Όσες φορές οι κυβερνώντες θα μιλούν για ανάπτυξη, για πρόοδο, και ευημερία, τόσες φορές θα διαψεύδονται από τη σκληρή πραγματικότητα. Όσο και αν τα ΜΜΕ αποφεύγουν να ρίξουν τα φώτα τους στους τύπους των ήλων προσπαθώντας να μας παρουσιάζουν μια διαφορετική εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα, οι εικόνες της εξαθλίωσης που βιώνει καθημερινά η ελληνική κοινωνία, δεν θα πάψουν να κάνουν το γύρο του κόσμου. Αμείλικτη η πραγματικότητα καθημερινά θα διαψεύδει με τον πιο ωμό τρόπο όλους όσους προσπαθούν να μας δημιουργούν φρούδες ελπίδες ανάπτυξης και φανταστικές προσδοκίες ευημερίας.
Όσο και να προσπαθούν να παρουσιάσουν μια αλλιώτικη Ελλάδα από εκείνη της φτώχειας και της μιζέριας, οι εικόνες των άνεργων, των αστέγων και των πεινασμένων, θα τους προσγειώνουν στη σκληρή πραγματικότητα. Και ποια είναι τάχα αυτή η περιβόητη ανάπτυξη που ο ερχομός της αναβάλλεται από εξάμηνο σε εξάμηνο και από χρόνο σε χρόνο; Ποια είναι τέλος πάντων αυτή η ανάπτυξη που βλέπουν οι κυβερνώντες και δεν μπορούμε να τη δούμε και να τη νοιώσουμε εμείς οι μικροαστοί;
Είναι ανάπτυξη μήπως το βάθεμα της ύφεσης και τα αυξημένα ποσοστά της ανεργίας που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις λες και η χώρα είναι σε περίοδο πολέμου; Είναι ανάπτυξη η υποβάθμιση της υγείας και η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους όπου ο ασφαλισμένος πρέπει ν βάζει πλέον βαθειά το χέρι στην τσέπη για να εξασφαλίσει τα φάρμακα του; Είναι ανάπτυξη η συρρίκνωση της παιδείας; Είναι ανάπτυξη η κατάργηση των εργασιακών σχέσεων και οι μισθοί πείνας προς χάρη τάχα της ανταγωνιστικότητας; Είναι ανάπτυξη η ισοπέδωση μισθών, συντάξεων και ο εξαναγκασμός ενός μεγάλου ποσοστού των Ελλήνων να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας; Είναι ανάπτυξη η άγρια φορολογία που για τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα σημαίνει δήμευση της περιουσίας τους; Είναι ανάπτυξη τα άδεια από το κούρεμα ασφαλιστικα ταμεία που το μέλλον τους και αυτό των συνταξιούχων είναι αβέβαιο; Είναι μήπως ανάπτυξη η αναγκαστική μετανάστευση των νέων επιστημόνων που θυμίζει δεκαετία του 1950΄
Γιατί ναι εκεί έχει γυρίσει η Ελλάδα, στα χρόνια που πάλευε να μαζέψει τα συντρίμμια της και να επουλώσει τις πληγές της από τους πολέμους. Και τότε πάλευε ο Λαός γιατί υπήρχε η δικαιολογία των πολέμων. Τώρα ποια δικαιολογία υπάρχει για την κατάρρευση; Μα ασφαλώς αυτή των άστοχων πολιτικών. Δεν έρχεται η ανάπτυξη με το να γίνει η Ελλάδα ένας εργασιακός παράδεισος τύπου Μπαγκλαντές, όπου οι λίγοι θα ζουν στη χλιδή και οι πολλοί στην εξαθλίωση. Δεν έρχεται η ανάπτυξη με το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού της Χώρας να είναι άνεργο, και το υπόλοιπο να ζει με την αβεβαιότητα αν θα έχει αύριο δουλειά. Δεν έρχεται η ανάπτυξη με τόση κοινωνική αδικία όπου οι συνέπειες της κρίσης πλήττουν μόνο τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα.
Δεν υπάρχει ανάπτυξη εκεί που ευημερούν οι αριθμοί και όχι οι κοινωνίες. Δεν έρχεται τέλος η ανάπτυξη αν στο Λαό δεν υπάρχει πίστη και ελπίδα για το αύριο. Και για να πιστέψει ο λαός ότι υπάρχει αύριο, ότι υπάρχει μέλλον, πρέπει να πειστεί πρώτα ότι αυτοί που τον κυβερνούν πάνω από τα κομματικά και πολιτικά τους συμφέροντα έχουν βάλει τα συμφέροντα του Λαού και της Χώρας.
Ένας λαός ταλαιπωρημένος και εξουθενωμένος που ξαφνικά έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του για να πιστέψει θέλει πλέον απτές αποδείξεις και όχι ευχολόγια.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
