Επί σαράντα περίπου χρόνια είχαμε αποφύγει επιμελώς ως κοινωνία να κοιταχθούμε σε καθρέπτη. Μας βόλευε, με φροντίδα των ηγεσιών της χώρας, να κοιταζόμαστε σε παραμορφωτικούς καθρέπτες που αλλοίωναν την πραγματική μας εικόνα. Τώρα, που η πρωτοφανής κρίση επέβαλε να δούμε ολοκάθαρα το πραγματικό μας είδωλο, κυριολεκτικά τρομάξαμε. Πανικοβληθήκαμε. Λες και ο καθρέπτης δείχνει κάτι διαφορετικό απ' αυτό που πραγματικά είμαστε τόσα χρόνια.
Τί όμως είμαστε -πάντα κατά πλειοψηφία- και δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει;
* Ένας, κατ' ουσίαν απαίδευτος και κακομαθημένος λαός είμαστε, που μας είχαν έντεχνα διαπαιδαγωγήσει να μη σεβόμαστε τους νόμους και κυρίως να πιστεύουμε ότι, στη ζωή, τα πάντα επιτρέπονται και τα πάντα μπορούν να αποκτηθούν δια της εξαγοράς και της γνωστής αγοραίας αρχής του «πάρε-δώσε».
* Είμαστε μια κοινωνία, τα περισσότερα μέλη της οποίας είχαν αφεθεί να πιστέψουν ότι, στα πλαίσια της κοινής συμβίωσης, έχουμε μόνο δικαιώματα, χωρίς αντίστοιχες υποχρεώσεις έναντι του συνόλου, δηλαδή του κράτους, και έναντι κάθε συνανθρώπου. Το χειρότερο, όσοι αισθανόταν «δυνατοί», επέβαλαν το «δίκιο» τους ετσιθελικά, ακόμη και δια της βίας.
Αυτή η κοινωνία, χωρίς αρχές και χωρίς ηθική, επιδόθηκε, κατά πλειοψηφία, στην, πάση θυσία, επιδίωξη του εύκολου κέρδους και του γρήγορου πλουτισμού, ποδοπατώντας και καταστρέφοντας το φυσικό, πολιτιστικό και δομημένο περιβάλλον, ό,τι δηλαδή αποτελεί διαχρονική κοινή περιουσία μας αλλά και προίκα των επόμενων γενεών.
* Ένας υπερκαταναλωτικός λαός είχαμε καταντήσει, χωρίς όρια και αυτοπεριορισμούς στην αλόγιστη σπατάλη, νομίζοντας ότι θα ζούμε εσαεί σε περίοδο «παχέων αγελάδων» και ότι ποτέ δε θα βιώσουμε τη δύσκολη εποχή των «ισχνών αγελάδων», που, όμως, όπως έδειξε η ζωή, νομοτελιακά θα ερχόταν αργά ή γρήγορα.
* Ένας δήθεν δημοκρατικός λαός είμαστε, που, κατά πλειοψηφία, «ψήφιζε» και «στήριζε» «Δημοκρατία» χωρίς ποτέ να ενδιαφερθεί να μάθει ποιά είναι η αληθής έννοια και η ουσία αυτού του πολιτεύματος. Τώρα όμως που ήρθαν τα δύσκολα, τώρα που ήρθαν τα «πάνω κάτω», τμήμα αυτού του λαού, αρκετά σημαντικό, από φόβο, απελπισία και αγανάκτηση, δείχνει να αποδέχεται, να ασπάζεται και να ακολουθεί με ευκολία ακραίες φωνές και συνθήματα, ακραία πολιτικά σχήματα που παραπέμπουν σε ολοκληρωτισμούς, όπως αυτούς που βύθισαν στο παρελθόν πολλούς λαούς στο σκότος, σε πόνους, πείνα και καταστροφές.
Όμως, ακόμη κι έτσι, ακόμη και τώρα, τούτη τη δύσκολη περίοδο των μεγάλων ανατροπών στη ζωή όλων μας, την εποχή των ισχνών αγελάδων, τμήμα της κοινωνίας μας, μέρος των Ελλήνων αρκετά σημαντικό, δείχνει ότι υπάρχει και η καλή, η όμορφη, η παρήγορη όψη των πραγμάτων.
* Χιλιάδες έλληνες, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες, έχουν στρατευθεί εθελοντικά στις κατά τόπους προσπάθειες στήριξης των ανήμπορων, των αδύναμων, των απόκληρων της ζωής.
* Χιλιάδες συμπατριώτες, έχοντες και μη, ακόμη και μικροεισοδηματίες και μικροσυνταξιούχοι, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, μαζί με τα δικά τους τρόφιμα, αγοράζουν διακριτικά και εναποθέτουν στα ειδικά κιβώτια των super markets επί πλέον τρόφιμα για τα συσσίτια των Μητροπόλεων και άλλων κοινωνικών φορέων. Είναι οι ίδιοι που συστηματικά αγοράζουν ελληνικά προϊόντα, στηρίζοντας έτσι την εγχώρια παραγωγή άρα το μέλλον των παιδιών μας.
* Χιλιάδες επαγγελματίες, εκατοντάδες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, χωρίς να το διαλαλούν, συμβάλουν με τον τρόπο τους στην ανακούφιση, στο μετριασμό του ανθρώπινου πόνου, της ανθρώπινης δυστυχίας.
Ένα τεράστιο δίχτυ ατομικής και συλλογικής προστασίας των πιο αδύναμων συμπατριωτών, έρχεται καθημερινά να καλύψει τα κενά που προκαλεί και στον τομέα της Κοινωνικής Πρόνοιας η αδυναμία του χρεοκοπημένου κράτους μας να ανταποκριθεί πλήρως στις δικές του υποχρεώσεις.
Όλα τα παραπάνω και όσα καλά μπορεί να συμβαίνουν και να μην έρχονται στο φως της δημοσιότητας, φανερώνουν ότι υπάρχει ακόμη ανθρωπιά και άρα ελπίδα. Ελπίδα και πίστη ότι και τούτη τη φορά, ο λαός μας, η κοινωνία μας, ο ελληνισμός θα αντέξει και θα βγει στο τέλος νικητής με ψηλά το κεφάλι.
Αυτό θα έχει συντελεσθεί όταν, αντί για συσσίτια και φιλανθρωπίες, οι άνεργοι θα βρουν δουλειά, οι μισθοί και οι συντάξεις θα στηρίζουν επαρκώς τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και βεβαίως όταν η Πολιτεία, οργανωμένα και υπεύθυνα, θα μπορεί να στηρίζει κάθε ανήμπορο και απόκληρο της ζωής.
Ο στόχος αυτός σήμερα φαντάζει δύσκολος και ουτοπικός. Όμως είναι εφικτός. Φθάνει να στρατευθούμε όλοι για την επίτευξή του, παραμερίζοντας όσα τυχόν μας χωρίζουν και προτάσσοντας το εμείς έναντι του εγώ.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
