Τι τρομάζει περισσότερο σήμερα; Η αυθαιρεσία των ακτοπλοϊκών εταιριών που πράττουν αποκλειστικά και μόνο με βάση τα συμφέροντά τους και τα οικονομικά τους μεγέθη ή η παντελής αδυναμία των τοπικών κοινωνιών να επιβληθούν ή να επιβάλλουν τα δικά τους συμφέροντα σε μια φιλελεύθερη οικονομία χωρίς όρια;
Δεν υιοθετώ αριστερίστικα διλήμματα. Είμαι κατά των μονόπλευρων τοποθετήσεων που εμπλουτίζονται με λαϊκό δάκρυ για να αποκτήσουν πρόσβαση στις μάζες. Όμως αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες με το ακτοπλοϊκό ζήτημα του νησιού νομίζω ότι χρίζει μιας μικρής εξήγησης.
Η πλήρης απελευθέρωση της ακτοπλοΐας και των ακτοπλοϊκών γραμμών τα τελευταία χρόνια είχε δυστυχώς τα ανάποδα αποτελέσματα όπως και κάθε τι που δήθεν σχεδιάζεται σε τούτο τον τόπο.
Αντί να δημιουργηθούν μεγάλα υγιή ακτοπλοϊκά σχήματα εταιριών και να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός προς όφελος του επιβάτη (αυτός ήταν ο στόχος), η ακτοπλοΐα συρρικνώθηκε επικίνδυνα, οι εταιρίες χρεοκοπούν η μια πίσω από την άλλη, ο νησιώτης διακατέχεται και πάλι από ανασφάλεια και το κράτος σε ρόλο Νέρωνα βλέπει το Αιγαίο... να καίγεται ή ακόμη καλύτερα βλέπει την καταστροφή και κρατά σαφείς αποστάσεις.
Φυσικά για να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο εξελίξεων προηγήθηκαν πολλά. Δεν έγιναν σήμερα αλλά αντίθετα, ο εκάστοτε υπουργός Ναυτιλίας εργάστηκε μεθοδικά για να μείνει η Χίος και η Λέσβος με ακτοπλοϊκή σύνδεση σχεδόν μεσαιωνική. Δεν είχε πρόθεση λέω εγώ να συμβεί κάτι τέτοιο, όμως δεν το προέβλεψε... Και αυτό δεν μειώνει σήμερα την ζημιά που έχει γίνει.
Οι τοπικές κοινωνίες είναι για άλλη μια φορά αναγκασμένες να υπερασπιστούν τα αυτονόητα. Μόνιμη ακτοπλοϊκή σύνδεση, ασφαλή πλοία και τιμές στα όρια της λογικής.
Ποιος μας ακούει; Δυστυχώς κανείς. Γνωρίζουν τα τρωτά μας σημεία, γνωρίζουν την ποιότητα, τον τρόπο και το μέγεθος της αντίδρασης μας και γνωρίζουν πάνω από όλα ότι η διαφορετική προσέγγιση του ζητήματος από το φάσμα των πολιτικών κομμάτων φτάνει και περισσεύει για να εδραιωθεί οποιαδήποτε αλλαγή στην καθημερινότητα μας.
Ζήτημα σήμερα για μας είναι ότι καλούμαστε να προσαρμοστούμε ως κοινωνία στα νέα δεδομένα, τα ακτοπλοϊκά, και όχι να προσαρμοστούν αυτά στις δικές μας ανάγκες. Έλλειψη στόχευσης, έλλειψη στρατηγικής, έλλειψη διεκδίκησης, έλλειψη ενδιαφέροντος; Όπως θέλετε πείτε το. Όταν όμως η εναλλακτική είναι η κρατικοποίηση των γραμμών ή στη χειρότερη περίπτωση να ξαναφτιάξουμε Ναυτιλιακή Εταιρία και νέο «Νήσος Χίος», δηλαδή να στείλουμε στη φυλακή αυτή τη φορά όσους τη γλίτωσαν το 1995, τότε τι να περιμένεις;
Επάνω λοιπόν στη δική μας έλλειψη πατάνε και χορεύουν οι ακτοπλοϊκές εταιρίες.
Επάνω σε επιχειρήματα αστεία και ανυπόφορα όπως τα δυο παραπάνω.
Φαντάζομαι ότι κάπου κρυμμένες θα υπάρχουν άλλες πιο λογικές προτάσεις... Αρκεί να συζητήσουμε.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
