες στον τόπο τους αναγκάστηκαν να αναζητούν τρόπους πρόσβασης σε έναν, δημοκρατικά μεν εκλεγμένο, αλλά ολιγομελή κύκλο ανθρώπων που ορίζουν τις τύχες τους. Το χειρότερο όλων είναι η διαπίστωση ότι αν εκπροσωπούν μια ολιγάνθρωπη κοινότητα δεν έχουν ελπίδες ικανοποίησης των αιτημάτων τους, αφού οι μετοχές τους μετράνε λιγότερο στο χρηματιστήριο της «ψηφοσυλλεκτικής τράπεζας».
Είναι αναμενόμενο κάθε αιρετός ενός μεγάλου Δήμου να εξαντλεί το ενδιαφέρον του για τις μικρές κοινότητες στις προεκλογικές επισκέψεις και υποσχέσεις. Είναι αναμενόμενο κάθε δημοτικός υπάλληλος να δυσανασχετεί όταν πρόκειται να επισκεφτεί απομακρυσμένο οικισμό και όταν αποφασίσει να το κάνει να έχει στη διάθεσή του ελάχιστο χρόνο εργασίας, αφού θα εξαντλήσει το μεγαλύτερο μέρος του ωραρίου του στη μετάβαση και επιστροφή. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και ο αιρετός και ο υπάλληλος να έχουν άγνοια των θεμάτων που απασχολούν κάθε γωνιά της απέραντης γεωγραφικής έκτασης του Δήμου τους.
Πρόσθετα προβλήματα δημιουργούνται όταν, όπως στην περίπτωση της Χίου, σχεδόν ταυτίζονται τα όρια του Δήμου με τα όρια της Περιφερειακής Ενότητας. Όταν μάλιστα δεν διαχωρίζονται νομοθετικά με σαφή τρόπο οι αρμοδιότητες κάθε βαθμού και η «χημεία» μεταξύ των δύο επικεφαλής δεν είναι ιδανική την πληρώνει ο τόπος με καθυστερήσεις και αδυναμία παραγωγής έργου.
Είναι θλιβερό, το κύτταρο της Δημοκρατίας, να βιώνει αυτή την οπισθοδρόμηση. Είναι κατάντημα, «των Ελλήνων οι κοινότητες» που μεγαλούργησαν ακόμα και τα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, που έλαβαν τη μορφή με την οποία τις γνωρίζαμε επί Ελευθ. Βενιζέλου, που συσπείρωσαν τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου στα χρόνια της μεταπολίτευσης, που απέκτησαν οικονομική ευρωστία και ουσιαστικές αρμοδιότητες επί Ανδρέα Παπανδρέου και που γνώρισαν μια αναλαμπή με τον «Κλεισθένη», να έχουν περιέλθει σε φάση παρακμής.
Θα ήταν ρομαντισμός να πιστεύει κανείς ότι στην παρούσα χρονική συγκυρία μπορούμε να επανέλθουμε στις παλιές Κοινότητες. Αυτό που θα μπορούσε να γίνει για να μην γίνονται βήματα προς τα πίσω είναι να μην ακυρωθεί η πρόβλεψη του «Κλεισθένη» για ανεξάρτητα από τη δημοτική αρχή συμβούλια κοινοτήτων τα οποία θα έχουν ουσιαστικές αρμοδιότητες και πόρους και θα εκλέγονται με ξεχωριστή κάλπη.
Στην παρούσα φάση επίσης δεν υπάρχουν πιθανότητες να ικανοποιηθεί το αίτημα επιστροφής στην προγενέστερη κατάσταση των 8 Δήμων (οι σημερινές δημοτικές ενότητες).
Αυτό που είναι εφικτός στόχος για το παρόν είναι η διάσπαση του ενιαίου Δήμου Χίου σε 3 Δήμους, ως εξής:
Συμφωνώ απόλυτα με την πρόταση και τα τεκμηριωμένα επιχειρήματα του έμπειρου σε θέματα αυτοδιοίκησης πρώην Δημάρχου Ομηρούπολης κ. Αριστείδη Ζαννίκου.
Με τους 3 Δήμους οι πολίτες θα βρίσκονται πιο κοντά στους δημοτικούς άρχοντες και θα μπορούν ευκολότερα να διεκπεραιώνουν τις καθημερινές τους υποθέσεις και να βρίσκουν κατανόηση και ανταπόκριση στα προβλήματά τους. Οι μικρές κοινότητες δεν θα είναι μια σταγόνα στον ωκεανό, αλλά θα έχουν περισσότερες δυνατότητες παρέμβασης και επίλυσης των αιτημάτων τους. Οι εκλεγμένες αρχές θα έχουν καλύτερη γνώση των θεμάτων με τα οποία θα καταπιάνονται και θα είναι αποτελεσματικότερες.
Με το σχέδιο νόμου Βορίδη ο σημερινός Δήμος Χίου θα διαθέτει μόνο 33 δημοτικούς συμβούλους, με αποτέλεσμα δημοτικές ενότητες, όπως η Αμανή, να κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δημοτικό σύμβουλο, αν καταργηθεί η διάταξη του νόμου που προβλέπει την υποχρεωτική εκπροσώπησή τους. Αντίθετα με 3 Δήμους το νησί μας θα έχει συνολικά 65 δημοτικούς συμβούλους.
Η εφαρμογή βαυαρικών προτύπων στην αυτοδιοίκηση είναι ξένη προς την παράδοση του λαού μας. Η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί τη βάση για να λειτουργεί ένα γνήσιο δημοκρατικό κράτος.
Άλλα νησιά όπως η Λέσβος, η Σάμος, καθώς επίσης η Κέρκυρα και η Κεφαλονιά διόρθωσαν το λάθος του «Καλλικράτη» προχωρώντας στη διάσπαση του αρχικού ενιαίου Δήμου σε δύο ή και τρεις. Δυστυχώς στη Χίο δεν υπήρξε η ανάλογη βούληση και χάθηκε η πρώτη ευκαιρία. Ίσως γιατί όσο περισσότερη εξουσία συγκεντρώνει κάποιος τόσο περισσότερο ικανοποιεί το «εγώ» του και ενισχύει την αυτοπεποίθηση του. Ίσως γιατί έγινε λανθασμένη εκτίμηση. Ίσως γιατί δεν υπήρξε το ενδιαφέρον που χρειαζόταν.
Όποιος κι’ αν είναι ο λόγος αυτή τη στιγμή προέχει το συμφέρον της Χίου και πρέπει να περάσουν σε δεύτερη μοίρα οι όποιες φιλοδοξίες. Ένα σχέδιο εκλογικού νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών έχει δοθεί στη δημοσιότητα και ξεκινούν οι διαδικασίες διαβούλευσης, συζήτησης στη Βουλή και ψήφισης του. Το παράδειγμα των άλλων νησιών που προχώρησαν σε διάσπαση αποτελεί ασφαλή εγγύηση ότι αν υπάρχει η σχετική βούληση και οι απαραίτητες ενέργειες για την επίσημη υποβολή του αιτήματος μπορεί να ευοδωθεί ο στόχος.
Είναι ώρα να ανοίξει ένας ανοικτός διάλογος από τα πολιτικά πρόσωπα, τους φορείς, τους θεσμικούς παράγοντες και κυρίως τα αυτοδιοικητικά όργανα σχετικά μ’ αυτό το θέμα.
Ας αποτελέσει αυτή η παρέμβαση μια ανοικτή πρόσκληση προς τους βουλευτές, τους Αντιπεριφερειάρχες, τους περιφερειακούς συμβούλους, το Δήμαρχο, τους Αντιδημάρχους, τους δημοτικούς συμβούλους, τις περιφερειακές και δημοτικές παρατάξεις, το Δίκτυο Κοινοτήτων Χίου, τους Προέδρους και τα Συμβούλια Κοινοτήτων, τα πολιτικά κόμματα, τα τοπικά μέσα ενημέρωσης και τους ενδιαφερόμενους φορείς και πολίτες να τοποθετηθούν με υπευθυνότητα πάνω στο ζήτημα.
Για το συγκεντρωτικό μοντέλο του υπερτροφικού Δήμου Χίου ισχύουν οι μυστηριώδεις λέξεις που είδε και ερμήνευσε ο Δανιήλ: Μανή, δηλαδή μετρήθηκε (σ.σ. δέκα χρόνια είναι αρκετά). Θεκέλ, δηλαδή ζυγίστηκε και βρέθηκε λιποβαρές. Απομένει να γίνει πράξη και η τρίτη λέξη. Φάρες, δηλαδή να διαιρεθεί.
Δεν πάει άλλο…
ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΗΣ
Πρόεδρος Συμβουλίου
Κοινότητας Βολισσού
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
