Για το λεγόμενο «Μακεδονικό» γράφτηκαν και ειπώθηκαν μέχρι στιγμής πολλά από πολλούς.
Αυτό που σε γενικές γραμμές κυριαρχείστην αρθρογραφία, φοβάμαι ενορχηστρωμένα κυρίως από την κυβέρνηση, είναι ένα είδος «συμβιβαστικού ρεαλισμού», τύπου « …έλα βρε παιδί μου τόσο ξενοφοβικοί είμαστε,να κλείσει το θέμα να τελειώνουμε. 25 χρόνια και δεν καταφέραμε τίποτα, δεν χάθηκε και ο κόσμος αν τους δώσουμε το όνομα Μακεδονία, μια χούφτα είναι οι Σκοπιανοί με ΑΕΠ το 1/10 του δικού μας, εξάλλου ο κόσμος ξέρει….» και άλλα τοιαύτα για να δικαιολογήσουμε ντροπή και σκοπιμότητες.
Ο «κόσμος ξέρει». Στα αλήθεια πιστεύουμε ότι οι πολίτες των 194 χωρών μελών του ΟΗΕ γνωρίζουν καλά την Ελλάδα και αν (που δεν πιστεύω) την γνωρίζουν, γνωρίζουν την ελληνική Μακεδονία και την ιστορία της, την αρχαία Παιονία, τους Σλάβους, τους αλυτρωτισμούς και τους μύχιους πόθους για κατάκτηση ελληνικών εδαφών προκειμένου να έχουν έξοδο στο Αιγαίο;
Θα το δεχθώ αν εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές μπορείτε δίχως να ανατρέξετε στην Wikipedia να απαριθμήσετε σύντομα πάνω από τέσσερα γερμανικά κρατίδια, πόσο μάλλον να γνωρίζουν πολλοί την Χώρα μέλος του ΟΗΕ «Μπουρκίνα Φάσο».
Από τις δυσκολίες προσαρμογής που έχουμε ως λαός είναι ότι δεν αντιλαμβανόμαστε ότι ο ιστορικός χρόνος δεν ξεκινά με την γέννησή μας και δεν σταματά με το δικό μας βιολογικό τέλος. Η ικανοποίηση εθνικών προσδοκιών δεν είναι ταμείο δουλειάς μιας μέρας να κλείσει. Είναι ένας διαρκής και αδιάκοπος αγώνας.
Αν ιστορικοί ηγέτες, όπως π.χ. ο Ελ. Βενιζέλος, ενεργούσαν με την σύγχρονη, τη δική μας αντίληψη περί ρεαλισμού,τα σύνορα της Ελλάδας θα ήταν κάπου στην Ελασσώνα. Το ίδιο ο Τσώρτσιλ, ο Μεταξάς και άλλοι ηγέτες της εποχής τους, αν επέλεγαν την ρεαλιστική «πολιτική κατευνασμού», η γεωγραφία της Ευρώπης θα ήταν σήμερα τελείως διαφορετική.
Δεν θα αραδιάσω επιχειρήματα για το δίκαιο της πατρίδας μας ούτε για τα σφάλματα του παρελθόντος ούτε για τις ανιστόρητες απρέπειες των Σκοπιανών, ούτε για τις συνέπειες που θα υποστούμε εδώ ως εθνικό κέντρο του ελληνισμού από «ατελείς» λύσεις, τα έχουν πει ειδικότεροι.
Θέλω, όμως, να υπογραμμίσω και έναν άλλο παράγοντα. Η σκέψη μου τρέχει και στους ανά τον κόσμο Ομογενείς μας, οι οποίοι έχουν επιτύχει ένα μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο, τρίτη και τέταρτη γενιά Ελλήνων μεταναστών να επιμένουν στις παραδόσεις μας, στην Ορθοδοξία, στην πολιτιστική κληρονομιά μας, αλλά πιο σημαντικό να μιλάνε την γλώσσα των προγόνων τους, την γλώσσα του Ομήρου, του Αριστοτέλη, του Αλέξανδρου, των φιλοσόφων, του Ευαγγελίου, τη γλώσσα την Ελληνική.
Γιατί αλήθεια τόσες και τόσες γενιές Ελληνο-Αυστραλοί, Ελληνο-Αμερικάνοι, Ελληνο-Γερμανοί, Ελληνο-Πόντιοι κ.ο.κ. επιμένουν με φανατισμό Ελληνικά; Είναι απλό: Γιατί είναι περήφανοι για την ιστορία τους, για την καταγωγή τους, για τους προγόνους τους, για τη γλώσσα τους, για τη συμβολή της Ελλάδας στη διαμόρφωση των ανθρώπινων αξιών.
Σκιρτά η καρδιά όποιου Ελλαδίτη επισκεφθεί ομογενειακά σχολεία, συλλόγους, ενορίες, συνδέσμους και πολιτιστικά σωματεία. Έχουν διαμορφώσει περιβάλλον πιο ελληνικό από την Ελλάδα, θρησκεύονται με περισσότερο ζήλο, υψώνουν αψεγάδιαστες ελληνικές σημαίες και δακρύζουν στην έπαρσή τους, χορεύουν καμαρωτά σε κάθε ευκαιρία τους δημοτικούς χορούς μας, τιμούν τους ήρωες και την ιστορία της Ελλάδας.
Πρώτοι αυτοί εδώ και δεκαετίες στις μεγαλουπόλεις της Αυστραλίας, της Αμερικής, της Γερμανίας, της Βρετανίας κλπ. σήκωσαν φωνή διαμαρτυρίας, μάτωσαν τα πόδια τους σε συλλαλητήρια και πικετοφορίες για τη σύληση της Ελληνικής Μακεδονικής ιστορίας, των συμβόλων και των δικαίων της πατρίδας των γονιών τους.
Τι προδοσία θα αισθανθούν, αν υποκύψουμε σε ταπεινωτικό «ρεαλιστικό συμβιβασμό». Πώς αυτά τα εκατομμύρια απόδημων συμπατριωτών μας θα ξαναπάρουν από το χεράκι τα παιδιά τους να τα διδάξουν στα Μουσεία την Μακεδονική ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό;
Πώς θα αντιδράσουν αυτά τα Ελληνόπουλα, όταν σκοπιανής καταγωγής γονείς συνοδεύουν συμμαθητές των παιδιών τους σε σχολικές γιορτές και παρελάσεις ντυμένους Μεγαλέξανδρους και κρατώντας ελληνικά σύμβολα;
Είναι βέβαιο ότι θα τους πληγώσουμε τα «φύλλα της καρδιάς τους». Εκτός και αν έχουμε αποφασίσει να κόψουμε το μακρύ χέρι της χώρας μας. Αν διαλέξουμε αυτό τον δρόμο δεν θα μείνει ούτε στάχτη για αναγέννηση!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
