Ήταν 10 Αυγούστου όταν η Χίος υποδέχτηκε την Αμάλ, την μαριονέτα σύμβολο των προσφυγόπουλων. Πρώτος και καθοριστικός σταθμός στο ταξίδι της στην Ελλάδα, η Χίος, το οποίο σηματοδότησε με την συγκινητική και πολυπληθή υποδοχή, την ελπίδα που δεν πρέπει να σβήνει ποτέ,την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη.
Ήταν πράγματι συγκινητική και αισιόδοξη η υποδοχή από τόσο πολύ κόσμο, όλων των ηλικιών που θεώρησαν αυτονόητο να παραβρεθούν κατά την υποδοχή της Αμάλ. Σε μια εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν φορείς, σχολεία και πολίτες δόθηκε καθαρά το στίγμα της Χιώτικης φιλοξενίας και της εν συναίσθησης.
Λίγες μέρες αργότερα ,σε έναν επόμενο σταθμό στα Μετέωρα με το πρόσχημα της πανδημίας και της μετάδοσης του κορονοϊού ,αλλά στην πραγματικότητα από θρησκευτικό φανατισμό, μισαλλοδοξία και ρατσισμό αρνούνται στην Αμάλ να περάσει από τον τόπο τους. Γιατί μεταξύ άλλων ακούσθηκε, ότι η πόλη αυτή, είναι θρησκευτικός προορισμός και ότι πρόκειται για «μουσουλμάνα κούκλα» και «ισλαμικό ομοίωμα».
Επεισόδια , δημιουργήθηκαν και κατά την έλευσή της στην Λάρισα, όταν μικρή ομάδα κατοίκων, πέταξαν πέτρες και προπηλάκισαν τους παρευρισκόμενους. Αποτέλεσμα της ξενοφοβικής αντίδρασης τους ήταν να δημιουργηθούν συμπλοκές και να σταματήσει η εκδήλωση της υποδοχής.
Συγκέντρωση, έγινε και στην Αθήνα -δήθεν κατοίκων- ακροδεξιών για να μην περάσει από εκεί η Αμάλ, την υποδέχθηκαν όμως εγκάρδια πολλοί περισσότεροι αλληλέγγυοι στην Αθήνα και τον Πειραιά απομονώνοντας τους μικρόψυχους ρατσιστές.
Αποδεικνύεται, ότι έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικούς κόσμους και επιβεβαιώνεται ότι η Χίος-και άλλες περιοχές- του πολιτισμού, της έμπρακτης αλληλεγγύης, της φιλοξενίας ξέρει να απομονώνει πάντα τις μικρές ισχνές μειοψηφίες, που σαν τα ζιζάνια θέλουν να σπείρουν φθόνο και δηλητήριο. Θυμόμαστε τις προσπάθειες τους, όταν βιώναμε ως τόπος την πρωτόγνωρες καταστάσεις με τα προσφυγικά κύματα κατατρεγμένων και ταλαιπωρημένων ανθρώπων.
Θυμόμαστε καλά, ότι προσπαθούσαν να διχάσουν και να φοβίσουν την τοπική κοινωνία, λέγοντας υπερβολές και ακρότητες. Όμως οι Χιώτισσες και οι Χιώτες πάντα αποδεικνύουμε ότι βάζουμε στο περιθώριο τους ακραίους και φθονερούς, γιατί έχουμε ανθρωπιά και πολιτισμό.
Όμως, είναι απορίας άξιο τι είναι αυτό που τους γεμίζει μίσος ή και φόβο,ακόμη και για μια κούκλα; Είναι αδιανόητο να προσπαθήσω να το ερμηνεύσω με την λογική, νομίζω ότι έχει να κάνει με μια γενικότερη στροφή της κοινωνίας, που μισεί κάθε τι ξένο, ακόμα και μια κούκλα. Βέβαια αυτό βρίσκει και ευήκοα ώτα και στην ακροδεξιά κυβέρνηση που έχουμε που ενισχύει τέτοιες λογικές και αυτό φάνηκε και στο τελευταίο ανασχηματισμό. Άλλωστε, η χώρα μας συμπορεύεται με τις πιο ακραίες, μισαλλόδοξες και ξενοφοβικές χώρες.
Εμείς όμως, όλες και όλοι οι άλλοι δεν χάνουμε την ελπίδα και την αλληλεγγύη μας και αυτό που τελικά μένει, είναι ότι δεν ξεχνάμε τι πέρασαν οι πρόγονοι μας, δεν αγνοούμε επιδεικτικά τον πόνο και τον ξεσπίτωμα τόσων κατατρεγμένων ανθρώπων και ξέρουμε πώς να απομονώνουμε τους φανατισμένους που κραύγαζαν και κραυγάζουν με την πρώτη ευκαιρία για αλλοιώσεις πληθυσμού και άλλα τρελά και ανόητα.
Ξέρουμε, ότι οι κοινωνίες για να προχωρήσουν μπροστά χρειάζονται αγάπη, ελπίδα, αλληλεγγύη, ανθρωπιά και πολιτισμό. Σε αυτή την κοινωνία οι μισαλλόδοξοι και οι φασίστες δεν έχουν θέση.
Ευαγγελία Μανιτσούδη - εκπαιδευτικός
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
