Ο Χανς Ιωακείμ Φούχτελ είναι υφυπουργός εργασίας της Γερμανίας και του έχουν παράλληλα ανατεθεί τα καθήκοντα του υπουργείου «αποικιών». Η γερμανική κυβέρνηση του έχει αναθέσει την παρακολούθηση εφαρμογής του προγράμματος μεταρρυθμίσεων στην χώρα μας. Μ’ αυτή την ιδιότητα επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη για να μιλήσει κλπ. στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Μεταξύ αυτών που είπε ήταν και μια πρόταση που μας έθιξε και άρχισαν να του ασκούν κριτική οι πάντες. Αυτό που μας εξόργισε ήταν το παράδειγμα που χρησιμοποίησε για να περιγράψει την κατάσταση στην τοπική αυτοδιοίκηση· είπε, πως μια εργασία που στην Ελλάδα κάνουν τρεις χιλιάδες άνθρωποι στη Γερμανία την κάνουν χίλιοι.
Γι’ αυτά που είπε αποδοκιμάσθηκε και την Πέμπτη 13/12 ψίθυροι πως θα παραβρισκόταν στη συνάντηση εργασίας εμπειρογνωμόνων της ομάδας του με δημάρχους και γενικούς γραμματείς δήμων… ξεσήκωσαν τους συνδικαλιστές της ΠΟΕ-ΟΤΑ.
Ο κος Φούχτελ έκανε ένα μεγάλο λάθος που στην Ελλάδα κάνουν καθημερινώς πολίτες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί κ.ά. Στην περιγραφή μιας καταστάσεως κάνουμε συγκρίσεις με άλλες χώρες, παραδεχόμενοι εκ των προτέρων πως η δική μας χώρα είναι ανώτερη. Τελευταία ακούγαμε για βουλγαροποίηση μισθών. Τι είναι εδώ Αφρική; Ουγκάντα; Και άλλα παρόμοια. Οπως θεωρούμε ότι μας έθιξε ο κος Φούχτελ· έτσι κι’ εμείς θίγουμε και προσβάλλουμε πολίτες άλλων χωρών.
Ως προς το περιεχόμενο των λεχθέντων, αυτά είναι μεν σωστά αλλά αποτελούν διαπίστωση την οποία άπαντες κάνουν χωρίς να εξηγούν τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Τα βιβλία της πολιτικής οικονομίας του λυκείου ή του πρώτου έτους του πανεπιστημίου μας δίνουν την απάντηση. Σε μια παραγωγική διαδικασία έχουμε δύο συντελεστές της παραγωγής. Ο πρώτος είναι η εργασία δηλαδή, οι εργαζόμενοι· ο δεύτερος είναι ο κεφαλαιουχικός εξοπλισμός δηλαδή, το κτίριο, η ηλεκτρολογική εγκατάσταση, τα μηχανήματα κ.ά.
Αν κρατήσουμε σταθερό τον κεφαλαιουχικό εξοπλισμό και αρχίσουμε να απασχολούμε εργαζομένους, προσθέτοντας ανά ένα εργαζόμενο, το συνολικό προϊόν θα αρχίσει να διαγράφει μια αυξητική πορεία με αυξάνοντα ρυθμό, ακολούθως με μειούμενο ρυθμό και αφού φθάσει ένα μέγιστο σημείο θα αρχίσει μια καθοδική πορεία. Μ’ άλλα λόγια, μετά από κάποιο σημείο η προσθήκη εργαζομένων μειώνει το συνολικό προϊόν.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σε πολλούς τομείς του δημοσίου τομέα της Ελλάδος. Αν αφαιρούσαμε μερικούς εργαζομένους από την παραγωγική διαδικασία το συνολικό προϊόν θα κατέγραφε αύξηση. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στο ότι προσθέτοντας εργαζομένους και ταυτόχρονα κρατώντας τον κεφαλαιουχικό εξοπλισμό μας σταθερό φθάνουμε σ’ ένα σημείο που οι εργαζόμενοι εμπλέκονται ο ένας στα πόδια του άλλου. Τέλος, να τονίσω πως ο τελευταίος εργαζόμενος που προστέθηκε δεν υστερεί αυτών που προηγήθηκαν. Ο συνωστισμός όλων μαζί είναι αυτός που ευθύνεται για την μείωση του συνολικού προϊόντος.
Η παρατήρηση του κου Φούχτελ ήταν σωστή αλλά, η διατύπωσή της εσφαλμένη. Οπως το έθεσε ήταν ωσάν οι έλληνες εργαζόμενοι, ατομικά, να παράγουν λιγώτερο από τους γερμανούς. Τον συνωστισμό στον χώρο της παραγωγής δεν τον προκαλούν οι εργαζόμενοι αλλά, οι πολιτικοί για λόγους ψηφοθηρικούς.
Αυτό ακριβώς είναι που κάνει αναγκαίες τις ιδιωτικοποιήσεις. Οι ξένοι δεν έχουν το θάρρος να πουν τα πράγματα ως έχουν. Ποιος ευθύνεται για τους υπεραρίθμους; Για την οργάνωση των υπηρεσιών; Για την στελέχωση; Ασφαλώς όχι οι εργαζόμενοι.
Το πρόβλημά μας είναι πρωτίστως πολιτικό. Αν δεν το λύσουμε δεν θα λύσουμε το οικονομικό· διότι αυτό, έπεται του πολιτικού.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
