Εδώ και αρκετό καιρό και ειδικά από την εποχή, που το ΠΑΣΟΚ άρχισε να χάνει την εκλογική του δύναμη και να φυλλορροεί προς τα αριστερά κυρίως, έχει ξεκινήσει μια ατέρμονη ( κουραστική, ίσως, κάποιες φορές ) συζήτηση για την Κεντροαριστερά. Εξέλιξη δεν υπήρξε καμία… Ζυμώσεις πολλές… όπως αυτή των «58»… Δυστυχώς, όμως, η τελευταία φαντάζει σαν μια φοβική αντίδραση προς το ΣΥΡΙΖΑ, και μόνον αυτό, που εκδηλώνεται παραμονές εκλογών προκειμένου να αποφευχθεί μια συντριπτική ήττα….
Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο του Αριστείδη Ζαννίκου, τον οποίο τιμώ για την πολιτική του άποψη και την αυτοδιοικητική του παρουσία. Υπάρχουν πολλά σημεία που συμφωνώ και λιγότερα που διαφωνώ με τα γραφόμενά του. Δεν έχει σημασία… Αυτό που έχει σημασία είναι ότι διαβάζοντας μου γεννήθηκε το ερώτημα , πού βρίσκονται οι νέοι άνθρωποι, όχι τόσο στην ηλικιακά όσο με την έννοια της καινούργιας παρουσίας ή των καινοτόμων ιδεών και προτάσεων, που θα πλουτίσουν με τις απόψεις τους τη συζήτηση αυτή. Γιατί, δηλαδή, για το μέλλον της Κεντροαριστεράς ενδιαφέρονται οι ίδιοι άνθρωποι, που έδειχναν ενδιαφέρον όλα τα προηγούμενα χρόνια, κουβαλώντας τις ίδιες ιδέες και ενδεχομένως τις ίδιες νοοτροπίες ; Για να μην παρεξηγηθώ δεν έχω κάτι να καταλογίσω στον κ. Ζαννίκο. Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί σήμερα, που η κοινωνία βιώνει μια εξουθενωτική κρίση με καταρράκωση του βιοτικού επιπέδου, με τεράστιες κοινωνικές αδικίες και με ενδυνάμωση του ολιγαρχικού συστήματος, με την ανεργία να θερίζει κυριολεκτικά, νέα πρόσωπα με φρέσκιες ιδέες δεν συμμετέχουν σε μια συζήτηση, που ενδεχομένως να καθορίσει το μέλλον του τόπου τους και των ίδιων. Διότι, ας μου επιτραπεί η γνώμη, δεν έχει πλέον καμιά σημασία η διάλυση ή η αυτοδιάλυση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Οι δύο αυτοί πολιτικοί σχηματισμοί συνοδοιπορούντες , ακόμη και αν προστεθούν σ’ αυτούς και οι «58», δεν υπερβαίνουν το 9% του εκλογικού σώματος, κουβαλούν δε πάντοτε τις ίδιες ιδέες και διαφωνίες. Είναι κατανοητό σε όλους ότι τα πολιτικά μέτωπα δεν συγκροτούνται με ευχολόγια. Συγκροτούνται για να προχωρήσουν σε πολιτικές αλλαγές έχοντας σαφείς πολιτικές προτάσεις. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ απώλεσαν εδώ και καιρό τις πολιτικές θέσεις και απόψεις, που κινητοποιούν τους πολίτες. Επέλεξαν ( τα ίδια; οι επικεφαλείς τους;) να γίνουν απλά διαπραγματευτές με τη ΝΔ σε μια προσπάθεια να συνεχίσουν να ασκούν εξουσία. Και ας μου επιτρέψει ο κ. Ζαννικός να του υπενθυμίσω ότι δεν διαλύθηκε η Ένωση Κέντρου για να γίνει το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ είχε δημιουργηθεί ως πολιτικός σχηματισμός με δεδομένες και εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις, αρκετά πριν διαλυθεί η Ένωση Κέντρου και η πλειοψηφία των ψηφοφόρων της προσχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ.
Επανερχόμενη στο ερώτημά μου, γιατί νέοι άνθρωποι δεν συμμετέχουν στη συζήτηση αυτή; Μήπως γιατί όλα αυτά τα χρόνια τους έμαθαν να αντιμετωπίζουν φοβικά τη συμμετοχή τους στην πολιτική, ώστε οι παλαιότεροι να διατηρήσουν άθικτα τα «κεκτημένα τους»; Δαιμονοποιήθηκε η έκφραση εκ μέρους τους πολιτικής άποψης κατηγορώντας τους κάθε φορά, που έκαναν απόπειρα να την παρουσιάσουν, για προσπάθεια κοινωνικής ή επαγγελματικής καταξίωσης ή υπέρμετρη πολιτική φιλοδοξία. Επετράπει στα ΜΜΕ να διαμορφώσουν στην κοινή γνώμη την αντίληψη ότι όλοι οι πολιτικοί είναι «λαμόγια» επιτυγχάνοντας έτσι σιγά σιγά να χειραγωγήσουν τους πολιτικούς και να ελέγξουν της εκτελεστική και νομοθετική εξουσία. Μιλούσαμε όλα αυτά τα χρόνια για Κεντροαριστερά και ποτέ δεν μπήκε κανείς στον κόπο να εξηγήσει τι είναι τέλος πάντων αυτό για το οποίο μιλάμε. Γιατί να μην είναι κάποιος απλά αριστερός; Ποια είναι η διαφορά του κεντροαριστερού από τον κεντροδεξιό ; Τι πρεσβεύει κάθε χώρος και τι ο συγκεκριμένος.
Έγινε κανιβαλισμός σε βάρος του ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας τυφλά μια πολική αποδόμησης της κεντροαριστεράς. Κανείς μας δεν το υπερασπίστηκε όταν έπρεπε. Χτυπήθηκε ανελέητα από τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να λάβουν τα πολιτικά οφέλη της διάλυσης της κεντροαριστερής παράταξης κι εμείς, που ανήκαμε ή ανήκουμε ακόμη στο χώρο του ΠΑΣΟΚ ακολουθήσαμε παίζοντας το παιχνίδι που οδήγησε στην κατάργηση ουσιαστικά της μοναδικής κεντροαριστερής παράταξης από το ελληνικό πολιτικό φάσμα.
Ποιος, άραγε, εξήγησε στους νέους ανθρώπους ότι «Κεντροαριστερά» δεν είναι ένας μανδύας για ένα ακαθόριστο χώρο, που κάποιοι ονομάζουν «μεσαίο χώρο», αλλά μια έκφραση της Αριστεράς και μάλιστα της δημοκρατικής Αριστεράς, τις ιδέες της οποίας προσπαθεί να διασώσεις; Αντ’ αυτού τους μάθαμε για μια Κεντροαριστερά, που πολτοποιείται από μια πλαστή συναίνεση με τη δεξιά και αποβλέπει σε μια παρακμιακή πρακτική ψηφοθηρίας.
Επομένως, για προσελκύσουμε νέα πρόσωπα και μυαλά ως συμμετέχοντες στη συζήτηση αυτή θα πρέπει να πείσουμε ότι η νέα Κεντροαριστερά θα σημαίνει κυρίως ρήξεις. Ρήξεις πολιτικές. Ρήξεις κοινωνικές. Ρήξεις στη νοοτροπία. Να τους πείσουμε ότι θα είναι η απάντηση στις ανάγκες τους και όχι άλλο ένα μοίρασμα ρόλων κορυφής. Να τους δώσουμε θέσεις, που θα κινητοποιήσουν την ψυχή και το μυαλό τους.
Ποιος από όλους αυτούς τους παλαιούς κοινοβουλευτικούς ή μη εκπροσώπους της κεντροαριστερής παράταξης νομίζεται ότι μπορεί να πείσει για όλα αυτά; Δυστυχώς το νέο δεν μπορεί να εκφρασθεί μέσα από το παλιό. Ή, όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε, δεν φτιάχνονται νέα οικοδομήματα από φθαρμένα υλικά. Λυπάμαι που το λέω, αλλά αφήσαμε μια ολόκληρη γενιά στο περιθώριο της πολιτικής και φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα.
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας! Αν θέλουμε κάτι νέο, δεν πρέπει να περιμένουμε πρωτοβουλίες από το παλιό για να οικοδομηθεί. Οι επαγγελματίες της πολιτικής που παριστάνουν τους σωτήρες της Κεντροαριστεράς προσπαθώντας να διεκδικήσουν κάποιο ρόλο και για το μέλλον είναι ώρα να πάνε σπίτι τους. Δεν μιλώ για ξεκαθάρισμα προσωπικών πολιτικών λογαριασμών. Μιλώ για την ανάγκη να συνυπάρξει το σχέδιο με το όραμα και κάτι τέτοιο μόνο ένας νέος ακηδεμόνευτος πολιτικός σχηματισμός μπορεί να δώσει.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
