Γιώργος Βασιλόπουλος: Από την Καλλιμασιά στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου

Το όνειρο του Γιώργου ξεκίνησε από το σχολείο της Καλλιμασιάς, ένα από τα πλέον γνωστά Μαστιχοχώρια. Τα πρώτα βήματα υποκριτικής ξεκίνησαν στη σχολή «Ίασμος» το 2014 όπου κατόρθωσε να γίνει δεκτός με υποτροφία. Σήμερα 7 χρόνια μετά συμμετέχει στο έργο «Γάλα, αίμα της Αλεξάνδρας Κ*» που σκηνοθετεί ο Γιάννος Περλέγκας.

Ο Γιώργης και το θέατρο

Η πρώτη επαφή του Γιώργη με το θέατρο ξεκίνησε από το χωριό της Καλλιμασιάς όπου είχε συμμετάσχει στην παράσταση «Όνειρο Θερινής Νύκτας» του Σαίξπηρ, με θεατρολόγο την Μαρία Ρεβελάκη.

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική; Ήταν κάτι που αγαπούσες από πολύ μικρός;

- Πιστεύω προσωπικά ότι μια ροπή προς αυτή την κατεύθυνση την είχα από πολύ μικρός χωρίς καν να το συνειδητοποιήσω και να το καταλάβω. Το έναυσμα μου δόθηκε στο Γυμνάσιο Καλλιμασιάς, όπου είχε θεατρική ομάδα και η καθηγήτριά μου , η οποία είχε σπουδάσει θέατρο, ήταν και θεατρολόγος, η Μαρία η Ρεβελάκη. Πήρα μέρος σε μια παιδική διασκευή, στο «Όνειρο Θερινής Νύκτας» του Σαίξπηρ. Εκεί αντιλήφθηκα, όσο μπορούσα να αντιληφθώ στα 13 μου χρόνια, ότι κάτι γίνεται, ότι εκεί είμαι χαρούμενος, δημιουργικός και ελεύθερος… Δεν πήγα από τα 18 στη Δραματική Σχολή . Πρώτα ταξίδεψα σε διάφορους τόπους αλλά πάντα ήξερα ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα αυτό το μονοπάτι θα ακολουθήσω κι έτσι έγινε.

Η απόρριψη στην πορεία ενός ηθοποιού είναι δεδομένη αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ανώδυνη για την ψυχολογία του ηθοποιού. Ο Γιώργης ήδη από το 2ο έτος της σχολής σε ηλικία 24-25 χρονών πήρε όπως αναφέρει «το βάπτισμα του πυρός». Ωστόσο έχει σημασία να προστατεύει κανείς τους νεαρούς ηθοποιούς:

«Είναι τρομερά μεγάλη ψυχρολουσία, δεν ξέρεις πού να πας και πού να σταθείς και ειδικά αν δεν τύχεις και σε καλούς συνεργάτες. Όταν είσαι στη σχολή ή όταν μόλις έχεις βγει από τη σχολή, η πρώτη σου δουλειά είναι κάτι πολύ τρυφερό και ευάλωτο και θέλει προστασία, στα όρια της γονικής προστασίας. Ήταν σκληρά και δύσκολα, παρόλα αυτά θεωρώ ότι καλά έγινε ο, τι έγινε (που το πέρασα επώδυνα) γιατί σε ατσαλώνει αυτό και σου δίνει δύναμη να σταθείς στα πόδια σου και για τις επόμενες δουλείες, όπως και έγινε».

- Σήμερα έπειτα από 7 χρόνια σκληρής δουλειάς ο Γιωργής ζει ένα όνειρο που τον τρομάζει αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και μια δοκιμασία για κάθε νέο ηθοποιό: η Επίδαυρος. Πώς αισθάνεσαι σήμερα που θα παίξεις σε παράσταση στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου;

Αισθάνομαι, όσο κοινότυπο κι αν ακουστεί, ευλογημένος… νιώθω τύχη και ευλογία γιατί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα με κλειστά θέατρα, με κλειστό τον Πολιτισμό, καταφέρνουν κάποιοι άνθρωποι και μπορούν να δουλέψουν ξανά με χαρά, με δημιουργικότητα, μηδενισμένη την αρνητικότητα που ήρθε όλο αυτό το διάστημα και είναι έτοιμοι να μοιραστούν κάτι και να πουν μια ιστορία στον κόσμο. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα. Υπάρχει σίγουρα πάρα πολύ άγχος και αγωνία, δεν το αναιρώ. Αλλά νομίζω μετριάζεται γιατί εγώ προσωπικά (και θεωρώ ότι οι νέοι καλλιτέχνες αυτό πρέπει να κάνουν) προσπαθώ να αποβάλλω την αγωνία του αποτελέσματος και να ευχαριστηθώ και να απολαύσω πιο πολύ τη διαδικασία, αυτό είναι το κλειδί.

Το χρυσό εισιτήριο για την Επίδαυρο ήταν η συμμετοχή του στο έργο «γάλα, αίμα» της Αλέξανδρας Κ. σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα. Ο Γιώργης υποδυόμενος έναν διαφορετικό «Αιγαία» της Μήδειας του Ευριπίδη περιγράφει την πλοκή του έργου:

"Το έργο που έχει γράψει η Αλεξάνδρα Κ, μια νέα συγγραφέας, εξαιρετική και πολύ ταλαντούχα. Είναι μια διασκευή από τη Μήδεια του Ευριπίδη. Οπότε, βρισκόμαστε σε ένα χωριό της Καλαμάτας το 1958 στη μετεμφυλιακή Ελλάδα (9 χρόνια μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο), όπου ένας κάτοικος του χωριού που στο παρελθόν ήταν κομμουνιστής και πολέμησε στον Εμφύλιο, επιλέγει να παντρευτεί την κόρη του άρχοντα του χωριού, που στον Εμφύλιο πόλεμο ήταν ο μεγαλύτερος του εχθρός, ούτως ώστε να εξασφαλίσει τα δυο του παιδιά. Αυτό έρχεται σε σύγκρουση με την προηγούμενη γυναίκα του (όπου στο έργο μας είναι η αντίστοιχη Μήδεια και την υποδύεται η Έλενα Τοπαλίδου), η οποία δε μπορεί να το δεχτεί για διάφορους λόγους, για θέμα ιδεολογικό, συναισθηματικό, ερωτικό, για θέμα πρακτικό..και καταλήγει όπως και η Μήδεια του Ευριπίδη να σκοτώνει τα παιδιά της".

- Εσένα ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος σου στη θεατρική παράσταση;

"Εμένα ο ρόλος μου στο έργο έχει πολλά στοιχεία με το ρόλο του Αιγαία στη Μήδεια του Ευριπίδη, αλλά ακριβώς ο ίδιος ρόλος δεν υπάρχει στο πρωτότυπο. Είναι ο ένας φίλος του ζευγαριού, όπου ήταν παλιός σύντροφος του Ιάσωνα και ήταν κρυφά ερωτευμένος με τη Μήδεια. Πάει να της το εκμυστηρευτεί αλλά τελευταία στιγμή δειλιάζει κι ενώ είναι η μόνη ελπίδα να φυγαδευτεί από το χωριό που την έχει δακτυλοδειχτούμενη, τελικά την αφήνει στην τύχη της για πολλούς και διάφορους λόγους".

Για τον Γιώργη υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης για τη θέση της γυναίκας στον θεατρικό στίβο:

"Έχουμε κάνει βήματα τα τελευταία χρόνια. Σήμερα υπάρχουν γυναίκες σκηνοθέτες. Υπάρχει η Κατερίνα Ευαγγελάτου που είναι και η καλλιτεχνική Διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου και πολλές πολλές άλλες γυναίκες. Δεν πιστεύω ότι όλο αυτό έχει έρθει σε απόλυτη ισορροπία, όσον αφορά την ισοτιμία και στο δικό μας χώρο και γενικότερα. Νομίζω έχουμε ακόμα πολλά βήματα να κάνουμε αλλά εγώ το πιστεύω ότι έχει γίνει μια αρχή.

Η Χίος μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα και οι νέοι δημιουργοί, καλλιτέχνες και ηθοποιοί να «γίνουν αυτό θέλουν να υπάρχει στο νησί»".

- Πιστεύεις ότι ένας νέος ηθοποιός στη Χίο που θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική μπορεί να ασχοληθεί και να το εξελίξει στη Χίο;

"Έχω δει φιλότιμες προσπάθειες στο πολιτιστικό κομμάτι από τη Χίο, αλλά θεωρώ επειδή είναι επαρχία και για άλλους λόγους προς το παρόν και για το άμεσο μέλλον έχει ένα ταβάνι αυτό για ένα νέο καλλιτέχνη, για μια νέα δημιουργική ψυχή. Όμως μπορεί να πάρει πάρα πολλά κι εγώ πιστεύω μπορεί και να δώσει. Ας πούμε γιατί οι νέοι άνθρωποι να περιμένουμε πού έχει θεατρικά έργα για να μπούμε; Μπορούμε να γίνουμε εμείς αυτό που θέλουμε να υπάρξει. Να κάνουμε την αρχή. Θα είναι ωραίο πολιτιστικά, μια πρωτοβουλία νέων μαθητών που αγαπούν το θέατρο να πάρουν ένα κείμενο μόνοι τους, να το δουλέψουν, να δουν τι θέλουν να πουν μέσα από αυτό και να το παρουσιάσουν… Από εμάς πρέπει να ξεκινάει. Όλα τα άλλα είναι εξωγενείς παράγοντες. Αν εμείς θέλουμε κι έχουμε ανάγκη να κάνουμε πράγματα ο τρόπος θα βρεθεί. Εμείς θα πρέπει να κινήσουμε τη γη και τον ουρανό".

Ο Γιωργής αποτελεί μια απόδειξη ότι όταν υπάρχουν όνειρα και σκληρή δουλειά η ανατροπή της πραγματικότητας είναι δεδομένη. Τα ακατέργαστα διαμάντια «φυτρώνουν» στο νησί μας και η πολιτεία τους οφείλει να σταθεί δίπλα τους με κάθε τρόπο.

Κλείνοντας ήθελα να ρωτήσω τον Γιώργη τι θα συμβούλευε τον εαυτό του όταν βρισκόταν στο χωριό της Καλλιμασιάς. Ο δύσκολος δρόμος είναι επιλογή για τον Γιώργη.

- Τι θα συμβούλευες τον εαυτό σου όταν άρχισες κι ήσουν ακόμα στη Χίο; Τι θα τον παρότρυνες να κάνει για να τα καταφέρει πιο εύκολα;

"Πολύ ωραία ερώτηση, γιατί λόγω timing με πιάνεις σε ένα σημείο όπου το σκεφτόμουν αυτές τις μέρες. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει και θέλω να ακολουθώ τον δύσκολο δρόμο. Δεν ξέρω γιατί. Μου δίνει άλλα εφόδια. Δεν ξέρω αν στον 14χρονο Γιώργη θα του έλεγα ότι μια χαρά τα κατάφερες, «κάνε τα» έτσι. Σίγουρα θα τον συμβούλευα να κάνει κάποια πράγματα διαφορετικά. Να σου πω όμως κάτι; Δεν ξέρω αν θα είχε νόημα και ουσία. Γιατί αυτά τα πράγματα που θα τον συμβούλευα να κάνει διαφορετικά, αυτά δηλαδή που έκανα λάθος εγώ στην πορεία μου δε θα με είχαν κάνει αυτό που είμαι τώρα. Είμαι σε μια φάση που με αγκαλιάζω και με αγαπάω ξανά. Θα συμβούλευα τον εαυτό μου να ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο γιατί σε ατσαλώνει".

Ειδήσεις σήμερα

Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.