Μέσα από τα ταξίδια μου όλα αυτά τα χρόνια διαπίστωσα δύο κοινά στοιχεία που έχουν πόλεις οι οποίες σέβονται την ιστορία τους, τους κατοίκους τους αλλά και τους επισκέπτες που τις τιμούν με την επιλογή τους. Τα στοιχεία αυτά είναι τα εξής. Πρώτα είναι η διατήρηση της αρχιτεκτονικής τους ταυτότητας και δεύτερον τα μουσεία 
τους. Θα ήθελα να επικεντρωθώ στο δεύτερο.
Η Χίος είναι ένας τόπος που κουβαλάει μία μακροχρόνια και βαριά ιστορία. Η επιρροή της είναι εμφανής και τη συναντάμε σε αρκετά μουσεία του κόσμου, όπως για παράδειγμα το Λούβρο. Εκεί βρίσκεται ο υπέροχος πίνακας του Ευγένιου Ντελακρουά με θέμα τη «Σφαγή της Χίου» αλλά και τη μαρμάρινη καθιστή μορφή του Ομήρου, έργο ενός Γάλλου γλύπτη (βρίσκεται στην πτέρυγα των Γάλλων καλλιτεχνών).
Κι ενώ μουσειακές συλλογές εμπλουτίζονται με θέματα που αφορούν το νησί μας και το Αιγαίο, η Χίος υστερεί σε μουσεία. Το αρχαιολογικό και βυζαντινό μουσείο, μαζί με την βιβλιοθήκη Κοραή, είναι αξιόλογοι χώροι πολιτισμού αλλά υπάρχει ένα μεγάλο κενό για την περίοδο της Τουρκοκρατίας αλλά και της νεότερης ιστορίας του νησιού.
Ευτυχώς στη μικρή μας κοινωνία υπάρχουν νέοι με όραμα κι όρεξη, οι οποίοι αναδεικνύουν με το έργο τους τη νεότερη ιστορία του τόπου μας. Ένα παράδειγμα προς μίμηση είναι ο χώρος του Citrus, που μας παρουσιάζει την ιστορία του Κάμπου της Χίου. Η επιτυχία του συγκεκριμένου εγχειρήματος αποδεικνύει τη δίψα της χιώτικης κοινωνίας για νέους χώρους πολιτισμού.
Στηριζόμενος πάνω στην επιθυμία των κατοίκων του νησιού για παρόμοιους χώρους αποφάσισα να εκφράσω μία σκέψη – πρόταση.
Ως συνταξιούχος πλοίαρχος και νυν καθηγητής στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων των Οινουσσών, συγκινούμαι ιδιαίτερα με τα χριστουγεννιάτικα καραβάκια. Κάθε χρόνο κατεβαίνουμε στην πλατεία Βουνακίου για να απολαύσουμε τη δουλειά της κάθε ενορίας, η οποία με μεράκι προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό της αλλά και τους αντιπάλους της.
Η παράδοση έχει ένα μεγάλο βάθος χρόνου. Η αρχή είχε γίνει με πολεμικά καραβάκια που προκαλούσαν θόρυβο στις γειτονίες. Στην πορεία αντικαταστήθηκαν με εμπορικά φορτηγά πλοία. Πέρσι όλοι συγκινηθήκαμε με το πιστό αντίγραφο του επιβατικού πλοίου «Νήσος Χίος».
Το ερώτημα όμως είναι το εξής. Που καταλήγουν τα καραβάκια; Που φυλάσσονται (αν φυλάσσονται); Γιατί δεν αξιοποιούνται;
Έχοντας τις παραπάνω απορίες, αποφάσισα να θέσω μία πρόταση στο Δήμο. Θα μπορούσε να παραχωρηθεί ένας χώρος όπου θα φυλάσσονται και θα εκτίθενται στο κοινό τα καραβάκια που θα βγαίνουν νικητές κάθε χρονιά.
Μ’ αυτήν την κίνηση τα έθιμο θα αποκτήσει μεγαλύτερη αξία, οι διεκδικητές του τίτλου θα έχουν μεγαλύτερο κίνητρο και η Χίος θα έχει ένα αξιόλογο κι ενδιαφέρον θεματολόγιο μουσείο.
Το μόνο που χρειάζεται για να επιτευχθεί η παραπάνω ιδέα είναι ο χώρος κι ένα εξειδικευμένο προσωπικό.
Η πρόταση μπορεί να είναι δικιά μου αλλά η απόφαση θα παρθεί από σας.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
