Ο θεσμός της τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι ο πιο σημαντικός πολιτικός θεσμός, μετά την κεντρική εξουσία, διότι είναι αυτός που ρυθμίζει τα της καθημερινής βιοτής των πολιτών με την κοινωνία και τον χώρο που δραστηριοποιούνται, συναναστρέφονται και ζουν.
Εάν η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ισχυρή, ευέλικτη και ελκυστική για τον πολίτη, ο τόπος ευημερεί. Εάν αγνοείται η βούληση του λαού από την κεντρική Πολιτεία, όπως εκφράζεται μέσα από τα όργανά της Αυτοδιοίκησης, τότε επικρατεί κοινωνική αναστάτωση, χάνεται η ευημερία και αρχίζει η γκρίνια και ο φθόνος έναντι των κυβερνόντων οι οποίοι σύντομα καταλήγουν στον "πάγκο" της πολιτικής.
Ανατρέξτε στην πρόσφατη (των τελευταίων 40-50 ετών) ιστορία να δείτε ότι, όσοι "πείραξαν" την τοπική Αυτοδιοίκηση και ήλθαν απέναντι με τα στελέχη της και τον απλό λαό, την επόμενη φορά "πήγαν σπίτια τους", διότι ο κόσμος δεν συγχωρεί λάθη που δημιουργούν κοινωνικές αναταράξεις επειδή κάποιοι θέλουν το δικό τους βόλεμα (σε κεντρικό -επί το πλείστον κομματικό- επίπεδο).
Η τοπική αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα γνώρισε εποχές δόξας τη δεκαετία του 1980, όταν της δόθηκαν αρμοδιότητες, πόροι και νομική δυνατότητα να εκτελούν έργα αυτοτελώς. Τότε έγιναν τα περισσότερα έργα στην παραμεθόριο και τα νησιά μας, ενώ "έφαγε ψωμί" πολύς κόσμος που βρισκόταν στο περιθώριο μέχρι και τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια.
Κάποιες, ακόμη, νομικές και κανονικές ατέλειες διορθώθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000, για να φθάσουμε σε 3 μεταλλαγές που -κυριολεκτικά- ρήμαξαν την τοπική Αυτοδιοίκηση, τη συρρίκνωσαν, κατέστρεψαν τις υποδομές στην ύπαιθρο (με ότι αυτό συνεπάγεται για την εγκατάλειψη των χωριών και της Ελληνικής υπαίθρου), ενώ έβαλαν την ταφόπλακα σε κάθε είδους ανάπτυξη.
Την πρώτη ταφόπλακα έβαλε ο τότε Υπουργός Εσωτερικών (ΠΑΣΟΚ) και νυν μεγαλοστέλεχος του υπό διάλυση ΣΥΡΙΖΑ Ραγκούσης, όταν είχε τη φαεινή ιδέα να μετατρέψει κάθε νησί σε ένα ενιαίο Δήμο. Δεν θα αναλύσω το μέγεθος της καταστροφής και εγκατάλειψης που προξένησε στην παραμεθόριο και τα νησιά, διότι όλοι ζούμε στη Χίο και έχουμε βιώσει τις συνέπειες του ενιαίου Δήμου "στο πετσί" μας εδώ και σχεδόν 15 χρόνια. Βέβαια, Μυτιληνιοί και Σαμιώτες (ως φαίνεται εξυπνότεροι ημών των Χιωτών) αντιλήφθηκαν νωρίς την αποτυχία του όλου εγχειρήματος Ραγκούση, απαίτησαν και κατόρθωσαν αυτό να αλλάξει στα νησιά τους. Εμείς, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στο δέντρο (προσωπικό όφελος, βλέπε εξουσία) από το δάσος (βλέπε βελτίωση της ευρύτερης κοινωνίας), εξακολουθούμε μια ζωή να πελαγοδρομούμε, έχοντας μετατρέψει τον τόπο σε ανενεργό εργοτάξιο και τους ανθρώπους του σε "καρπαζοεισπράκτορες" που επιζητούν τα ψιχία για το νησί, αρκούμενοι σε εφήμερους θώκους, τίτλους και ικανούς μισθούς… Μιζέρια, κακομοιριά, ωχαδερφισμός, τέλμα…
Την δεύτερη ταφόπλακα έβαλε ο Τσίπρας με τον νόμο της απλής αναλογικής και την αδυναμία αυτοδιοίκησης στην τοπική Αυτοδιοίκηση. Δηλαδή, κατ΄ ουσίαν χάθηκε το αυτεξούσιο σε Δήμους και Περιφέρειες να διοικήσουν. Και από αυτή την πρακτική είδαμε τι έγινε την προηγούμενη θητεία. Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες να μην μπορούν να κυβερνήσουν, να μην μπορούν να περάσουν ένα θέμα τους σε συλλογικό όργανο λήψης αποφάσεων (Συμβούλια), ενώ οι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι να πηγαινοέρχονται ένθεν κακείθεν ελέω καρέκλας και μισθού… Τότε, ξεχάστηκαν οι όποιες διαφορές και ξαφνικά όλοι ανασκουμπώθηκαν για το … καλό του τόπου! (ασφαλώς με το αζημίωτο έκαστος…)! Αποτέλεσμα; Όσοι κατάφεραν με αλισβερίσια να κάνουν "μεταγραφές" και να αποκτήσουν πλειοψηφία μπόρεσαν να κάνουν κάποιο έργο, όσοι δεν μπόρεσαν (ίσως εδώ φταίει και ο υπέρμετρος εγωισμός κάποιων) παρέδωσαν μια άγονη αυτοδιοικητική θητεία στους επόμενους. Και είδαμε όλοι ότι, οι εμπνευστές αυτού του εγχειρήματος "έφυγαν νύχτα" από το πολιτικό στερέωμα της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Σήμερα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη (με αρμόδιο Υφυπουργό τον Λιβάνιο) έρχεται να βάλει την τρίτη (και φαρμακερή) ταφόπλακα στην Αυτοδιοίκηση με το επιχειρούμενο νομοσχέδιο που θα φέρει σύντομα προς ψήφιση. Όχι μόνο δεν διορθώνει τίποτε από τα κακώς κείμενα, αλλά επιθυμεί να επιβάλλει στις τοπικές κοινωνίες το δίκαιο του ισχυρού (βλέπε κεντρικά κυβερνόντος). Θέλει να ακυρώσει την επιθυμία της πλειοψηφίας του λαού ώστε να παραμείνουν οι εκλεκτοί της στην εξουσία (μετά το τελευταίο φιάσκο των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2023 για το κυβερνών κόμμα, όταν έχασαν πλείστοι όσοι "δικοί" της Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες). Τι λέει, λοιπόν, σήμερα; Ότι θα εκλέγεται ο πρώτος συνδυασμός της πρώτης Κυριακής αυτοτελώς εάν συγκεντρώσει το 50% των ψηφοφόρων, αλλιώς θα εκλέγεται πάλι ο πρώτος αλλά με τους συμβούλους του δεύτερου συνδυασμού της πρώτης Κυριακής. Μόνο που αυτό ούτε τη δημοκρατία προάγει, ούτε την ελεύθερη βούληση των πολιτών εκφράζει. Διότι, με τον τρόπο αυτό καταργεί την ομοιογένεια στις προτάσεις των παρατάξεων- συνδυασμών που εκτίθενται στην κρίση του κόσμου προς επιλογή και επιπλέον δεν διασφαλίζει ότι θα υπάρξει (εάν υπάρξει) ομαλή συνεργασία μετά τις εκλογές. Με δυο λόγια, θα κληθούν άλλοι να υλοποιήσουν κάτι που άλλοι πρότειναν και που ενδεχομένως δεν τους εκφράζει, αλλά επίσης καταργεί την βούληση του κόσμου ο οποίος εάν π.χ. στο 60% θέλει αλλαγή στο πρόσωπο του Δημάρχου, η κυβέρνηση θέλει να επανεκλεγεί κι ας μην τον θέλει η τοπική κοινωνία. Ο πρώτος συνδυασμός δεν σημαίνει ότι είναι και ο επιθυμητός εάν π.χ. λάβει 30 % την πρώτη Κυριακή και οι υπόλοιποι μικρότερο ποσοστό. Σημαίνει ότι το 70 % των πολιτών δεν τον θέλουν. Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερο ότι, δημοκρατικότερο και σωστότερο είναι να υπάρξει δεύτερος γύρος εκλογών και να αποφανθεί η πλειοψηφία των πολιτών ποιόν επιθυμεί.
Από την άλλη πάλι ακούγεται ότι, θα υπάρχουν υποψήφιοι που θα εκλέγονται άνευ σταυρού προτίμησης από τον κόσμο, δηλαδή κάτι σαν τους βουλευτές επικρατείας. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι κάθε πικραμένος ή δυσαρεστημένος από το κόμμα θα "προστρίβεται" είτε στον τοπικό βουλευτή, είτε στο κόμμα είτε στον επικεφαλής του συνδυασμού προκειμένου να συμπεριληφθεί σε αυτή τη λίστα. Όμως και αυτό είναι κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την βούληση μιας τοπικής κοινωνίας. Διότι, εάν αυτό ισχύει σήμερα π.χ. για τους βουλευτές επικρατείας, σε μια μικρή τοπική (ως η νησιωτική) κοινωνία δεν σημαίνει ότι θα είναι αρεστό και από τον απλό κόσμο, που θα ενεργήσει αντιδραστικά εάν δει ότι "καπελώνεται" κάποιος συμπολίτης του για να επιλεγεί κάποιος άλλος {πιθανά αρεστός στο κόμμα ή τον υποψήφιο Δήμαρχο, για παράδειγμα στη Χίο έχουμε σε πολιτικά γραφεία άτομα, που έχουν να εμφανιστούν στις Υπηρεσίες τους -από τις οποίες και αμείβονται κανονικότατα με το παραπάνω- πάνω από μια δεκαετία (ίσως και δεκαπενταετία)}.
Για όλα τούτα δεν υπήρξε διαβούλευση σε επίπεδο Δήμων και Περιφερειών, ενώ δεν συμφωνούν ΕΝ.Π.Ε. και Κ.Ε.Δ.Ε. (Ένωση Περιφερειών Ελλάδος και Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος). Παρά ταύτα η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο Λιβάνιος είναι ανένδοτοι και θέλουν να ψηφιστούν από τη Βουλή "αμέτι μουχαμέτι". Ας βάλουν, λοιπόν κι αυτοί, την τρίτη ταφόπλακα στην τοπική Αυτοδιοίκηση (έβαλε άλλη μια ο Μητσοτάκης ως Υπουργός Εσωτερικών το 2012, όταν μετακίνησε από τους Δήμους το 15% του προσωπικού σε άλλους φορείς και σήμερα οι Δήμοι στενάζουν λόγω έλλειψης προσωπικού) και μετά ας είναι πανέτοιμοι για το "εξπρές του μεσονυκτίου" που θα τους οδηγήσει από τους θώκους εξουσίας στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Νομοτελειακό!
Καημένη τοπική Αυτοδιοίκηση, κανένας δεν σε αγαπά! Όλοι προσπαθούν στις δικές σου πλάτες να καλύψουν τις προσωπικές επιθυμίες και τα κομματικά τους συμφέροντα! Γι΄ αυτό δεν πρόκειται ποτέ να πάει μπροστά ετούτος ο τόπος, δυστυχώς! Στην "κασίδα" καθενός μαθαίνουν όλοι να χρησιμοποιούν τα ψαλίδια τους! -
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
