Μιλώντας κάποιος για την οικογένεια Χωρέμη, δεν μπορεί παρά να αναφερθεί με σεβασμό και τιμή στα μέλη της, μιας και η συμβολή τους ήταν καθοριστική για τον τόπο μας, μάλιστα σε ημέρες δύσκολες για την πατρίδα. Τόσο ο αείμνηστος Γεώργιος Χωρέμης όσο και ο γιος του, εκλεκτός συμπολίτης μας, Ιωάννης, έχουν προσφέρει πλείστα όσα τμήματα γης προκειμένου να ανεγερθούν σχολεία, Ναός, παιδική χαρά, ακάλυπτοι-κοινόχρηστοι χώροι, η πασίγνωστη Λαχαναγορά στο κέντρο της πόλης. Επίσης, έχουν προβεί σε γενναίες δωρεές στο "Σκυλίτσειο" Νοσοκομείο, το Γυμνάσιο Αρρένων, την Κοινότητα Πυργίου, κ.α.
Σε χρόνους κακοτράχαλους για τον τόπο, η οικογένεια Χωρέμη συνέβαλε στην άμβλυνση των υφιστάμενων προβλημάτων και βοήθησε στην καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της Χίου.
Εξετάζοντας τη δομή και το περιβάλλον της πόλης μας είναι ευδιάκριτο ότι, στην περιοχή του λεγόμενου κέντρου ("Χώρας") υπάρχουν μόλις τρεις φυσικοί πνεύμονες: Ο δημοτικός κήπος ("Βουνάκι"), το Πανεπιστήμιο- Μουσείο (πρώην "Μιχάλειο Ορφανοτροφείο", στη θέση "Μεζάρια") και το κτήμα Χωρέμη.
Οι δυο πρώτοι χώροι ανήκουν στο ευρύτερο Ελληνικό Δημόσιο. Ο τρίτος χώρος ανήκει στην οικογένεια Ι. Χωρέμη η οποία με ζήλο, επιμέλεια, περισσό κόπο και (κυρίως) πάμπολλα έξοδα, κατορθώνει μέχρι σήμερα –τηρώντας την παράδοση των προγόνων της– να συντηρεί και διατηρεί ένα ζωντανό φυσικό κειμήλιο στην καρδιά της Χίου.
Θα μπορούσε να έχει εκποιήσει, προς ανέγερση κτιρίων, το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας αυτής και να ΄΄κάθεται σε βελούδινες πολυθρόνες΄΄ απαλλασσόμενη (η οικογένεια) από πλειάδα φόρων του ληστρικού τρόπου υπολογισμού και καταβολής τους από πλευράς Πολιτείας. Αλλά δεν το έκανε ! Δεν το έκανε, ακριβώς διότι αφενός διαθέτει συνείδηση ενεργή και αφετέρου διότι τιμά την παράδοση των προγόνων της, όπως προανέφερα.
Πριν αρκετά χρόνια (περίπου 16-18) ο Δήμος Χίου είχε κινήσει τη διαδικασία για την αγορά ικανού τμήματος γης στην περιοχή της Λαχαναγοράς, για τη δημιουργία χώρου στάθμευσης αλλά και παράδοσης στο κοινό χώρου Πρασίνου. Ήταν μια απαίτηση του εμπορικού κόσμου και των κατοίκων του κέντρου της πόλης μας.
Μικροπολιτικές τακτικές και εγωισμοί αιρετών της εποχής δεν επέτρεψαν την ολοκλήρωση του εγχειρήματος. Χάθηκε τότε η ευκαιρία !Σήμερα, επανέρχεται το ζήτημα, αναζήτησης πιστώσεων για την αγορά 7,5 στρεμμάτων από την πλευρά της οδού Ριζαρίου, στο δυτικό τμήμα του κτήματος. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, να αποκτήσει ο Δήμος Χίου έναν δικό του χώρο, που θα παραδώσει στους πολίτες της Χίου και ως χώρο Πρασίνου αλλά και ως χώρο στάθμευσης (ειδικά σε μια περιοχή της πόλης που –κυριολεκτικά– ασφυκτιά κυκλοφοριακά).
Έτσι, και θα διατεθεί η γη αυτή στο ευρύ κοινό, αλλά και θα σωθεί η περιοχή από τσιμεντοποίηση. Διαφορετικά, η ανέγερση και επιπλέον (πέραν των υφισταμένων) κτισμάτων, επί της οδού Ριζαρίου, θα επιτείνει στην κυκλοφοριακή συμφόρηση, που επικρατεί εκεί και θα καταργήσει ακόμη και τις -σήμερα υπάρχουσες- λιγοστές θέσεις στάθμευσης των περιοίκων.
Γι΄ αυτό θεωρώ πολύ σωστή την πρόταση του Δημάρχου Μαν. Βουρνού και της δημοτικής Αρχής, να αναζητηθεί η πηγή χρηματοδότησης εκείνη (υπέρ του Δήμου) προκειμένου να αγοραστούν αυτά τα 7,5 στρέμματα στο κέντρο της πόλης ώστε να μην τσιμεντοποιηθούν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, η οικογένεια Ι. Χωρέμη, στην ίδια οδό, διέθεσε αρκετές εκατοντάδες τετραγωνικών μέτρων για την διαπλάτυνση της Ριζαρίου, η οποία (διαπλάτυνση) προβλεπόταν να επεκταθεί μέχρι την προβολή της εισόδου της Ταξιαρχίας (Στρατόπεδο Γ. Γκιάλα). Και πάλι η δωρεά Χωρέμη δεν αξιοποιήθηκε στο σύνολό της. Και πάλι η διέλευση των οχημάτων σε σημεία της Ριζαρίου γίνεται με δυσκολία, λόγω αποσπασματικών παρεμβάσεων.
Όμως, τώρα, είναι η τελευταία ευκαιρία να γίνει κάτι σωστό, που θα ωφελήσει κατοίκους, περιοίκους, διερχόμενους, επισκέπτες, καταστηματάρχες και το εμπορικό κέντρο της πόλης μας. Ας δράξουμε, λοιπόν, την ευκαιρία αυτή και ας μην την χάσουμε!
facebook
youtube
instagram
X
