Οι γιορτές, όπως τις βιώνουμε, μπορεί να βγάζουν από μέσα μας όλα εκείνα τα συναισθήματα της ζεστασιάς, της οικογενειακής θαλπωρής, της αγάπης αλλά και της αισιοδοξίας. Περισσότερο από όλα όμως χρειαζόμαστε το τελευταίο. Την αισιοδοξία.
Αν κάτι πραγματικά μας λείπει είναι η ελπίδα και η αισιοδοξία ότι όλα όσα περνάμε θα πιάσουν τόπο και κάπου στο τέλος της διαδρομής θα βγούμε σε ένα ξέφωτο. Σήμερα, ούτε μπορούμε να πούμε πως το βλέπουμε, ούτε ότι το φτάνουμε. Οι δυσκολίες σε κάθε οικογένεια είναι δεδομένες. Οι μέρες περνούν βασανιστικά. Τα χαμόγελα είναι περισσότερο για την… εικόνα και λιγότερο αντικατοπτρίζουν αυτό που νιώθουμε και κατ’ επέκταση αυτό που βιώνουμε.
Από την άλλη όμως είμαστε περισσότερο ανθεκτικοί από όσο πραγματικά πιστεύαμε. Κόντρα σε όλα, προσποιούμενοι ή μιμούμενοι, πιστεύουμε ότι θα τα καταφέραμε. Τη μεταδίδουμε ο ένας στον άλλον την ελπίδα αυτή. Είναι από τις λίγες φορές που οι ευχές έχουν βάσιμο και ρεαλιστικό νόημα. Που στις μεταξύ μας συναντήσεις δεν μιλάμε για την κρίση, για την οικονομία και την προοπτική μας. Υγεία λέμε, κάθε καλό ευχόμαστε… Αποφεύγουμε να αναφερθούμε στα καθημερινά…. Αυτά θα τα ξαναπούμε μετά από λίγες ημέρες, γιατί τώρα πρέπει να υποδεχθούμε ένα νέο χρόνο.
Ρίχνουμε λοιπόν μια μαντινάδα για το τέλος:
«Χρόνε που φεύγεις και περνάς
πάρε καημούς και πόνο
κι άσε μας μόνο τη χαρά
για τον καινούριο χρόνο».
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
