Συνηθίζεται όταν κάποιος αναχωρεί από αυτόν τον κόσμο, να μιλάμε για το «δυσαναπλήρωτο» κενό, για το «αναντικατάστατο» του μεταστάντος, για την «τεράστια» απώλεια και ένα σορό άλλα ηχηρά, να χρησιμοποιούμε εκφράσεις που έχουν πια καταντήσει κλισέ και από τη συχνότητα και περιοδικότητα να έχουν εκφυλιστεί και απαξιωθεί.
Για τη Σμάρω Λω πάντως, την μέχρι και πριν ένα χρόνο επί σειρά ετών πρόεδρο της Ένωσης Βρονταδουσίων Αττικής, που με παλικαρίσια αξιοπρέπεια έδωσε τη μάχη με την επάρατο τα τελευταία χρόνια, τα παραπάνω δεν αρκούν να σκιαγραφήσουν, ούτε καν στο ελάχιστο, την ευγένεια, την ανατροφή, το δυναμισμό, τη θέληση, την αποφασιστικότητα, την αποτελεσματικότητα των ενεργειών και τη διορατικότητα των επιλογών της.
Η Σμάρω Λω, το γένος Σπανολιού, Βρονταδούσαινα, Χιώτισσα και Ελληνίδα, και μέσα «απ’ το κόκαλο», ταυτίστηκε με ένα από τα μεγαλύτερα, τα πλέον ενεργά και τα πιο δραστήρια χιακά σωματεία, την περίφημη Ε.Β.ΑΤ., στην οποία άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της, ενώ το πέρασμά της αποτελεί παρακαταθήκη και οδηγό, για κάθε σωματείο, ένωση ή σύλλογο, όσον αφορά την ψυχαγωγία των μελών, τη συντροφικότητα, την επιμόρφωση, την κοινωνική προσφορά, τη φιλανθρωπία, τη βαρύτητα στην ενίσχυση και συνδρομή των νέων, των αγοριών και των κοριτσιών, σπουδαστών και σπουδαστριών, του αγαπημένου της Βροντάδου.
Η Εστία της Ένωσης, στην οδό Περγάμου της Νέας Σμύρνης, πολύβουη κυψέλη για κάθε δράση ή συνάντηση, από ένα τσάι κυριών, έως την επιστημονική διάλεξη ενός ειδικού, ήταν το δεύτερο σπίτι της, το τρίτο για την ακρίβεια, αφού κάθε χρόνο η κυρία Σμάρω και ο σύντροφός της, ο καπετάνιος Νίκος Λως, φρόντιζαν από το όψιμο καλοκαίρι, έως τη γιορτή του Μυρσινιδίου, φθινόπωρο πια, παρέμεναν στη Χίο.
Κι ήταν όλος αυτός ο χρόνος των «παρατεταμένων διακοπών» εξίσου παραγωγικός, αφού η καλή μας κ. Σμάρω, πίστευε ακράδαντα και εφάρμοζε, ότι κανένα νόημα δεν θα είχε η ύπαρξη της Ένωσης, αν το έργο της δεν είχε αποδέκτες τους συμπατριώτες και το γοητευτικό ναυτότοπό τους.
Μικροκαμωμένη, αεικίνητη, ευγενική, χαριτωμένα «πεισματάρα», επίμονη καλύτερα, με ατράνταχτα επιχειρήματα και πειθώ, χαιρόσουν να συνδιαλλάσσεσαι μαζί της, για την εθελοντική αιμοδοσία στο Ανδεάδειο Γυμνάσιο, για τη χοροεσπερίδα του καλοκαιριού της Ε.Β.ΑΤ. στη Δασκαλόπετρα, για το προσκλητήριο των απολεσθέντων ναυτικών στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, το καθιερωμένο δηλαδή μνημόσυνο στο Ναυτικό Μουσείο Χίου, για το πανηγύρι της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας στις 24 του Σεπτέμβρη.
Κι όλα αυτά εδώ στο νησί που τη γέννησε, το νησί που λάτρεψε και υπηρέτησε όσο λίγοι.
Άπειρες πρωτοβουλίες, συλλογικές επίσης, για πολλά-πολλά χρόνια πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα, από μια σφικτή και δραστήρια ομάδα, το εκάστοτε συμβούλιο της Ένωσης, όπου η κ. Σμάρω, πρώτη μεταξύ ίσων, έδινε το δυναμικό παρών, σε κάθε πολιτιστική, κοινωνική ή και θρησκευτική, χιακή ή όχι, συνάντηση.
Το περασμένο Σάββατο η κ. Σμάρω αναπαύτηκε και αναπαύτηκε μετά από ένα μακρύ, άνισο και άδικο πόλεμο με την αρρώστια, που όμως, με καρτερία και ηρωισμό αντιμετώπισε. Ακόμη κι αυτή η τόσο πικρή περίοδος ήταν ένα ακόμη μάθημα ζωής προς οικείους, συγγενείς, φίλους, συντοπίτες, για όλους μας.
Στον κ. Νίκο και τα παιδιά τους ο Θεός να δίνει δύναμη και παρηγορία,
κι από μας
Καλό ταξίδι κυρία Σμάρω.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
