Διανύοντας μία περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη στο ζήτημα του προσφυγικού, με συχνά επεισόδια στα hotspots των νησιών αλλά και στασιμότητα στην υποδοχή και διεκπεραίωση αιτημάτων ασύλου, προβαίνουμε σε μερικές φευγαλέες σκέψεις, ως μίας μορφής αποτίμηση για το πώς καταφέραμε – πραγματικά – να φτάσουμε σήμερα σ’ αυτό το τραγικό αποτέλεσμα. Οι επιμέρους λοιπόν διαπιστώσεις μας καταλήγουν στα εξής σημεία:
- Η κυβέρνηση υποτίμησε την αύξηση των προσφυγικών ροών που διαφαινόταν ήδη από το Μάρτιο του 2015. Κι όχι μόνο δεν προστάτευσε το θαλάσσιο χώρο με επάρκεια, σε συνεργασία τότε με τα αρμόδια όργανα της ΕΕ (ο διοικητής της FRONTEX στη Λέσβο μας είπε, όταν πήγαμε εκεί με τον Σταύρο Θεοδωράκη, ότι στερείται των αναγκαίων μέσων) αλλά και έδωσε «σήμα» στους διακινητές - σχετικές οι δηλώσεις Υπουργών και υπηρεσιακών παραγόντων - να προτιμήσουν την Ελλάδα από την Ιταλία.
- Το δόγμα της «χώρας transit» που ακολουθήθηκε στη συνέχεια από την κυβέρνηση - ή όπως έλεγε η κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου «απλώς περνάνε και φεύγουν» - ήταν προφανές ακόμη και σε αδαείς ότι θα κατέρρεε: το πέρασμα της Ειδομένης δεν ήταν μία θεσμοθετημένη διαδικασία, λειτουργώντας υπό την ανοχή των χωρών διέλευσης, μέχρι το μακρινό τελικό προορισμό. Εκτός λοιπόν του γεγονότος ότι κάπου αυτό θα «σκόνταφτε» (όπως και έγινε), ήταν τότε που τελικά δημιουργήθηκε το μπλοκ των άλλων χωρών της ΕΕ εναντίον μας, δημιουργώντας τη βάση για τη σημερινή άρνησή τους να συνδράμουν ουσιαστικά στο προσφυγικό.
- Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ζούσε και η ίδια με τον ίδιο «σανό» που τάϊζε τον κόσμο και τα ΜΜΕ: «οι πρόσφυγες και μετανάστες θα μείνουν στην Ελλάδα λίγες βδομάδες ή το πολύ 2-3 μήνες» ή «θέλουν να πάνε στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης», λέγανε. Έτσι, οι δομές υποδοχής των νησιών έγιναν πλέον μόνιμης φιλοξενίας ενώ η χωροθέτηση άλλων δομών σε ολόκληρη την Ελλάδα γινόταν κυριολεκτικά «στο πόδι» και χωρίς καμία συνεννόηση με τις τοπικές αρχές και τους κατοίκους. Ειδικά δε με το άδειασμα της Ειδομένης - το οποίο ανακοινώθηκε από το Γιάννη Μουζάλα τουλάχιστον 3 φορές και τελικά πραγματοποιήθηκε με καθυστέρηση 6 μηνών, μετέφερε το πρόβλημα - και τους ανθρώπους συνακόλουθα - σε άθλιους χώρους της Κεντρικής Μακεδονίας, ειδικά της Θεσσαλονίκης.
- Ενασχολούμενη, υποτίθεται, με το προσφυγικό, η κυβέρνηση άφησε ο,τιδήποτε άλλο στον τομέα του μεταναστευτικού (άδειες διαμονής, ιθαγένεια, άσυλο κ.λπ.) κυριολεκτικά στη μοίρα του: νομοθέτησε τακτοποίηση αλλοδαπών με προηγούμενες άδειες διαμονής και τελικά στην πορεία έθεσε - διά των εγκυκλίων εφαρμογής βέβαια - αμέτρητα εμπόδια, οι προθεσμίες για τη χορήγηση ιθαγένειας στη 2η γενιά - επίσης πολυδιαφημισμένη πρωτοβουλία της κυβέρνησης - έχουν ήδη ξεπεραστεί κατά πολύ ενώ παραιτημένοι Γενικοί Γραμματείς (Βουδούρης, Παπαδόπουλος) αλλά και διευθυντές - προϊστάμενοι σε καίρια πόστα του Υπουργείου Εσωτερικών συνθέτουν μία εικόνα απόλυτης διάλυσης.
- Τέλος, ένα σχόλιο για τα περιβόητα κονδύλια που έρχονται από την ΕΕ στις ΜΚΟ: η αναξιοπιστία της κυβέρνησης οδήγησε σε απόφαση της Επιτροπής να χρηματοδοτεί απευθείας ξένες και ελληνικές οργανώσεις για να διαχειριστούν τα επιμέρους ζητήματα του προσφυγικού. Ομολογώντας ότι ορισμένες κάνουν εξαιρετική δουλειά σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες, δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται «πάρτι». Κι ο τρόπος ενίσχυσης «ημετέρων» εύκολος: διά της δημιουργίας ή συμμετοχής σε ΜΚΟ, εισπράττονται ποσά που είτε είναι υπερβολικά είτε μπαίνουν απευθείας σε τσέπες. Σκάνδαλα στις Σέρρες, την Πιερία, τη Χίο έχουν δει ήδη το φως της δημοσιότητας ενώ το «μητρώο ΜΚΟ» που έχει ανακοινώσει ότι θα φτιάξει επιτέλους η κυβέρνηση μένει στα χαρτιά. Βέβαια, ευθύνες βαρύνουν και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αφού τεράστια χρηματικά ποσά από την ΕΕ δεν αξιοποιήθηκαν τα τελευταία 5 χρόνια, αφήνοντας τη χώρα μας πίσω σε στοιχειώδεις υποδομές και χωρίς βέβαια τότε πίεση από τυχόν έξαρση των ροών.
Συμπερασματικά, πρέπει να σημειωθεί ότι στο Ποτάμι ανησυχούμε για τα χειρότερα: η αβεβαιότητα για το μέλλον των νεοεισερχομένων, έπειτα μάλιστα από τις υποσχέσεις που έλαβαν για ταχεία μετακίνησή τους στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, σε συνδυασμό με την καταστροφή κάθε τομέα δραστηριότητας των νησιών που πλήττονται αλλά και μία συνακόλουθη δυσαρέσκεια των ελλήνων πολιτών για τις εξελίξεις, δε μας κάνουν να αισιοδοξούμε. Κι αν προσθέσουμε την αλλαγή στάσης ορισμένων ευρωπαίων εταίρων μας, οι οποίοι ενώ προσφέρθηκαν να συνδράμουν καθοριστικά τώρα υπαναχωρούν (συντηρητικές και λαϊκιστικές δυνάμεις κάνουν πλέον αισθητή την παρουσία τους), καταλαβαίνουμε γιατί τελικά δε θα «ξεμπλέξουμε» εύκολα με το προσφυγικό στην Ελλάδα.
Ειδήσεις σήμερα
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
