Η πολυετής κοινωνική, πρωταρχικά, κρίση που ταλαιπωρεί τη χώρα μας, δημιούργησε πρόβλημα ακόμα και στις βασικές υποχρεώσεις του κράτους προς τους πολίτες. Η εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους τους πολίτες και η δωρεάν παροχή των αγαθών της Υγείας, της Παιδείας και της πρόνοιας ειδικότερα για τους ασθενέστερους και τους πιο αδύναμους, πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτα για μια αριστερή κυβέρνηση ακόμα και μέσα σε τόσο ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον που βρίσκεται η χώρα μας.
Φθάσαμε όμως στο σημείο με τις πολιτικές νοοτροπίες των προηγούμενων κυβερνήσεων στην πλήρη κατεδάφιση και την παντελή έλλειψη μέριμνας για το κοινωνικό κράτος και να συζητάμε και να διαπραγματευόμαστε για τα κεκτημένα προηγούμενων χρόνων. Αυτό δημιουργεί απογοήτευση γιατί είναι πολύ διαφορετικό να μάχεσαι για να κατακτήσεις κάτι και άλλο για να το ξαναποκτήσεις. Η απογοήτευση αυτή υπάρχει σε όλους τους πολίτες εργαζόμενους, ανέργους συνταξιούχους και είναι φυσικό και δίκαιο να υπάρχει. Έτυχε στη σημερινή κυβέρνηση το δύσκολο έργο της ανασύστασης του κοινωνικού κράτους και είναι καθήκον της να το κάνει. Με άλλες όμως αρχές και μακριά από τις προηγούμενες νοοτροπίες του πελατειακού και φιλάνθρωπου χαρακτήρα που ήταν δομημένο το προνοιακό σύστημα της χώρας μας, με Δικαιοσύνη και Δημοκρατία.
Η ενεργοποίηση και η συμμετοχή των πολιτών είναι απαραίτητη για να ξεφύγουμε από την παροχή και μόνο υλικών αγαθών και τη δημιουργία αδρανών και αμέτοχων πολιτών παραδομένων στη φιλανθρωπία των ισχυρών. Η κοινωνία για να προχωρήσει χρειάζεται να δυναμώσουν οι ασθενέστεροι που φτωχοποιήθηκαν περισσότερο για να θεριέψουν τα υψηλά στρώματα που προστάτευαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και φωνασκούν τώρα μαζί με τα ΜΜΕ, για να μην χάσουν όλοι μαζί την εξουσία που νέμονταν εις βάρος των πολλών που τους ήταν αδιάφοροι. Η δικαιοσύνη και η ισότητα είναι το ζητούμενο, έννοιες που δυστυχώς κατέστησαν αφηρημένες και δευτερεύουσες όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Χρειάζεται βέβαια πολλή δουλειά για να αλλάξει πρώτα από όλα η νοοτροπία που επέβαλαν στους πολίτες και, πολύ περισσότερο, πρέπει και εμείς να μην παρασυρθούμε και αλλάξουμε κουρασμένοι από τις δυσκολίες που καθημερινά συναντάμε και την εξουσία που για πολλούς αποδεικνύεται δελεαστική. Είμαι σίγουρη ότι ο δρόμος σε αυτή τη φάση έχει πολλή ανηφόρα, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ και πολλές ευθείες στη «δικιά μας ζωή».
* αναδημοσίευση απο την Αυγή