Ο Π. ΒΕΛΙΑΝΙΤΗΣ, διευθυντής της ΕΝΑ Β. Αιγαίου περιγράφει το πλαίσιο μέσα από το οποίο η ΕΝΑ Β. Αιγαίου θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια της.
Το ζήτημα της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου είναι την παρούσα χρονική στιγμή το πρώτο το οποίο φαίνεται να απασχολεί την εταιρεία. Οι εργαζόμενοι είναι οι πρώτοι οι οποίοι επηρεάζονται από αυτό καθόσον παραμένουν απλήρωτοι για τρείς μήνες. Σαν εργαζόμενος για πάνω από τριάντα χρόνια στον χώρο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας τολμώ να πω ότι το πρόβλημα της αύξησης δεν είναι κατά την άποψη μου η διάσταση στην ερμηνεία του νόμου που έχει η διοίκηση της εταιρείας με την επίτροπο. Το συγκεκριμένο πρόβλημα φαίνεται να είναι τυπικό και να ξεπερνιέται. Για μένα ουσιαστικό πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι απαιτήθηκαν έξη μήνες μέχρι η διαδικασία της αύξησης να καταλήξει στην επίτροπο, όταν σύμφωνα με τον νόμο η διαδικασία πρέπει να ολοκληρώνεται μέσα σε τέσσερεις μήνες. Είναι επίσης ενδεικτικό ότι κατά τους έξι αυτούς μήνες που πέρασαν, μέχρι να επιστραφεί αθεώρητο το ένταλμα, η διαδικασία της αύξησης κινήθηκε ουσιαστικά μόνο τους τελευταίους δύο, κατόπιν πίεσης που άσκησαν οι εργαζόμενοι όταν επέστρεψαν στην εργασία τους. Μεγαλύτερο όμως κατά την γνώμη μου πρόβλημα, είναι η φερόμενη δικαιολογία για τους λόγους αυτής της καθυστέρησης, η οποία συνοψίζεται στην φράση «τι να κάμουμε έτσι δυστυχώς λειτουργεί ο δημόσιος τομέας». Κύριοι είναι σίγουρο ότι έτσι λειτουργεί ο δημόσιος τομέας. Είναι όμως επίσης σίγουρο ότι έτσι δεν μπορεί να λειτουργήσει η παρούσα ανώνυμη εταιρεία. Διότι μπορεί η εταιρεία αυτή να έχει το προνόμιο να διαθέτει σαν βασικό εταίρο τον μεγαλύτερο αυτοδιοικητικό μηχανισμό της περιοχής, όμως το συγκεκριμένο προνόμιο μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό μειονέκτημα, εάν επιμένουμε να αντιμετωπίζουμε την εταιρεία με την λογική και την νοοτροπία που αντιμετωπίζουμε το δημόσιο. Όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι όσα λάθη, όσες παραλείψεις και όση ανεπάρκεια να φορτωθεί ο δημόσιος τομέας, η χρηματοδότηση θα συνεχίζεται σταθερά και μαζί με αυτή θα συνεχίζεται και η λειτουργία του. Όλοι όμως οφείλουν να γνωρίζουν ότι σε μια ιδιωτική εταιρεία τα λάθη, οι παραλείψεις και η ανεπάρκεια, έχουν άμεσες και καταστροφικές επιπτώσεις στη λειτουργία της και οι επιπτώσεις αυτές πλήττουν πρώτα τους εργαζόμενους και τους πιστωτές της.
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω θεωρώ σκόπιμο να θέσω υπόψη της διοίκησης το ακόλουθο προβληματισμό. Η απόφαση για την αναβίωση της ΕΝΑ, όπως όλοι γνωρίζουν, στηρίχτηκε στα ακόλουθα πέντε επιχειρήματα:
Σήμερα όμως ισχύει κάτι που τροποποιεί τα παραπάνω δεδομένα και η διοίκηση της Εταιρείας οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη της. Ο νόμος 4483/2017 δίνει την δυνατότητα σε εταιρείες σαν και αυτή, εφόσον λυθούν μέχρι τις 31.10.17, να μεταφέρουν το προσωπικό τους στον οικείο ΟΤΑ. Δίνει επίσης τη δυνατότητα στον οικείο ΟΤΑ να αναλάβει, κατόπιν σχετικής απόφασης, την πληρωμή των οφειλών σε εργαζόμενους, ασφαλιστικά ταμεία και τρίτους. Αυτό σημαίνει ότι εφόσον η απόφαση για λύση ληφθεί έγκαιρα, δυο από τα πέντε επιχειρήματα, πάνω στα οποία βασίστηκε η προσπάθεια για αναβίωση, παύουν να υφίστανται. Οι εργαζόμενοι δηλαδή εξασφαλίζονται και όλοι οι πιστωτές παίρνουν τα λεφτά τους. Ποια επιχειρήματα λοιπόν μένουν να στηρίζουν την επιλογή της συνέχισης της αναβίωσης; Τα τρία τελευταία, τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους υπό την έννοια ότι το ένα προϋποθέτει ή συνεπάγεται το άλλο:
Η ύπαρξη ενός αξιόπιστου αναπτυξιακού μηχανισμού διασφαλίζεται, μόνο όταν ο μηχανισμός αυτός είναι κερδοφόρος. Όταν είναι σε θέση μέσα από τα κέρδη να αποπληρώνει τις υποχρεώσεις του. Τότε και μόνον στέκεται συνεπής απέναντι στην ιστορία του, τιμά το βιογραφικό του και ταυτόχρονα διασφαλίζει τους εργαζόμενους του.
Στον παραπάνω προβληματισμό θεωρώ υποχρέωση να πάρω ξεκάθαρη θέση. Έχω πρωτοστατήσει στον αγώνα για την αναβίωση της ΕΝΑ και δηλώνω ότι θα συνεχίσω να υπηρετώ την προσπάθεια αυτή μέχρι τέλους. Όμως η επιτυχής κατάληξη της προσπάθειας δεν εξαρτάται από εμένα ούτε παραπέμπεται στο απώτερο μέλλον. Απαιτεί την ουσιαστική και αποτελεσματική συμβολή της διοίκησης και θα φανεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο σε τέσσερεις μήνες από σήμερα όταν στο τέλος του χρόνου θα κλείσει ο ισολογισμός της τρέχουσας χρήσης. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι την 1η Ιανουαρίου του προσεχούς έτους, η εταιρεία δεν πρέπει απλά και μόνο να έχει καλύψει τα έξοδα της και να μην εμφανίζει έλλειμμα, αλλά να παρουσιάζει και ένα, έστω μικρό για τον πρώτο χρόνο, κέρδος.
Στην εισήγηση που έκανα κατά 25/07 συνεδρίαση ανέλαβα την πρωτοβουλία να θέσω υπόψη του Διοικητικού Συμβουλίου τους ακόλουθους δύο στόχους.
Οι στόχοι αυτοί έγιναν απόλυτα κατανοητοί και αποδεκτοί από τους εκπροσώπους του βασικού τουλάχιστον μετόχου. Οφείλω δε να ομολογήσω ότι βασικός μέτοχος έχει σε κάθε ευκαιρία εκφράσει, μέσω των εκπροσώπων του, την πολιτική βούληση να στηρίξει καταλυτικά την επίτευξή τους.
Μέσα στο κλίμα της παραπάνω διάθεσης για πολιτική στήριξη τα στελέχη της εταιρείας έχουν επιχειρήσει κατ’ επανάληψη να δρομολογήσουν την υλοποίηση τους. Όμως αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι πάρα τις συνεχείς προσπάθειες τους η πολιτική αυτή βούληση δεν μπόρεσε να παράγει κάποιο ορατό αποτέλεσμα. Τη διαπίστωση μου αυτή την έχω θέσει γραπτά υπόψη του προέδρου και διευθύνοντα σύμβουλου της εταιρείας ως όφειλα. Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος γνωρίζει πολύ καλά όλες τις πρωτοβουλίες που τα στελέχη της εταιρείας έχουν αναλάβει και πρέπει να τις λάβει σοβαρά υπόψη του.
Γνωρίζοντας λοιπόν πολύ καλά ότι η βιωσιμότητα της εταιρείας δεν κρίνεται μόνο από τις δηλώσεις πολιτικής βούλησης αλλά από τους οικονομικούς δείκτες στο τέλος κάθε χρήσης και επειδή το τέλος της χρήσης πλησιάζει, αισθάνομαι την ανάγκη να αναλάβω πρωτοβουλία και να επαναλάβω σειρά συγκεκριμένων προτάσεων οι οποίες θα βοηθήσουν την επίτευξη των δύο παραπάνω στόχων.
Από τις παραπάνω προτάσεις η 1η αφορά την επίτευξη του βραχυπρόθεσμου στόχου της ισοσκέλισης του ισολογισμού του 2017. Η 2η και η 3η τον μεσοπρόθεσμο στόχο της κερδοφορίας. Η 4η και 5η τον στόχο της ένταξης της εταιρείας στον μακροπρόθεσμο αναπτυξιακό σχεδιασμό της Περιφέρειας μέσα από δράσεις που θα καλύπτουν τα λειτουργικά της έξοδα.
Θα ήθελα να κλείσω θέτοντας υπόψη της διοίκησης τρία εξαιρετικά κρίσιμα ζητήματα, που αφορούν την ελληνική δημόσια διοίκηση, τα οποία θεωρώ ότι τα γνωρίζουν λίγο πολύ όλοι. Τα ζητήματα αυτά αφορούν τη διαδικασία υλοποίησης των στόχων και μπορούν να αποτυπωθούν συνοπτικά στο ακόλουθο τρίπτυχο:
Καμία από τις πρωτοβουλίες που θα αναλάβουν τα στελέχη της εταιρείας για την υλοποίηση των στόχων που θα τους υποδειχθούν, δεν θα παράξει αποτέλεσμα χωρίς ουσιαστική πολιτική παρέμβαση σε επίπεδο συντονισμού και επίσπευσης των διαδικασιών. Το ζήτημα δεν είναι μόνο η πληροφόρηση για το ποιός υπηρεσιακός παράγοντας είναι αρμόδιος για κάθε ένα από τα επί μέρους ζητήματα, ούτε τυχόν παρατηρήσεις πάνω στην διαδικασία. Το ζήτημα είναι ο υπηρεσιακός παράγοντας να λάβει πολιτική εντολή αρκούντος ισχυρή για να ασχοληθεί με το θέμα προκειμένου να το ολοκληρώσει μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι η συχνά η πολιτική αυτή εντολή ακόμη και αν δοθεί δεν λύνει το πρόβλημα. Απαιτείται η συνεχής πολιτική διαμεσολάβηση για την επίσπευση της λύσης. Τα παραπάνω ζητήματα, που είναι σύμφυτα της ελληνικής πραγματικότητας, ξεπερνούν τις δυνατότητες των στελεχών της εταιρείας και μπορούν να επιλυθούν μόνο από την διοίκηση.
Καμία πολιτική παρέμβαση δεν παράγει αποτέλεσμα εάν δεν κατευθύνεται στην υλοποίηση συγκεκριμένων κάθε φορά επί μέρους στόχων στόχων. Στην περίπτωση της ΕΝΑ οι συγκεκριμένοι στόχοι είναι στην παρούσα χρονική στιγμή δύο. Ο πρώτος αφορά την υπογραφή συμβάσεων που θα μετατρέπουν τις δηλώσεις πολιτικής στήριξης σε νομικές δεσμεύσεις. Ο δεύτερος αφορά την ομαλή ολοκλήρωση της σύμβασης και την αποπληρωμή της. Την τήρηση δηλαδή των νομικών δεσμεύσεων από αμφότερους τους συμβαλλόμενους . Η εικοσαετής εμπειρία μου στην εταιρεία έχει αποδείξει σπάνια οι δύο παραπάνω στόχοι υλοποιούνται απρόσκοπτα χωρίς την αδιάκοπη πολιτική εποπτεία και παρακολούθηση.
Το ζήτημα της έγκαιρης επίτευξης των στόχων είναι εξαιρετικά σημαντικό για την πορεία και το μέλλον της εταιρείας. Η εταιρεία δεν έχει την πολυτέλεια να αναλώνει τα Διοικητικά της Συμβούλια στην γενική αόριστη διαπίστωση καθυστερήσεων. Η διοίκηση πρέπει να θέσει άμεσα συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και να δεσμευτεί ότι στα επόμενα διοικητικά συμβούλια θα παρέχει λεπτομερή ενημέρωση για την τήρηση τους.
Κλείνοντας θα ήθελα να εκφράσω την πεποίθηση ότι τα προβλήματα της εταιρείας είναι μεν ορατά δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση αξεπέραστα. Απαιτείται η κινητοποίηση της διοίκησης για να μετατρέψει τη μέχρι τώρα εκφρασθείσα πολιτική βούληση για στήριξη της εταιρείας σε πράξη.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.