Η απίστευτου μεγέθους και αντίκτυπου κρίση που βιώνουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, στρώνει το δρόμο για σαρωτικές αλλαγές. Η τεράστια αλλαγή που έφερε, για να επικεντρωθούμε σε μία σε αυτό το σημείωμα, είναι στη βιομηχανία της μόδας. Όχι της στιλιστικής, της χρωματικής και της σχεδιαστικής ( διαβάστε καμιά fashion blogger για αυτές) αλά στον τρόπο που σκεφτόμαστε τη ζωή και στον τρόπο που την ζούμε.
Μόδα ήταν η διαμονή σε μικρούς,ορεινούς ή μη, παραδοσιακούς ξενώνες όπου το minimal και η διακριτική πολυτέλεια ξεχείλιζαν και ξεφώνιζαν. Μόδα είναι το Airbnb, η διαμονή σε σπίτια,σε καναπέδες, σε δωμάτια φίλων. Μόδα είναι η μοναξιά, η αποξένωση, η αντικοινωνικότητα, ο αποχαυνισμός….
Μόδα είναι να πάρεις τα βουνά, να γυρίσεις στο χωριό, να κλείσεις την τηλεόραση, να ανοίξεις κάνα βιβλίο…
Μόδα είναι ότι μας πλασάρουν και μαζευόμαστε δεκάδες μη σου πω να το ενστερνιστούμε.
Ευτυχώς και, ξαναλέω, ευτυχώς «ουδέν κακό αμιγές καλού»…
Η επιστροφή στο χωρίο, η πεζοπορία σε παλιά μονοπάτια μέσα στη φύση, οι βουτιές σε απίστευτες άγνωστες παραλίες, οι παραδοσιακοί οικισμοί, οι μικρές βιοτεχνίες, οι εναλλακτικές δραστηριότητες, τα τζάκια που σκορπούν απίστευτες μυρωδιές στα χωριά, η ζωντάνια στις πέτρινες πλατείες ήρθαν στη ζωή μας και διεκδικούν ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Στη Χίο λοιπόν, το παραδοσιακό προξενεύεται και εν τέλει παντρεύεται με το μοντέρνο, τις σύγχρονες αντιλήψεις, το σύγχρονο τρόπο σκέψης και τα αποτελέσματα είναι μοναδικά. Γευστικά και όμορφα, αστραφτερά τόξα να συνδέουν τις κορυφές της ψυχής. Η παράδοση ξαναγράφεται με πιο ζωντανά χρώματα, με νέους ανθρώπους, με νέες ιδέες, με λαμπερό τρόπο. Θυμάμαι κάποτε μου είχε πει ένα μέλος του ΜΕΟ Θυμιανών ότι η παντρειά της Μόστρας με την παρέλαση σατυρικών αρμάτων την Τυρινή Κυριακή, συντηρεί την αναβίωση του εθίμου της Μόστρας, πολιτιστική κληρονομιά στους Χιώτες και τους επισκέπτες του νησιού.
Τα ελευθέρια της Χίου και η άφιξη της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Σουμελά, χάρη στις φιλόδοξες και άοκνες προσπάθειες του Συλλόγου Ποντίου Χίου και του προέδρου τους Δημήτρη Νικολαΐδη, είναι στιγμές που θα μείνουν στην ιστορία της Χίου, προίκα για το μέλλον.
Η παραδοσιακή βιοτεχνία ζυμαρικών του σεφ Κωνσταντουλάκη στον παραδοσιακό οικισμό της Βέσσας, είναι προίκα για το νησί, για το χωριό, για τον σεφ, για όλους εντός και εκτός Χίου.
Το κτήμα και το εργαστήρι παραδοσιακών μαρμελάδων, αλειμμάτων και γλυκών του κουταλιού CITRUS του ακούραστου Βαγγέλη Ξύδα στον Κάμπο της Χίου είναι κόσμημα στην κορώνα της Χίου. Τόπος συνάντησης και γευστικής περιπλάνησης τόσο των ντόπιων όσο και των επισκεπτών που βλέπουν, ζουν και δοκιμάζουν μια άλλη Χίο. Τη Χίο που παράγει, δημιουργεί, είναι ζωντανή και γράφει καινούριες ιστορίες στις σελίδες του βιβλίου της.
Ο Πολυχώρος του Νίκου Γεωργούλη στο Άγιο Γάλας με το σπήλαιο, το παραδοσιακό καφενείο, τις μόνιμες εκθέσεις, της δραστηριότητες, τα γαϊδουράκια, είναι ζωοδόχος αρτηρία στην απομακρυσμένη, ξεχασμένη, εγκαταλελειμένη Αμανή. Η αναβίωση του παραδοσιακού πανηγυριού στην πλατεία του χωριού, οι εκδρομές των συλλόγων του νησιού, η προσκυνηματική βόλτα στα θρησκευτικά μνημεία και σημεία ενδιαφέροντος της Βόρειας (και όχι μόνο) Χίου, είναι αποτυπώσεις στο φωτογραφικό λεύκωμα του νησιού (από κείνα τα όμορφα,χωρίς φίλτρα και τεντωμένο photoshop), διαβατήριο για την αειφόρο ανάπτυξη του τουριστικού προϊόντος του νησιού. Ενός νησιού που ευτυχώς το τρίπτυχο «ήλιος, θάλασσα και τ΄αγόρι μου» το άγγιξε σε μικρότερο βαθμό από άλλους τόπους παρά τις άοκνες προσπάθειες παλαιοντολόγων και επαϊόντων του τουρισμού να γεμίσει τσάρτερ το νησί με all-inclusive κατεψυγμένο μουσακά Κίνας. (Η σταδιακή από 35ετίας ερημοποίηση και τελικά ισοπέδωση της Φάρκαινας για την επέκταση του αεροδιαδρόμου (όνειρο όλης της Χίου-;;;) θα δείξει εάν ποτέ ολοκληρωθεί αν είναι πληγή η φάρμακο)
Ο Αριούσιος στον Εγρηγόρο και το παραδοσιακό αντάμωμα φέτος των ανά της Γης Εγρηγοριανών, ο Κεφάλας στη Βολισσό και τα άλλα οινοποιία με τα καζάνια της σούμας, ο Κοκκινάκης και οι πεντανόστιμες καραμέλες μαστίχας Δυο-Δυο, το Μουσείο Μαστίχας (κάτι διαφορετικό από ένα τραπεζικό ίδρυμα πέρα της ανακεφαλαιοποίησης), ο Βουλάμαντης και τα μαθήματα Ελληνικών, η Αστρακιά και τα μαθήματα μαγειρικής, ο Καραμουσλής και οι ξεναγήσεις του (ξεχωριστό σημείωμα που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, μελέτης και αλλαγή κατεύθυνσης!) στο Αντουάνικο, την Αμανή και τα Καρδάμυλα μαζί με αρκετά άλλα μικρά παραδείγματα εναλλακτικής προσέγγισης του θέματος Τουρισμός στη Χίο, αποτελούν δημιουργία παράδοσης, προίκα για το μέλλον του νησιού και τους ανθρώπους του.
facebook
youtube
instagram
X
