Η πολύ συνομοσιολογία βλάπτει. Και βρίσκει έδαφος κυρίως σε πληθυσμούς όπου η εσωστρέφεια υπερνικά κάθε φωνή λογικής και προόδου απλά και μόνο με επιχειρήματα φοβίας και καταστροφολογίας. 
Σε έναν τόπο που καθημερινά, αν και κράτησε επί μακρόν αντιστάσεις, η κρίση γίνεται ολοένα και πιο αισθητή, ο απογαλακτισμός από τον κρατισμό μοιάζει μια πολύ δύσκολη ιστορία...
Αυτή η λογική, ντυμένη με το μανδύα του «δημόσιου συμφέροντος», έννοια που αποδεικνύεται φάρμακο «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» είναι ικανή να υπερνικήσει κάθε λογικό επιχείρημα.
Η συζήτηση για τη μαρίνα έχει ξεκινήσει καιρό. Από τον Οκτώβριο δεκάδες ρεπορτάζ του «π» προδιέγραφαν όχι μόνο τις εξελίξεις του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά και πλείστες άλλες λεπτομέρειες αναφορικά με τις παραχωρήσεις. Ούτε μέντιουμ διαθέτουμε, ούτε προσβάσεις στο Μέγαρο Μαξίμου. Όλος ο ηλεκτρονικός τύπος καθημερινά κατακλύζεται από τέτοιες λεπτομέρειες.
Σε αντίθεση όμως με ότι συνέβη σε άλλα μέρη της χώρας, όπου οι κοινωνίες μπήκαν αποφασιστικά στο παιχνίδι των διεκδικήσεων, η Χίος δεν δέχθηκε το ξύπνημα από χειμέρια νάρκη. Διατήρησε και πάλι τον παθητικό ρόλο στα γεγονότα και με δικαιολογίες ότι «αιφνιδιαστήκαμε» βγήκαμε να μιλήσουμε για ξεπουλήματα, απλώματα, στρώματα και άλλα διάφορα που καλύτερα τα γνωρίζουν οι χρήστες της παραπάνω άκρως κλισέ φρασεολογίας του συρμού και της εποχής.
Όλοι γνώριζαν. Γνώριζαν τις προθέσεις του ΤΑΙΠΕΔ ή είχαν ακούσει ή είχαν διαβάσει για αυτές πιο έγκαιρα από όσο επιθυμούν να περιγράψουν.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό το ζήτημά.
Σήμερα που το θέμα πια έχει προχωρήσει, μου είναι δύσκολο, όχι και ακατόρθωτο, να παρακολουθήσω εκείνους που συνεχίζουν στο βωμό του ΤΙΠΟΤΑ να καταδικάζουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Ας εξηγήσει κάποιος πως μπορεί η μικρή κοινωνία των 35 άντε 45 χιλιάδων κατοίκων που είμαστε να ορθοποδήσει αν δεν προκληθούν στον τόπο επενδύσεις.
Έχουμε φτάσει σε τρελά επίπεδα. Ο επενδυτής (τέτοιος είναι κάποιος που έχει ανοίξει ένα κατάστημα) καταγγέλλει τον μελλοντικό επενδυτή που θα έρθει στη Χίο και τον καταγγέλλει γιατί επενδύει... Και αυτά δεν τα ακούς από πανεπιστημιακούς, γιατρούς ή καθηγητές. Τα ακούς να τα λένε οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες! Εκείνοι που θα έπρεπε να διαμορφώνουν τις συνθήκες για την επιχειρηματικότητα και να προκαλούν επενδύσεις! Αλλιώς τι τους έχουμε; Ποια συμφέροντα να προωθήσουν όταν δεν διαμορφώνεται συμφέρον; Όταν δεν αφήνουν να υπάρξει συμφέρον επιχειρηματικό για όλους!
Έχει δε φτάσει σε τέτοιο βαθμό η καταστροφολογία που σε λίγο καιρό θα ανοίγει LIDL στη Χονολουλού και θα απειλείται άμεσα η ζωή του μικρομεσαίου εμπόρου αλλαντικών της Απλωταριάς!
Ο τόπος δέχθηκε επενδύσεις. Και Μαρινόπουλοι ήρθαν και Βερόπουλοι ήρθαν και LIDL ήρθαν και αλυσίδες ήρθαν και φυσικά ούτε τα τοπικά σούπερ μάρκετ έκλεισαν, ούτε και ευχέλαιο κάναμε για να διώξουμε τον Αρμαγεδδών που περιμέναμε.
Πέραν λοιπόν των παραπάνω, θεωρώ ότι σε αρκετές περιπτώσεις μας λείπουν παραστάσεις, εικόνες, εμπειρίες που οφείλουμε να τις προκαλέσουμε.
Η λογική του «ότι μάθαμε – μάθαμε και ότι είδαμε – είδαμε και δε θέμε άλλα», αφορά εκείνους για τους οποίους μάλλον σύντομα, τους περιμένει ένα ζευγάρι παντόφλες πίσω από την πόρτα του σπιτιού τους, μια εστία με όμορφα αναμμένα ξύλα και ένας γάτος για να τριγυρνάει για συντροφιά ανάμεσα στα πόδια τους
Άντε και καλά στερνά....
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
