21.2.2014 17:28

Αποχαιρετισμός στον Ανδρέα Αξιωτάκη

Η Χίος, μέσα σε κλίμα βαθειάς θλίψης, αποχαιρέτησε ένα άξιο τέκνο της. Αποχαιρέτησε τον Ανδρέα Αξιωτάκη. Τον άνθρωπο του πνεύματος και της επιστήμης, τον ακάματο κοινωνικό εργάτη.

Με σπουδαία Θεολογική μόρφωση, ευτύχησε να είναι από τους τελευταίους σπουδαστές της Πατριαρχικής Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, συμπληρώνοντας έτσι τις πανεπιστημιακές σπουδές του. Στην πολύχρονη διαδρομή του ως εκπαιδευτικός, τίμησε το λειτούργημά του, υπηρετώντας με πάθος την εκπαίδευση, τη μόρφωση των αγαπητών του παιδιών , φθάνοντας  μέχρι το βαθμό του Λυκειάρχη.

Το επιστημονικό του έργο υπήρξε εξίσου σημαντικό. Μελέτησε τα βυζαντινά μνημεία της Χίου, όπως την ιστορική Νέα Μονή και την Μονή Μουνδών, καθώς και τον Ανάβατο, ενώ οι σχετικές μονογραφές θεωρούνται πληρέστατες, πραγματικά σημεία αναφοράς για τους μελετητές. Παράλληλα με την ιστορική και θεολογική μελέτη των μνημείων και των τοιχογραφιών τους, εργάστηκε ποικιλοτρόπως για την ανάδειξή τους.

Το γενικότερο συγγραφικό του έργο υπήρξε επίσης σημαντικό. Δεκάδες τα βιβλία που με υπευθυνότητα συνέγραψε. Ανάμεσά τους αναφορές σε ιστορικά πρόσωπα, όπως ο Νικόλαος Πλαστήρας και χιωτομικρασιατικές προσωπικότητες, όπως ο Περικλής Παπαχατζηδάκης.  Ανάλογης αξίας είναι και τα βιβλία του με αντικείμενο τρέχοντα κοινωνικά ζητήματα. Πολυάριθμα επίσης και τα άρθρα του στον Χιώτικο Τύπο, τον οποίο μάλιστα υπηρέτησε για κάποιο διάστημα, από υπεύθυνη θέση.    

Ο θαυμασμός και η αγάπη του, όπως άλλωστε όλων των Μικρασιατών, προς τον Νικόλαο Πλαστήρα, υπήρξε παροιμιώδης. Η απόδοση της πρέπουσας τιμής προς τον «Μαύρο Καβαλάρη», στάθηκε για πολλά χρόνια βασική του επιδίωξη. Ευτύχησε πριν από λίγο διάστημα να δει το όνειρό του πραγματικότητα. Να υπογραμμιστεί εδώ το γεγονός ότι, παρά την πίκρα του για τις αλησμόνητες πατρίδες των προγόνων, ήξερε πάντα να διακρίνει τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τις επίβουλες προθέσεις των πολιτικών, από την ανάγκη των λαών για αλληλοκατανόηση και ειρηνική συνύπαρξη.

Αφήνω για το τέλος το μεγάλο του πάθος, το «Φάρο». Από το προσφυγικό δωματιάκι, που στέγασε τα όνειρα και τα λιγοστά βιβλία των λίγων φίλων, μέχρι το σημερινό δημιούργημα του «Φάρου», υπάρχει απόσταση, που είναι αδύνατο να πιστέψει κανείς ότι καλύφθηκε σε 50 ή 60 χρόνια. Όμως τα όνειρα έγιναν πραγματικότητα, χάρις στον αδιάλειπτο αγώνα του Ανδρέα Αξιωτάκη. Νυχθημερόν  σκληρή εργασία με μοναδικό σκοπό την πρόοδο του «Φάρου». Εκδηλώσεις, διαλέξεις, εκδρομές – προσκυνήματα, αφιερώματα, αναβιώσεις  μικρασιατικών εθίμων, διάσωση κειμηλίων  και τόσα άλλα πέρναγαν από τα χέρια του Προέδρου. Του Προέδρου και των συνεργατών του για την ακρίβεια. Διότι ο Ανδρέας Αξιωτάκης ευτύχησε να έχει και σπουδαίους συνεργάτες,  στο συγγενικό, αλλά και στο ευρύτερο περιβάλλον του. Ο έπαινος της Ακαδημίας Αθηνών, αλλά και η γενναία δωρεά του ζεύγους Ελ. Καραμανή για την οικοδόμηση του κεντρικού κτιρίου του Συνδέσμου, είναι μερικά μόνο δείγματα  επιβράβευσης του έργου του.

Όμως εκείνο που αποτελεί τον μεγαλύτερο έπαινο προς το πρόσωπό του, είναι η αγάπη των ανθρώπων που συνεργάστηκαν μαζί του, των μαθητών του, των όπου γης Μικρασιατών,  και εν τέλει όλων των Χιωτών, όπως μαρτυρεί άλλωστε και η πάνδημη κηδεία του.

Εμείς που βρεθήκαμε στο τιμόνι του «Φάρου», δίνουμε την υπόσχεση πως θα κρατήσουμε στην καρδιά και το νου μας το παράδειγμά του και θα εξακολουθήσουμε με το ίδιο πάθος να υπηρετούμε τους σκοπούς του Συνδέσμου. Τιμούμε και θα τιμήσουμε με ανάλογες πρωτοβουλίες τη μνήμη του.

Στο καλό Πρόεδρε!

Ειδήσεις σήμερα

Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ