Πέρασαν πια τρία χρόνια από τότε που μπήκαμε στα επαχθή και λαοκτόνα μνημόνια, κατ' απαίτηση των τοκογλύφων «φίλων» και «σωτήρων» μας. Και όλη αυτή την περίοδο που ζούμε εποχές κατοχικές, που βλέπουμε την εθνική μας κυριαρχία να συρρικνώνεται, τη δημοκρατία να περιορίζεται, την εξαθλίωση να απλώνεται στα περισσότερα κοινωνικά στρώματα, την ανεργία να καλπάζει, και την ύφεση να μας βυθίζει στη δυστυχία, ακούμε συνεχώς από τις ηγεσίες μας ψεύτικα και ανέξοδα παραμύθια, έτσι για να μας δημιουργούν ψεύτικες ελπίδες και προσδοκίες. Είναι δυστυχώς πολλά τα παραμύθια που ακούσαμε και ακούμε όλη αυτή την περίοδο που ζούμε στο μνημονιακό καθεστώς.
Για να τα απαριθμήσει και να τα σχολιάσει κανείς όλα χρειάζονται πολλές σελίδες. Αξίζει όμως τον κόπο να θυμηθούμε μερικά έτσι μήπως και κάποτε σταματήσουν τουλάχιστον να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Ας κάνουμε λοιπόν μια μικρή και αναγκαία αναδρομή για να θυμηθούμε τι έλεγε εκείνος ο αλησμόνητος υπουργός οικονομικών Παπακωνσταντίνου μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου (2010) και τη λήψη των πρώτων οικονομικών μέτρων. «Δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα,(πόσες φορές δεν το ακούσαμε αυτό) τον επόμενο χρόνο θα βγούμε στις αγορές». Και ο επόμενος χρόνος αντί να ανοίξει το δρόμο για τις αγορές άνοιξε το δρόμο για νέα μέτρα πιο οδυνηρά από τα προηγούμενα.
Μετά στο υπουργείο οικονομικών ακλούθησε ο Βενιζέλος που εμπνεύστηκε το προσωρινό τάχα χαράτσι της ΔΕΗ που ενώ θα ίσχυε ως το 2012,εξακολουθει να ισχύει και για το 2013 και έχει ο Θεός, μια και στην Ελλάδα ισχύει το ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.
Μετά ακλούθησαν οι τελευταίες εκλογές και οι προεκλογικές υποσχέσεις του πρωθυπουργού για τα περίφημα ισοδύναμα μέτρα που θα προστάτευαν τα χαμηλά εισοδήματα. Αντί όμως των ισοδύναμων μέτρων, ακλούθησαν και πάλι νέα σκληρότερα μέτρα περικοπών των εισοδημάτων που με την ταυτόχρονη αύξηση των φόρων καταβαράθρωσαν τα μικρομεσαία εισοδήματα.
Όλα αυτά και πολλά άλλα που δυστυχώς για μας, αποδείχτηκαν ψεύτικα λόγια τώρα στα αυτιά μας πλέον ηχούν σαν παραμύθια. Το τραγικό για μας είναι ότι όλα αυτά τα δύσκολα και γεμάτα αιματηρές θυσίες χρόνια, σ' αυτά τα παραμύθια ψάχναμε μια αχτίνα φωτός και ελπίδας. Τώρα μας μιλούν οι κυβερνώντες για την ανάπτυξη που βλέπουν μόνο εκείνοι εκεί στην άκρη του ορίζοντα. Μιλούν για επενδύσεις που έρχονται, για νέες θέσεις εργασίας που θα μειώσουν την ανεργία, και εμείς αναρωτιόμαστε πόσο μπορεί να απέχουν όλα αυτά από τα προηγούμενα παραμύθια που σχολιάσαμε; Πως μπορούμε πλέον να τους πιστέψουμε ξανά;
Κάποτε είμαστε παιδιά και πιστεύαμε τα παραμύθια που μας έλεγε η γιαγιά γύρο από το τζάκι τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Και τα πιστεύαμε τότε, γιατί τίποτα δεν είχε κλονίσει την εμπιστοσύνη που είχαμε στη γιαγιά. Τώρα όμως μεγαλώσαμε αρκετά, και δεν είμαστε πια παιδιά. Με όλα αυτά που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια ζώντας στο κατοχικό καθεστώς των επαχθέστατων μνημονίων, μας είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο πλέον να συνεχίσουμε να πιστεύουμε σε μεγάλα λόγια πανομοιότυπα με τα παραμύθια που μας έλεγαν μέχρι τώρα.
Και όπως τα παραμύθια της γιαγιάς τότε είχαν τον ίδιο πάντα επίλογο -Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλλίτερα-, έτσι και τα σημερινά παραμύθια που μας σερβίρονται από τους εμπνευστές και τους εκτελεστές των μνημονίων έχουν και αυτά τον ίδιο πάντα επίλογο -Έζησαν αυτοί καλά και εμείς πολύ χειρότερα-.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
