Είναι γεγονός ότι την τελευταία πενταετία, η επικαιρότητα πολλάκις διαμορφώνεται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η «παράλληλη επικαιρότητα» όπως την αποκαλούν διεθνώς αναλυτές είναι ικανή πλέον να επηρεάσει καθοριστικά ακόμα και πολιτικές εξελίξεις.
Είναι όμως τόσο αθώα; Το τελευταίο 24ωρο μία βόλτα στο «twitter» θα έπειθε και τον πλέον δύσπιστο ότι το τέρας του λαϊκισμού όχι μόνο ζει και βασιλεύει αλλά και ανδρώνεται μέσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Οι πόνοι στη μέση του Αλέξη Τσίπρα, η κοιλιά του Φίλη, τα μπουζούκια της Γεροβασίλη, αποτελούν αφορμή για χυδαία, υβριστικά, λαϊκίστικα σχόλια ντυμένα πάντα με τον μανδύα του χιούμορ. Είναι όμως χιούμορ;
Η διαδικτυακή πραγματικότητα είναι γεγονός ότι διαφέρει σημαντικά από την καθημερινή μας πραγματικότητα κυρίως γιατί η δυνατότητα που προσφέρει στον καθένα το internet, ξυπνά μέσα του το τέρας.
Θυμός, εμπάθεια, εμμονές, ανθρωποφαγία υποκαθιστούν καθημερινά την ψυχραιμία και την κριτική σκέψη, δίνοντας έτσι τροφή στο τέρας του λαϊκισμού. Η κακώς νοούμενη ανωνυμία, ο ναρκισσισμός των “likes” και των «re-tweet» είναι τα εργαλεία του εκάστοτε κτήνους που υπερτονίζοντας την ατέλεια κάποιου άλλου θεωρεί ότι κερδίζει ο ίδιος πόντους.
Κανείς όμως δεν διερωτάται γιατί η κοιλιά του Φίλη πηγαίνει πακέτο με την πολιτική που ασκεί στο Υπουργείο Παιδείας; Και αν είναι έτσι μήπως αν χάσει μερικά κιλά θα ασκήσει καινοτόμες πολιτικές που αφορούν στο χαρτοφυλάκιό του; Μήπως εάν η Κυβερνητική Εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη διασκέδαζε με Όπερα θα έλεγε άλλα από αυτά που λέει σήμερα;
Είναι γεγονός ότι τα «social media» στην Ελλάδα έχουν την ίδια ηλικία με αυτή της ελληνικής κρίσης. Ποιος όμως δίνει το δικαίωμα στον καθένα μας να κρίνουμε κάποιον για επιλογές του, που ουσιαστικά ούτε επηρεάζουν, ούτε αφορούν στα δημόσια πράγματα.
Λίγο πολύ, σε κοινωνίες όπως η ελληνική με πολλά στερεότυπα και αρκετή δόση σοβαροφάνειας και σεμνοτυφίας, η διάθεση για ανθρωποφαγία προϋπήρχε, απλά ευνοήθηκε μέσα από την κρίση.
Και προϋπήρχε γιατί η μανία για αποκαθήλωση, είτε του διπλανού, είτε του «χ» άγνωστου που για τον «α» ή «β» λόγο βρισκόταν ένα σκαλοπάτι πιο πάνω από εμάς, ήταν πάντα ισχυρή.
Διατυπώνω αυτές τις σκέψεις, για να καταλήξω δημόσια στο συμπέρασμα ότι η ελληνική κοινωνία πάσχει από βαθιά ασθένεια ανθρωποφαγίας. Το πώς θα αντιμετωπιστεί είναι ένα ζήτημα που ο καθένας μας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Πλην όμως ας κάνουμε τώρα την αρχή, πριν αρχίσει ο ένας να τρώει τις σάρκες του άλλου. Γιατί η ανθρωποφαγία όπως και ο λαϊκισμός είναι δρόμοι χωρίς επιστροφή.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
